Μπορεί το κοινοβουλευτικό έργο να μην έχει αρχίσει ουσιαστικά, τα κρίσιμα ζητήματα να έχουν παραπεμφθεί για Σεπτέμβριο και οι πολλές αναλύσεις να έχουν πλέον κουράσει στη μέση του καλοκαιριού, ωστόσο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιμένει να κρατά ψηλά τους τόνους απέναντι στη συγκυβέρνηση.
Η άμεση επιδίωξη του Τσίπρα είναι πολλαπλή:
♦ Όπου είναι δυνατόν, να βάλει πάγο στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης αποκαλύπτοντας τον πραγματικό της ρόλο και να αποτρέψει δυσμενείς και ανεπίστρεπτες εξελίξεις, ιδιαίτερα όσον αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις.
♦ Να καταδείξει ότι, όσο κι αν ο Σαμαράς κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι εκπροσωπεί το «λόμπι της δραχμής», είναι ο ίδιος που σύντομα θα γίνει «ο πρωθυπουργός της δραχμής». Αξίζει ιδιαίτερης προσοχής η επισήμανση του Τσίπρα ότι – δεδομένου πως η επιλογή της λιτότητας σε μια ήδη κατεστραμμένη από την ύφεση οικονομία είναι «σκέτος παραλογισμός που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία» –, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας αρνητικής εξέλιξης, υπάρχει η μεθόδευση, με τη συναίνεση της κυβέρνησης, να φορτωθεί στην ελληνική πλευρά. «Αν αυτό επιθυμεί η κυρία Μέρκελ, είναι καλύτερα να μας το πει η ίδια» σημείωσε «και όχι διά του κυρίου Τόμσεν. Και να επωμιστεί και τις συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής για το σύνολο της ευρωζώνης».
♦ Να δείξει ότι δεν είναι «εθνική προσπάθεια» η επιτάχυνση του Μνημονίου, η παράταση της σκληρής λιτότητας και η πολιτική της καταστολής, αλλά υποταγή στους υπαλλήλους της τρόικας.
♦ Να εκπέμψει την εικόνα ενός κόμματος το οποίο, αν και σε διαδικασία μετάβασης, ασκεί αξιωματική αντιπολίτευση αξιώσεων «απέναντι στη βαρβαρότητα» και είναι επομένως σε θέση σε επόμενη φάση να αναλάβει την εξουσία. Είναι ενδεικτικό ότι ο Τσίπρας, και επίσημα, μιλώντας στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τη Δευτέρα κάλεσε τους βουλευτές του να είναι η «φωνή της κοινωνίας» μέσα στη Βουλή και να μην αφήνουν την κυβέρνηση σε ησυχία, αλλά αντιθέτως να αξιοποιούν όλα τα μέσα κοινοβουλευτικού ελέγχου. Κάτι που έχει ήδη γίνει πράξη, δεδομένου του όγκου των ερωτήσεων που καταθέτουν σε καθημερινή βάση οι βουλευτές.
♦ Να τροφοδοτεί την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κρατά σε εγρήγορση τα όποια αντανακλαστικά της κοινωνίας, την οποία επιζητεί, κατά τις διακηρύξεις του, να εκφράσει. Άλλωστε βρίσκεται στη φάση της ανασυγκρότησης του κόμματος προς την ενιαία μορφή του, όπου επιχειρεί τη διεύρυνση της κομματικής και, κυρίως, της κοινωνικής του βάσης προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να μετεξελιχθεί σε ένα μαζικό ανανεωτικό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό λαϊκό κόμμα.
Υποταγή
Τις τελευταίες μέρες ο Τσίπρας επισημαίνει σε όλους τους τόνους – στη βάση της επίσημης θέσης του κόμματος ότι το Μνημόνιο ισούται με την επιστροφή στη δραχμή – ότι η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί πλήρως τη συνέχιση αυτής της πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης, παρόλο που έχει αποδειχτεί καταστροφική, σε ένδειξη υποταγής προς τους τροϊκανούς, στάση με την οποία (κατά την ερμηνεία που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ) ελπίζει να αποκομίσει αργότερα οφέλη, όπως κάποια ρύθμιση την οποία θα μπορέσει ο πρωθυπουργός να παρουσιάσει ως ελληνική επιτυχία.
Προς επίρρωση των λεγομένων του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επικαλέστηκε δύο γεγονότα της πρόσφατης συγκυρίας:
♦ Όπως είπε προεκλογικά η τρόικα μας έδινε εξάμηνη επιμήκυνση, αλλά «την αρνιόντουσαν οι ίδιοι που σήμερα την παρουσιάζουν ως σωτηρία» (για να προσθέσει ότι ούτως ή άλλως «με σταθερή την καταστροφική συνταγή της εσωτερικής υποτίμησης δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά σαν να μας προσφέρουν ένα μακρύτερο σκοινί για να κρεμαστούμε»).
