Οι συγγενείς της 4μελούς οικογένειας ακόμη δεν μπορεί να συνειδητοποιήσουν το πόσο αναπάντεχα και άδικα έφυγαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, των οποίων η μνήμη είναι ζωντανή ως και σήμερα.
Ο θάνατος "βρήκε" την οικογένεια στην Εθνική Οδό Ηρακλείου-Αγίου Νικολάου, στο ύψος περίπου του Καρτερού, όταν το ΙΧ αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε η οικογένεια εξετράπη της πορείας του, προσέκρουσε στο κράσπεδο και ανετράπη.
Οι σπαρακτικοί στίχοι του πατέρα και της μάνας
Με στίχους εκφράζουν τον πόνο τους ο πατέρας και η μητέρα του ζευγαριού. Ένα χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα οι μνήμες είναι ακόμη ζωντανές και τα αμέτρητα "γιατί" μένουν αναπάντητα.
Έγινε χρόνος χωρισμού, που φύγατε παιδιά μου, μες στο μυαλό και στην καρδιά, σας έχω αγκαλιά μου. Εμένα ο χρόνος δε μπορεί, να σας απομακρύνει, θα είστε μες στη σκέψη μου, όση ζωή μου μείνει. Αννούλα, Ζένια, Βαγγελιώ, Μανόλη μου παιδιά μου, όσο θα ζω θα αιμορραγεί, εμένα η καρδιά μου.
Σε ποιονε τάφο να σταθώ και ποιον να πρωτοκλάψω, που νιώθω μέσα στην καρδιά, παιδιά μου πως θα σκάσω.
Είχα φτιαγμένο ένα μπαξέ, με διαλεγμένες βιόλες, τέσσερις έκοψε ο Θεός και μαραθήκαν όλες.
Οι βιόλες που μου έκοψε, καρπό μου είχαν δώσει, και μου τον πήρε τον καρπό, για να με θανατώσει.
Μα δεν υπάρχει δύναμη, στον κηπουρό να δώσει, τις μαραμένες βιόλες του, να τις ξαναφουντώσει.
Τι να του κάνω του μπαξέ, τον βλέπω μαραμένο, όσο να θέλω δε μπορώ, να τονε συνεφέρω.
Αγγέλους έχω τέσσερις, στους ουρανούς απάνω, θέλω φεγγάρι μου συχνά, μήνυμα να λαμβάνω.
Μόνο εσύ φεγγάρι μου, θέλω να χαμηλώσεις, να σου πεμπα μηνύματα, τσ' αγγέλους μου να δώσεις.
Ήρθε ο Θεός στον ύπνο μου, αγγέλοι μου και μου πε, σας έχει στον παράδεισο, δεν είσαστε για λύπες.
Όσο να θέλω όνειρα, για τα' άλλα τα παιδιά μου, δε θα μ' αφήσουνε ποτέ οι πόνοι της καρδιάς μου.
Χάρος, Θεός και η μοίρα μου, εμένα με δικάσαν, να μη μπορώ εις τη ζωή, να πάρω μια ανάσα.
Το Χάρο βάζεις μάρτυρα, Θεέ μου και με δικάζεις, και μου τα παίρνεις τα παιδιά, παντοτινά με σφάζεις.
Βλέπω ψηλά στον ουρανό, με μάτια δακρυσμένα, και όταν κοιτάξω προς τη γη, τα νιώθω ματωμένα.
Θα σας θυμάμαι για πάντα, ο πατέρας σας
Ο ένας χρόνος πέρασε, χωρίς εσάς παιδιά μου, δεν το χωράει το μυαλό, δεν το βαστά η καρδιά μου.
Ήσουνα κόρη, αδερφή, φίλη μου και παιδί μου, μα εσύ αγάπη μου γλυκιά, έφυγες απ' τη ζωή μου.
Εγώ δεν είχα αδερφή, δεν είχα φιλενάδα, είχα εσένανε παιδάκι μου, και είχα όλα τ' άλλα.
Παιδί μου, σπλάχνο, αίμα μου, λατρεία μου μεγάλη, χωρίς εσένα δε μπορώ, αγάπη μου μεγάλη.
Είμαι μια μάνα που 'χασε, τα τέσσερα παιδιά της, χωρίς αιτία κι αφορμή και μαύρισε η καρδιά της.
Όποιος δεν έχασε παιδί, τον πόνο αυτό δε νιώθει, είναι ότι πιο τραγικό, να μη μπορεί να το 'χει.
Σας έχασα παιδάκια μου και φόρεσα στεφάνι, ολόγυρα τ' αγκάθια του, κάθε λεπτό κι ένα καινούριο βγάζει.
Κάθε αγκάθι που θα βγει, καρφώνει το κορμί μου, και η καρδιά μου αιμορραγεί, παντοτινά παιδί μου.
Τέσσερις είναι οι σταυροί, στον ώμο που σηκώνω, και ο Γολγοθάς πολύ μακρύς, παιδιά μου τελειώνω.
Στον ύπνο μου είδα το Θεό και μου 'πε μη δακρύζεις, για τα παιδιά που έχασες, συγχαρητήρια αξίζεις.
Ξέρω πως είστε πλάι Του, αγγέλοι έχετε γίνει, και βλέπει τις αξίες σας και συγχαρητήρια μου δίνει.
Θα 'θελα Θεέ μου ένα επίλογο, να κάνεις και για μένα, να σταματήσεις την καρδιά και το μυαλό μια μέρα.
Ήρθες Βαγγελιώ μου, σε όνειρο και μου 'πες μάνα μην τ' αφήσεις, ψάξε να βρεις τον ένοχο, ωσότου ξεψυχήσεις.
Μου λείπετε πολύ, η μητέρα σας
Την ερχόμενη Κυριακή συγγενείς και φίλοι της οικογένειας Σφακιανάκη θα συγκεντρωθούν για το ετήσιο μνημόσυνο της οικογένειας, στον Ι.Ν. Αναστάσεως του Κυρίου στο νέο Κοιμητήριο Ηρακλείου.
