Σε σήριαλ, με τίτλο που αν και πειραγμένος παραπέμπει ευθέως στην γνωστή λαϊκή παροιμία ΧΨΑ, έχει μετατραπεί η παντελής ακινησία που παρατηρείται όλο αυτό το...
διάστημα που το όζον μας «σφυροκοπεί» καθημερινά.
Και είναι, τουλάχιστον, κωμικοτραγικό την ίδια ώρα που ο φονικός ρύπος σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο το υπουργείο Περιβάλλοντος να μην κρατά ούτε τα προσχήματα και να πέφτει από τη μια γκάφα στην άλλη.
Για παράδειγμα, αντί για μέτρα περιορισμού της χρήσης των αυτοκινήτων όπου αυτό θα ήταν αναγκαίο, οι αρμόδιοι αποφάσισαν την παύση του δακτυλίου από τις 16 Ιουλίου και όχι από την 1η Αυγούστου…
Έτσι στην πρεμιέρα της ελεύθερης κυκλοφορίας όλων των οχημάτων, το όζον περικύκλωσε το Λεκανοπέδιο φτάνοντας, μάλιστα, στους Θρακομακεδόνες τα 343 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα με όριο ενημέρωσης του κοινού τα 180 και συναγερμού τα 240.
Βέβαια κάποιοι θα πουν ότι επειδή το όζον έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση προς τα Προάστια δεν έχει σχέση ο δακτύλιος. Μόνο που δεν είναι έτσι γιατί η ευρωπαϊκή νομοθεσία που έχει γίνει και εθνικό δίκτυο άλλα προβλέπει.
Σύμφωνα με την Οδηγία 2008/50 που ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο το 2011 και συγκεκριμένα στο άρθρο 24 υπό τον τίτλο «Σχέδια βραχυπρόθεσμης δράσης» αναφέρεται ρητά ότι εάν υπάρχει κίνδυνος υπέρβασης του ορίου συναγερμού για το όζον, τα κράτη μέλη εκπονούν ανάλογα σχέδια βραχυπρόθεσμης δράσης.
Τα σχέδια αυτά ανάλογα με την περίπτωση, προβλέπουν:
- μέτρα σχετικά με την κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων, τις εργασίες κατασκευών, τα ελλιμενισμένα πλοία και τη χρήση βιομηχανικών εγκαταστάσεων ή προϊόντων και την οικιακή θέρμανση.
- ειδικές δράσεις που αποσκοπούν στην προστασία ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού, περιλαμβανομένων των παιδιών.
Και ακόμα «Όταν τα κράτη μέλη εκπονούν σχέδιο βραχυπρόθεσμης δράσης, διαθέτουν στο κοινό και στους αρμόδιους οργανισμούς, όπως περιβαλλοντικές οργανώσεις, οργανώσεις καταναλωτών, οργανώσεις που αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα ευαίσθητων πληθυσμιακών ομάδων, άλλους αρμόδιους για την υγεία φορείς και τις σχετικές κλαδικές ομοσπονδίες, τα αποτελέσματα των ερευνών τους για τη σκοπιμότητα και το περιεχόμενο των συγκεκριμένων σχεδίων βραχυπρόθεσμης δράσης καθώς και πληροφορίες σχετικά με την εφαρμογή των σχεδίων αυτών».
Υπάρχουν, άραγε, σχέδια βραχυπρόθεσμης δράσης; Αν όχι, γιατί δεν κρίθηκε απαραίτητο; Κι αν ναι, γιατί δεν κρίθηκε σκόπιμο να τεθούν σε εφαρμογή;