♦ Το ίδιο συνέβη με την αναδιάρθρωση του χρέους, καθώς αρχικά τη δαιμονοποιούσαν και μετά την παρουσίασαν ως σωτηρία.
«Μας πάνε στη δραχμή»
Με βάση την παραπάνω εμπειρία, είναι κυρίαρχη η εκτίμηση στον ΣΥΡΙΖΑ ή εν πάση περιπτώσει η ανησυχία ότι «οι ίδιοι άνθρωποι που πρωί - μεσημέρι - βράδυ ορκίζονται στο ευρώ, θα είναι αυτοί που σύντομα θα μας παρουσιάσουν την επιστροφή στη δραχμή ως εθνική επιτυχία».
Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες, η παραπάνω υπογράμμιση από τον Τσίπρα γίνεται περισσότερο ωςκριτική στην κυβερνητική πολιτική παρά επειδή είναι ένα σενάριο για το οποίο πρέπει να προετοιμαστούμε ως χώρα ή εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ ως κομματικός φορέας.
Άλλωστε, επισημαίνεται από το περιβάλλον του, ο Τσίπρας στις επίσημες αναφορές του το ξορκίζει ως σενάριο. Επιπλέον, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αξιολογεί όλα τα πιθανά σενάρια που ξετυλίγονται σε συνάρτηση και με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις και δεν προεξοφλεί ότι η κατάληξη θα είναι οπωσδήποτε η επιστροφή στη δραχμή. Οι ευρωπαϊκές εξελίξεις, σημειώνεται από κορυφαία στελέχη, δείχνουν είτε μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων είτε μια Ευρώπη υπό την κυριαρχία των Γερμανών. «Εμείς θέλουμε να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη, γι’ αυτό μιλάμε για μια άλλη Ευρώπη» προσθέτουν.
Εν τέλει, η υπογράμμιση στοχεύει στο να αναδείξει την απουσία διαπραγμάτευσης - το ότι δηλαδή κανείς δεν πιέζει κανέναν να πάρει αποφάσεις - και ότι αυτή σε συνδυασμό με τη συνέχιση της εσωτερικής υποτίμησης είναι ένα καταστροφικό μείγμα.
Και, κυρίως, να αναδείξει ότι, σε αντίθεση με την προεκλογική τρομοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο αξιόπιστος εγγυητής της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και πως οι τρεις εταίροι είναι αυτοί που ναρκοθετούν τηνπροοπτική της χώρας στο ευρώ.
«Δημιουργικό σοκ»
Μάλιστα, σε συνέντευξή του («Real News») o αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διατύπωσε τη βεβαιότητα ότι «ήμασταν οι μόνοι που μπορούσαμε να διασώσουμε την πορεία της χώρας στο ευρώ και, όσο κι αν ακούγεται υπερβολή, και το ίδιο το ευρώ, αφού η εκλογή μας θα αποτελούσε ένα δημιουργικό σοκ για όλη την Ευρώπη». «Η άρνησή μας να ακολουθήσουμε την καταστροφική πορεία της λιτότητας» προσθέτει αναφερόμενος στην επαναδιαπραγμάτευση για την οποία δεσμεύτηκε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, «θα ανάγκαζε την Ευρώπη να πάρει αποφάσεις. Ή να αλλάξει πολιτική ή να διαλυθεί». Και καταλήγει: «είμαι βέβαιος ότι θα επικρατούσε το ένστικτό της αυτοσυντήρησης».
Σε όλα τα παραπάνω ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παραλείπει να κάνει ειδική αναφορά στην ανοχή που επιδεικνύει η ΔΗΜΑΡ, ενώ με την ευκαιρία της 38ης επετείου από την αποκατάσταση της δημοκρατίας επισήμανε ότι: ο Σαμαράς «διάλεξε την επέτειο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας για να διακηρύξει τις προθέσεις μιας δεξιάς και αυταρχικής κυβέρνησης, που θέτει τους πολίτες στο περιθώριο, ενώ απομονώνει τη χώρα από την Ευρώπη» και παραπέμπει την επαναδιαπραγμάτευση στη Δευτέρα Παρουσία.
Από την Κουμουνδούρου τονίζουν επιπλέον ότι το κράτος της τρικομματικής κυβέρνησης απουσιάζει πλήρως σε ό,τι αφορά την Υγεία, την Παιδεία, την πρόνοια κ.λπ., αλλά είναι παρόν μόνο σε ό,τι αφορά τα ζητήματακαταστολής απέναντι στους εργαζομένους και τη λαϊκή διαμαρτυρία.
