Αν δεν μπορεί να βρει άλλο λόγο, αφορμή ή κίνητρο η κυβέρνηση να πιέσει την τρόικα για αλλαγές στο πρόγραμμα, ας επικαλεστεί επιτέλους ότι οι αυτοκτονίες έχουν... αυξηθεί στη χώρα με εφιαλτικούς ρυθμούς. Αυτοκτονίες που οφείλονται φανερά πλέον στην οικονομική κρίση – όχι σε ερωτικές απογοητεύσεις.
Επί δύο χρόνια εφαρμόζεται στην Ελλάδα, όπως εφαρμόζεται, ένα πρωτοφανές σκληρό πρόγραμμα λιτότητας και περικοπών. Η αποτυχία του προγράμματος αυτού είναι δεδομένη και οφείλεται, τόσο στη σύλληψη και έμπνευση, που είχε η τρόικα, όσο και στον τρόπο με τον οποίο το εφάρμοσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις των Παπανδρέου και Παπαδήμου.
Ότι είναι λάθος το πρόγραμμα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η τρόικα πρότεινε να εφαρμοστούν άλλα πράγματα στην Ισπανία, την Ιταλία και την Κύπρο. Δίνουν σε αυτές τις χώρες άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία και το πρόγραμμα δεν εξαντλείται σε λιτότητες και ακραίες μεταρρυθμίσεις. Αποδεικνύεται επίσης από το γεγονός ότι βυθίζει όλο και πιο πολύ τη χώρα στην ύφεση. Με 9% ύφεση φέτος και για πέμπτη χρονιά με αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης, δεν μπορείς να πετύχεις κανένα μα κανένα δημοσιονομικό στόχο.
Ότι οι κυβερνήσεις το εφάρμοσαν όσο πιο λαθεμένα γίνεται είναι περισσότερο από εμφανές. Απέτυχαν σε αναγκαίες αλλαγές – πάταξη της φοροδιαφυγής, δικαιότερο φορολογικό σύστημα κλπ - και την πλήρωσαν οι πιο αδύναμοι, με τις οριζόντιες περικοπές.
Επί δύο χρόνια λοιπόν μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας εξωθούνται στο περιθώριο και την εξαθλίωση. Αν αυτός δεν είναι λόγος για να ζητήσει εδώ και τώρα επαναδιαπραγμάτευση και βελτίωση βασικών όρων του προγράμματος η κυβέρνηση, τότε ποιο μπορεί να είναι; Η γραμμή «πρώτα εφαρμογή, μετά επαναδιαπραγμάτευση» το μόνο που κάνει είναι να αυξήσει τις αυτοκτονίες. Τι να εφαρμόσει πρώτα δηλαδή; Την περαιτέρω μείωση των μισθών και των συντάξεων; Τις απολύσεις; Ή να πουληθούν αμέσως τώρα ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΠΑ και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα πειστεί η τρόικα να χαλαρώσει το πρόγραμμα; Ή θα μειωθεί τόσο γρήγορα η ανεργία, θα χρηματοδοτηθούν τόσο γρήγορα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα αρχίσει να κινείται η αγορά, τόσο που ο κόσμος θα πιστέψει ότι γλιτώσαμε και θα σταματήσει να πηδάει από τα μπαλκόνια;
Αναρωτιέμαι πόσο αίμα θέλουν ακόμη όλοι όσοι παίρνουν τις αποφάσεις για να πειστούν ότι τώρα είναι η ώρα να αλλάξουν τα πιο βάρβαρα πράγματα στο μνημόνιο;
