Η κ. Παπαρήγα είπε ότι το ΚΚΕ θα φέρει το θέμα στη Βουλή και τόνισε ότι η απαξίωση του ΟΣΕ ξεκίνησε μετά το Μάαστριχτ (1992), επισημαίνοντας ότι «η δυσκολία με τον ΟΣΕ είναι, ακριβώς, το ότι η ιδιωτικοποίησή του είναι «γραμμή» της ΕΕ». Αναφερόμενη στα ελλείμματα, είπε ότι αυτά μειώθηκαν, αλλά η μείωσή τους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις περικοπές μισθών και την κατάργηση δρομολογίων, ενώ πρόσθεσε ότι «δεν είμαστε αδιάφοροι μπροστά στα ελλείμματα, αλλά υπάρχουν οργανισμοί που προσφέρουν υπηρεσίες και μπορεί ορισμένα τμήματά τους να παρουσιάζουν και ελλείμματα».
«Το ΚΚΕ δεν θα πει στον λαό «καλά να πάθεις» επειδή ψήφισες έτσι» είπε η κ. Παπαρήγα, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι «με τον «τύπο», το «γράμμα» και την «ερμηνεία» της ψήφου, ιδιαίτερα της 17ης Ιουνίου, που κυριάρχησε το «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ», ο ΟΣΕ «πρέπει» να ιδιωτικοποιηθεί».
Απαντώντας σε ερώτηση, η γγ της ΚΕ του ΚΚΕ είπε ότι αν οι εργαζόμενοι δεν «πιάσουν την ουσία» τού τι επιχειρείται με την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, τότε «μπορεί να σας κολλήσουν στον τοίχο και να σας αποδείξουν ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί» και υπογράμμισε ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις δεν γίνονται για να ελαφρυνθεί το χρέος, αλλά για να εξασφαλιστούν πεδία κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων».
Ερωτηθείσα για τις υποδομές του ΟΣΕ, αλλά και τις εφεδρείες των υπαλλήλων, η κ. Παπαρήγα είπε ότι είναι «πιθανό να αφήσουν τις υποδομές στο κράτος και να ιδιωτικοποιήσουν τα εργοστάσια, εκεί που παράγεται υπεραξία και αναπτύσσεται πολύτιμη τεχνογνωσία». Σε ό,τι αφορά τις εφεδρείες, η κ. Παπαρήγα είπε ότι το ΚΚΕ είναι αντίθετο με τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, τονίζοντας ότι «η αναδιοργάνωση, που γίνεται, είναι αντιδραστική και συνδέεται και με τις απολύσεις».
«Εμείς μιλάμε για δημόσια έργα- όχι Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ)- με προοπτική και σκοπό που θα εξασφαλίζουν και δουλειά» είπε η κ. Παπαρήγα, προσθέτοντας ότι «τώρα, με τις δίμηνες και τρίμηνες συμβάσεις, οι εργαζόμενοι χάνουν και τα επιδόματα ανεργίας του ΟΑΕΔ και αυτό εξυπηρετεί, μεταξύ άλλων και η ελαστικότητα των μορφών εργασίας».
Ερωτηθείσα αν υπάρχει προοπτική να «σωθεί ο ΟΣΕ» με τον αγώνα των εργαζομένων, η κ. Παπαρήγα είπε ότι, κατ' αρχήν, «αξίζει να αγωνιστούμε για τον ΟΣΕ», επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι «οι αγώνες δεν μπορούν να έχουν «άμεσα» αποτελέσματα, όπως είχαν τις προηγούμενες δεκαετίες» και τονίζοντας ότι «θέλεις εργατικό κίνημα με κατεύθυνση ρήξης».
Η κ. Παπαρήγα διευκρίνισε ότι η «σύγκρουση» είναι «πρώτα απ΄όλα, στο περιεχόμενο και στην πολιτική γραμμή και εκδηλώνεται στους τόπους δουλειάς», ενώ πρόσθεσε ότι «σύγκρουση» ήταν «και τα γιαούρτια, οι μούντζες και οι ύβρεις, αλλά αυτό δεν ήταν μορφή πάλης». «Τα «γιαούρτια» εκφράστηκαν και στις εκλογές» είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «ο λαός δεν τόλμησε τη ρήξη και ψήφισε όπως ψήφισε».
«Η κατεύθυνση του αγώνα είναι βασικό ζήτημα, το κίνημα στην Ελλάδα, παρότι από τα ισχυρότερα στην Ευρώπη, είναι πίσω από τις απαιτήσεις των καιρών» είπε η κ. Παπαρήγα, τονίζοντας ότι «η Ελλάδα μπορεί να αναπτυχθεί υπέρ του λαού, έξω από την ΕΕ» και προσθέτοντας ότι «ο λαός δεν ψήφισε αυτό που του λέμε, αλλά τι να κάνουμε, να παραιτηθούμε;»
Τέλος, απαντώντας σε άλλη ερώτηση σχετικά με την «αλλαγή της κατάστασης σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο σε μια χώρα», η κ. Παπαρήγα είπε ότι «αυτή η αντίληψη είναι αντιεπιστημονική, γιατί υποτιμά την ανισόμετρη ανάπτυξη και τις σχέσεις ανισοτιμίας στην ΕΕ» και πρόσθεσε ότι το ΚΚΕ υποστηρίζει πως «κάθε λαός πρέπει να επιλέξει τη γραμμή της ρήξης και της ανατροπής».
«Στον βαθμό που επιλέγεται αυτή η κατεύθυνση, «διεθνοποιείται» και η πάλη» τόνισε η κ. Παπαρήγα, μην αποκλείοντας την εκδήλωση της ρήξης και της ανατροπής (και) σε σειρά χωρών, αλλά επισημαίνοντας την αναγκαιότητα ανάπτυξης αυτής της πάλης σε κάθε χώρα, «διότι, διαφορετικά, τι θα κάνουμε θα περιμένει ο ένας τον άλλο;».
