Τώρα που κατακάθισε η σκόνη της προεκλογικής περιόδου και της εκλογικής διαδικασίας, καλό θα ήταν να δούμε τα αποτελέσματα των παραπάνω από μια άλλη διαφορετική ματιά, μακριά από τετριμμένες και...
βιαστικές αναλύσεις δελτίων των 8. Υπάρχει, ένα και κάτι μήνα μετά, κράτος, κυβέρνηση; Πολίτες; Μετά από τόση προεκλογική τρομοκρατία, σε τι κατάσταση μας βρίσκει; Τι κερδίσαμε εν τέλει και τι χάσαμε από την αναμέτρηση αυτή; Αλλάξαμε...
Παρατηρώντας την πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια, θα μπορούσε κανείς να πει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ή είναι κάποιο σαρκαστικό ανέκδοτο ή αποκύημα της φαντασίας φανατικού πασοκονεοδημοκράτη ή για τους συνομωσιολόγους, νόθο. Στα αυτιά πολλών ακόμα και σήμερα τα παραπάνω απαντούν φυσιολογικά. Η χώρα μας όμως κατάφερε κάτι απόλυτα οξύμωρο. Να είναι βέρα αντιμνημονιακή και ταυτόχρονα "ρεαλίστρια" με μνημονιακή κυβέρνηση, αν όχι και συνείδηση. Περίγελος κοινώς. Γιατί δε μπορεί να είσαι λαός αγανακτισμένος (εκφυλισμένη έννοια, αλλά δε βαριέσαι), προδομένος και αλλά πολλά "-μένος" και απ'την άλλη να στηρίζεις με τη ψήφο σου αυτούς που σου σφίγγουν το λουρί της -πολυεπίπεδης- εξαθλίωσης. Βασικά πιστεύω ότι τελικά ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δε πίστευαν τα επιτελεία των κομμάτων το αποτέλεσμα αυτό. Τέτοια επιτυχία η "πόλωση"; Βρε μήπως τελικά είμαστε όντως ένα ζωντανό οικονομικοκοινωνικό πείραμα; Έχουμε σχέση με το λεγόμενο "δόγμα του Σοκ" που περιγράφει η Ναόμι Κλέιν στο ομότιτλο βιβλίο της;
Οι διαπιστώσεις είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Ο ελληνικός λαός έδειξε τα αντανακλαστικά του στη λαίλαπα της κρίσης, έβγαλε όλο του το συντηρητικό "είναι" και έτοιμος πια για νέες προκλήσεις και περιπέτειες πορεύεται στο δρόμο που ίδιος έστρωσε. Συντριπτικά τα εκλογικά ποσοστά στα λεγόμενα κόμματα δεξιάς (άκρα και μη), του νεοφιλελευθερισμού... Ο λαός φοβήθηκε! Φοβήθηκε πολύ... Έχασε την ελπίδα του και έμεινε στην γωνίτσα της ιστορίας. Κατάντησε "ανθρωπάκος" σύμφωνα με πολλούς ελίτ δημοσιογράφους. Απαξίωσε τη διαδικασία, απείχε και αναπόφευκτα κυριάρχησε ο ωχαδερφισμός. Λογικό... Η κόπωση από τους καθημερινούς επικοινωνιακούς βομβαρδισμούς για μέτρα, μνημόνια, περικοπές, σόιμπλες, cds, mega, Όλγα, κόλπα κ.ά έφεραν αποτέλεσμα. Τα ίδια κέντρα εξουσίας θεματοφύλακες του αύριο. Really; (κόλλησε και η αμερικανιά).
Δε φταίνε οι παππούδες και για τούτο το κατάντημα. Στοπ πια στις εύκολες δικαιολογίες. Όλοι έβαλαν το χεράκι τους. Όλες οι ηλικιακές ομάδες, από όλους τους επαγγελματικούς τομείς, όσο αλλοπρόσαλλο και αν ακούγεται αυτό. Ήταν τόσο απρόσμενο το αποτέλεσμα που έγκυρα ειδησεογραφικά κέντρα του εξωτερικού αναρωτιόταν, χλευάζοντας προφανώς, γιατί γινόντουσαν τόσες απεργίες, πορείες και ντόρος γενικά για τα μέτρα λιτότητας-προσαρμογής αφού τελικά τους ίδιους ψηφίσαμε. Ακόμα δε κατάλαβαν φαίνεται ότι δεν είναι μόνο οι πολιτικοί μας του "ναι σε όλα" αλλά και οι πολίτες. Εξάλλου εκείνοι τους ανεβάζουν στα "πολιτικά σαλόνια", εκείνοι τους ηρωοποιούν, εκείνοι θα παρακαλάνε για ένα ρουσφετάκι στα κλεφτά.
