Μέχρι το τέλος του 2010 να τι ακριβώς γίνονταν.
Οι τράπεζες είχαν τηλεφωνικά κέντρα και συνεργαζόμενες εταιρείες, όπου εκτός απο πιστωτικές κάρτες σε φυσικά πρόσωπα, μοίραζαν αφειδώς και επαγγελματικά δάνεια.
Έπαιρναν απο τον τηλεφωνικό κατάλογο σε όλες τις εταιρίες και τους πίεζαν να πάρουν δάνεια.
Ήταν γνωστό στην αγορά, στην πιάτσα, ότι το μόνο που χρειάζονταν ήταν ένα υπαρκτό ΑΦΜ, που να έχει ζωη δυο τρία χρόνια.
Το άλλο το οποίο χρειάζονταν ήταν να δείχνει κάθε εταιρεία κάποια σχετικά κέρδη.
Αυτό ήταν δουλειά του λογιστή.
Παλιά, είχαμε όλοι την εικόνα του επιχειρηματία να πιέζει τον λογιστή του να μειώσει τον φόρο.
Τα τελευταία χρόνια αυτο είχε αλλάξει. Όλοι οι επιχειρηματίες ή τουλάχιστον πολλοί απο αυτούς, πίεζαν τους λογιστές να βρουν τρόπο να δείξουν κέρδη, ώστε οι εταιρείες να μπορούν να έχουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό.
Αντίστοιχα στους φορολογικούς ελέγχους μέχρι πριν απο λίγα χρόνια , οι ελεγκτές εντόπιζαν την διόγκωση των εξόδων στις εταιρείες η οποία είχε σαν σκοπό να περιορίσει τα κέρδη και αντίστοιχα τον φόρο.
Τα ανύπαρκτα αυτά έξοδα , δεν αναγνωρίζονταν και καταλογίζονταν λογιστικές διαφορές.
Τώρα , όμως δεν υπάρχουν ανύπαρκτα έξοδα. Αλλα ανύπαρκτα έσοδα με τα οποία όπως είπαμε , οι λογιστές κατ´ εντολή των επιχειρηματιών "διόρθωναν" τα αποτελέσματα των εταιρειών ώστε να δείχνουν κερδοφόρες και να έχουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό.
Οπότε αντίστοιχα και οι φορολογικοί έλεγχοι δεν μπορούν να αποδώσουν τα αναμενόμενα και άρα κάθε πρόβλεψη για τα φορολογικά έσοδα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Και αυτό γιατί κατα την διαδικασία του ελέγχου δεν υπάρχουν έξοδα που ο φορολογικός έλεγχος θα μπορούσε να απορρίψει και να απαιτήσει επιπλέον φόρους.
Επιπλέον λόγω της οικονομικής κρίσης , οι τράπεζες ζητούν την επιστροφή των δανείων και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα πιεστικά. Οπότε κάθε ρευστότητα στις επιχειρήσεις παει περίπατο. Ακόμα και στην περίπτωση που δεν ζητούν τα χρήματα πίσω , αναχρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις με επιτόκια που αυτές δεν μπορούν να τα αντέξουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΔΕΗ η οποία δανείστηκε απο την Αγροτική τράπεζα με επιτόκιο άνω του 11%.
Και επειδή ακριβώς δεν υπάρχει ρευστότητα, οι επιχειρήσεις δεν αποδίδουν φόρους, καθώς δεν έχουν χρήματα για να ανταποκριθούν.
Αυτή είναι η φούσκα των επιχειρήσεων στην Ελλάδα , και όσο και αν η διοίκηση πιέζει τις ΔΟΥ για αύξηση των εσόδων και όσο και οι ΔΟΥ και αν πιέζουν τις επιχειρήσεις, απλά δεν υπάρχουν χρήματα για να εισπραχθούν , ούτε και κέρδη για να φορολογηθούν.
Οπότε όσες προβλέψεις και αν κάνει οποιοδήποτε υπουργός , οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν θα πραγματοποιηθεί διότι είναι εκτός πραγματικότητας.
