του Γιαννη Παλαιολογου
Οι πολιτικοί προσπαθούν να μην προκαλούν με τις διακοπές τους. Η εντολή Σαμαρά στους υπουργούς ήταν αυστηρή: Λίγες μέρες μόνο... Στη φωτογραφία, ο Ντέιβιντ Κάμερον με τη σύζυγό του αγοράζουν καλαμάρια στην Πορτογαλία...Οταν οι διακοπές ενός ηγέτη γίνονται είδηση, είναι συνήθως κακή είδηση γι’ αυτόν. Οι πολέμιοι του Τζορτζ Ουόκερ Μπους δεν κουράζονταν να τον κατηγορούν πως ήταν ο πρόεδρος που έδινε στον εαυτό του περισσότερη άδεια από οποιονδήποτε προκάτοχό του (είχαν δίκιο – ο Μπους έθεσε το ιστορικό ρεκόρ των 879 ημερών διακοπών στα οκτώ χρόνια της προεδρίας του). Ο Ντέιβιντ Κάμερον επικρίθηκε έντονα όταν πετάχτηκε με τη σύζυγό του στην Ιμπιζα τον περασμένο Μάιο, ενώ οι Βρετανοί προσπαθούσαν να συνέλθουν από τη σφαγή του 25χρονου στρατιώτη Λι Ρίγκμπι στο νότιο Λονδίνο. Και ποιος μπορεί να ξεχάσει τον σάλο που προκάλεσε το τριήμερο του νεοεκλεγέντος Νικολά Σαρκοζί στην υπερπολυτελή, 60μετρη θαλαμηγό Paloma και το βιτριόλι που έχυσαν αριστεροί αρθρογράφοι κατά του Τόνι Μπλερ για τη διαμονή του στη βίλα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στη Σαρδηνία;
Οι πολιτικές συνέπειες των διακοπών είναι απρόβλεπτες και εν δυνάμει ιδιαίτερα επιζήμιες. Οι δύο σημαντικότεροι ηγέτες του δυτικού κόσμου, ο Μπαράκ Ομπάμα και η Αγκελα Μέρκελ, μοιάζουν να το αναγνωρίζουν αυτό. Προσεκτικοί πολιτικοί και οι δύο, φροντίζουν να μην προκαλούν με τις επιλογές τους. Ο Αμερικανός πρόεδρος βρίσκεται έως και σήμερα με την οικογένειά του στο Martha’s Vineyard, το νησί ανοιχτά της Μασαχουσέτης που αποτελεί παραδοσιακό προορισμό των ενοίκων του Λευκού Οίκου. Ακόμα και στην επιλογή του σπορ που προβάλλεται να παίζει –γκολφ– δεν παρεκκλίνει από την πεπατημένη. Η Γερμανίδα καγκελάριος επέστρεψε την περασμένη εβδομάδα από θερινή της άδεια, μέρος της οποίας το πέρασε κάνοντας πεζοπορία με τον σύζυγό της στις Ιταλικές Αλπεις. Αν υπήρχε κάτι αμφιλεγόμενο στην επιλογή της ήταν η διάρκεια των διακοπών – 18 ημέρες, ενώ υπολείπονται λίγες εβδομάδες για τις γερμανικές εκλογές. Πέρα από τη διαφορά εργασιακών ηθών που χωρίζει τη Γηραιά Ηπειρο από τον Νέο Κόσμο –ο Ομπάμα έλειψε μόλις 8 ημέρες– η παρατεταμένη απουσία της Μέρκελ σηματοδοτεί την αυτοπεποίθησή της ενώπιον της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Στον αντίποδα της διακριτικότητας του Αμερικανού προέδρου και της Γερμανίδας καγκελαρίου βρίσκεται ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο αιώνιος ηγέτης της Ρωσίας, που δεν πλήττεται τόσο από ενοχλήσεις, όπως ελεύθερα ΜΜΕ και δημοκρατικά αντίβαρα στην εξουσία του, έχει ποζάρει μέσα στα χρόνια καβαλώντας άλογα γυ-μνόστηθος, οδηγώντας μηχανές και επιδεικνύοντας εντυπωσιακά θηράματα. Ο σκοπός μοιάζει να είναι η συνεχής προβολή της ωμής αρρενωπότητάς του. Πρόκειται για μία επικοινωνιακή στρατηγική που –ίσως ειρωνικά, δεδομένης της συγκρουσιακής σχέσης του Πούτιν με τις ΗΠΑ– εγκαινίασε έναν αιώνα και κάτι νωρίτερα ο Θεόδωρος Ρούζβελτ, διάσημος για τις κυνηγετικές του δεξιότητες, τις οποίες υπέστησαν από αρκούδες στα Βραχώδη Ορη έως τάπιροι στον Αμαζόνιο και ελέφαντες στην ανατολική Αφρική.
Επιστρέφοντας στον αστερισμό των φιλελεύθερων δημοκρατιών, τα τελευταία χρόνια της ύφεσης και της λιτότητας, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων γίνονται όλο και πιο ολιγαρκείς, για να μην προσβάλλουν το κοινό αίσθημα. Ο Φρανσουά Ολάντ αποφάσισε ότι ο ίδιος και ο πρωθυπουργός του θα λείψουν μόνο μία εβδομάδα φέτος. Στο υπόλοιπο υπουργικό συμβούλιο επετράπη να λείψουν δύο εβδομάδες, αλλά ο Γάλλος πρόεδρος τους διέταξε να μην πάνε μακριά, σε περίπτωση που χρειαστεί να κληθούν πίσω εσπευσμένα. Οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας και της Ισπανίας, όπως και ο Ολάντ, παραθερίζουν στις χώρες τους. To 2010, ο Κάμερον, εύπορος γόνος της ανωτέρας τάξης, ακύρωσε τις χριστουγεννιάτικες διακοπές που είχε σχεδιάσει σε θέρετρο πέντε αστέρων στην Ταϊλάνδη γιατί να μη στείλει το λάθος μήνυμα.
Με όλες αυτές τις επιπλοκές, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι οι διακοπές αποτελούν για τους ηγέτες περισσότερο ταλαιπωρία παρά ξεκούραση. Ισως θα προτιμούσαν να ήταν σαν τη Μάργκαρετ Θάτσερ, γνωστή για την εργασιομανία της και την αδιαφορία της για ελεύθερο χρόνο. Ετσι όμως πιθανότατα θα αποξενώνονταν ακόμη περισσότερο από τον λαό, που, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή χωρίς καλοκαιρινές διακοπές. Λίγες μέρες στο βουνό ή στην παραλία, συνεπώς, εκτός από απαραίτητες για τη διατήρηση της πνευματικής ισορροπίας, αποτελούν και πολιτική επιταγή. Είναι πραγματικά δύσκολη η ζωή του πολιτικού.
kathimerini.gr