Τελικά, η κυβέρνηση μας μετά από αλλαγές επί αλλαγών (ούτε ομάδα μπάσκετ να ήταν, τόσες αλλαγές δε θα έκανε), φτάσαμε στη συγκρότηση μιας πολυσυλλεκτικής, "μονόφθαλμης" σύνθεσης με κυρίαρχο μέλημα να μη μετακινηθεί βήμα από τις προεκλογικές της θέσεις και να "σφυροκοπήσει" τους εταίρους για επαναδιαπράγματευση. Το θέμα στην όλη υπόθεση είναι όμως πως αντιλαμβάνεται ο καθένας τον όρο αυτόν τελικά. Γιατί από τα μέχρι στιγμής δείγματα μοιάζει η τωρινή κυβέρνηση σαν επαίτης της Ευρώπης, με επιχειρήματα του τύπου "δώστε μας ένα χρόνο ακόμη να προσαρμοστούμε", "δώστε μια ευκαιρία να προλάβουμε το τραίνο", "ελάτε τώρα, το κάνατε στην Ισπανία και την Ιταλία", "θα τα πουλήσουμε όλα όσο όσο για να δείξουμε τις προθέσεις μας"... Παράλληλα καθησυχάζουμε το εγχώριο ακροατήριο με κορώνες τύπου "στο τέλος της τετραετίας η ανεργία θα βρίσκεται κάτω από το 10%" και βέβαια "θα παταχθεί η φοροδιαφυγή και η γραφειοκρατία θα γίνει παρελθόν". Ελάχιστα οικονομικά να ξέρει κάποιος μπορεί να αντιληφθεί αμέσως ότι η συγκεκριμένη φράση αποτελεί τον ορισμό του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, πράγμα που δε το περιμένεις είναι η αλήθεια από μια κυβέρνηση σε τέτοιες συνθήκες. Πως θα ανοίξουν δουλειές φίλτατοι κυβερνώντες; Με περικοπές υπαλλήλων στο δημόσιο; Με περικοπές κονδυλίων κοινωνικής πρόνοιας; Με κολλημένα από την υποχρηματοδότηση όλα τα μεγάλα (και όχι μόνο) έργα της χώρας; Με την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων και μη κερδοφόρων επιχειρήσεων του δημοσίου; Με ξεπούλημα όλων των "φιλέτων"; Με την ανακήρυξη της ΑΟΖ, που θα γίνει κάποια στιγμή γιατί τώρα δεν είμαστε έτοιμοι; Με αύξηση της θητείας των οπλιτών για να μη θιγούν τα ειδικά μισθολόγια των στρατιωτικών; Με οριζόντιες περικοπές μισθών για να βρεθούν τα 11,5 δις ευρώ που ζητάει η Τρόικα; Με κατέβασμα του βασικού μισθού στα 380 ευρώ για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, στα επίπεδα όμορων χωρών; Η εθνική στρατηγική ανάπτυξης που είναι να την διαβάσουμε, να την μελετήσουμε; Σε ποιους βασικούς δημοσιονομικούς πυλώνες θα στηριχθεί;
Η εσωτερική υποτίμηση -η πολιτική της "σωτηρίας" μας- μόλις άρχισε. Ούτε το ένα τρίτο των μέτρων που προβλέπονται δεν έχουμε πάρει σύμφωνα με τους δανειστές μας. Άσε που και για κείνα που έχουν περάσει πολλά δεν έχουν εφαρμοστεί στην πράξη και για άλλα ψάχνουμε ισοδύναμα για την ελάφρυνση των αδύναμων. Δε βλέπουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι στους αδύναμους ή έστω είναι στο όριο; Η έλλειψη τουριστικής πολιτικής έχει ρημάξει το εθνικό τουριστικό μας προϊόν. Οι συνέπειες θα είναι θλιβερές όταν έρθουν τα σύννεφα με τις βροχές και οι σεζόν κλείσει. Καλά δε συζητάμε για το πετρέλαιο θέρμανσης και ότι συνεπάγεται η 100% εκτίναξη του, τόσο στη ζεστασιά των σπιτιών όσο και στα είδη πρώτης ανάγκης. Τα συσσίτια θα γίνουν πολύ της μόδας φέτος το χειμώνα...
Τελικά, όμως, μάλλον σωθήκαμε... Γίναμε υποχείρια μια πρωτόγνωρης οικονομικής τοκογλυφίας, αν όχι κατοχής, παραδώσαμε τα κλειδιά του κράτους στους "εταίρους" μας και περιμένουμε να μας πετάξουν κανένα ψίχουλο, να γελάσει λίγο το χειλάκι μας. Όμως και το ψίχουλο έχει τόκο και θα το πληρώνουμε εσαεί, όσο το καρβέλι ολόκληρο.
Υ.Γ.1: Μη κάνει εντύπωση σε κανένα, αν μια έξοδος από το ευρώ μας παρουσιαστεί ως εθνική επιτυχία...
Υ.Γ.2: Ο επερχόμενος πόλεμος σε Συρία, Ιράν μας βρίσκει και πάλι "όμηρους" δάνειων και συμμαχικών δυνάμεων...
e-gnomes.blogspot.gr