Και όπως σε όλα τα δεινά που μας συμβαίνουν, υπάρχει η σκοτεινή συμμετοχή των τραπεζών, οι οποίες οπότε θέλουν μοιράζουν δάνεια και οπότε θέλουν ζητούν όλα τα χρήματα πίσω.
stsanoussis.blogspot.com
Οι τράπεζες είχαν τηλεφωνικά κέντρα και συνεργαζόμενες εταιρείες, όπου εκτός απο πιστωτικές κάρτες σε φυσικά πρόσωπα, μοίραζαν αφειδώς και επαγγελματικά δάνεια.
Έπαιρναν απο τον τηλεφωνικό κατάλογο σε όλες τις εταιρίες και τους πίεζαν να πάρουν δάνεια.
Ήταν γνωστό στην αγορά, στην πιάτσα, ότι το μόνο που χρειάζονταν ήταν ένα υπαρκτό ΑΦΜ, που να έχει ζωη δυο τρία χρόνια.
Το άλλο το οποίο χρειάζονταν ήταν να δείχνει κάθε εταιρεία κάποια σχετικά κέρδη.
Αυτό ήταν δουλειά του λογιστή.
Παλιά, είχαμε όλοι την εικόνα του επιχειρηματία να πιέζει τον λογιστή του να μειώσει τον φόρο.
Τα τελευταία χρόνια αυτο είχε αλλάξει. Όλοι οι επιχειρηματίες ή τουλάχιστον πολλοί απο αυτούς, πίεζαν τους λογιστές να βρουν τρόπο να δείξουν κέρδη, ώστε οι εταιρείες να μπορούν να έχουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό.
Αντίστοιχα στους φορολογικούς ελέγχους μέχρι πριν απο λίγα χρόνια , οι ελεγκτές εντόπιζαν την διόγκωση των εξόδων στις εταιρείες η οποία είχε σαν σκοπό να περιορίσει τα κέρδη και αντίστοιχα τον φόρο.
Τα ανύπαρκτα αυτά έξοδα , δεν αναγνωρίζονταν και καταλογίζονταν λογιστικές διαφορές.
Τώρα , όμως δεν υπάρχουν ανύπαρκτα έξοδα. Αλλα ανύπαρκτα έσοδα με τα οποία όπως είπαμε , οι λογιστές κατ´ εντολή των επιχειρηματιών "διόρθωναν" τα αποτελέσματα των εταιρειών ώστε να δείχνουν κερδοφόρες και να έχουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό.
Οπότε αντίστοιχα και οι φορολογικοί έλεγχοι δεν μπορούν να αποδώσουν τα αναμενόμενα και άρα κάθε πρόβλεψη για τα φορολογικά έσοδα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Και αυτό γιατί κατα την διαδικασία του ελέγχου δεν υπάρχουν έξοδα που ο φορολογικός έλεγχος θα μπορούσε να απορρίψει και να απαιτήσει επιπλέον φόρους.
Επιπλέον λόγω της οικονομικής κρίσης , οι τράπεζες ζητούν την επιστροφή των δανείων και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα πιεστικά. Οπότε κάθε ρευστότητα στις επιχειρήσεις παει περίπατο. Ακόμα και στην περίπτωση που δεν ζητούν τα χρήματα πίσω , αναχρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις με επιτόκια που αυτές δεν μπορούν να τα αντέξουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΔΕΗ η οποία δανείστηκε απο την Αγροτική τράπεζα με επιτόκιο άνω του 11%.
Και επειδή ακριβώς δεν υπάρχει ρευστότητα, οι επιχειρήσεις δεν αποδίδουν φόρους, καθώς δεν έχουν χρήματα για να ανταποκριθούν.
Αυτή είναι η φούσκα των επιχειρήσεων στην Ελλάδα , και όσο και αν η διοίκηση πιέζει τις ΔΟΥ για αύξηση των εσόδων και όσο και οι ΔΟΥ και αν πιέζουν τις επιχειρήσεις, απλά δεν υπάρχουν χρήματα για να εισπραχθούν , ούτε και κέρδη για να φορολογηθούν.
Οπότε όσες προβλέψεις και αν κάνει οποιοδήποτε υπουργός , οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν θα πραγματοποιηθεί διότι είναι εκτός πραγματικότητας.
Και όπως σε όλα τα δεινά που μας συμβαίνουν, υπάρχει η σκοτεινή συμμετοχή των τραπεζών, οι οποίες οπότε θέλουν μοιράζουν δάνεια και οπότε θέλουν ζητούν όλα τα χρήματα πίσω.
stsanoussis.blogspot.com
