Πριν από μερικούς μήνες, και με εφαλτήριο τη θυελλώδη πολιτική άνοδο των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, που τον έφεραν σε ρόλο... (σχεδόν) ισότιμου διεκδικητή της εξουσίας, πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι άρχισαν να βλέπουν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, έναν… κλώνο του Ανδρέα Παπανδρέου, φυσικά με τις προφανείς… ατέλειες ως προς τη μίμηση συμπεριφοράς και ρητορικής.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ άφησε αυτή τη συζήτηση να «τρέξει». Στο κοινό στο οποίο απευθύνεται άλλωστε, η σύγκριση με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ αποτελεί… παρασημοφόρηση που δεν επιδέχεται συγκρίσεων και στάθμισης. Έστω κι αν για την υπόλοιπη κοινωνία, σηματοδοτεί ακριβώς τα αντίθετα.
Όσο περνά ο καιρός ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει προδιάθεση να μοιάσει σε ακόμη έναν επίγονο της πολιτικής οικογένειας που κυριάρχησε στον χώρο της Κεντροαριστεράς για περισσότερο από μισό αιώνα: Τον τελευταίο του Οίκου των Παπανδρέου, τον Γιώργο Παπανδρέου.
Εξόχως χαρακτηριστική της παραπάνω μιμητικής προδιάθεσης ήταν η αποστροφή του Αλέξη Τσίπρα σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, περί «δημόσιας διαβούλευσης» της πρότασης νόμου που σχεδιάζει να καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη διαγραφή χρεών υπερχρεωμένων νοικοκυριών.
Μια πρόταση που θυμίζει τη «συμμετοχική Δημοκρατία» για την οποία μιλούσε με πάθος και συνέπεια ο Γιώργος Παπανδρέου, με τα γνωστά, στρεβλωτικά αποτελέσματα, και τις αρνητικές επιπτώσεις στη μορφή και το περιεχόμενο της διακυβέρνησης, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη για την Ελλάδα περίοδο.
Κανείς δεν θα διαφωνήσει με την πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα να ανοίξει διάλογο με την ελληνική κοινωνία, για τόσο σημαντικά θέματα. Η μεθοδολογία της στόχευσης ωστόσο στερείται ρεαλισμού. Και αποκαλύπτει ότι ο σημερινός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως μπολιασμένος με παπανδρεϊκό dna. Επενδύει στην πρόσκαιρη δημοσιότητα, τον εντυπωσιασμό, τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας.
Το λάθος που κάνει ο Αλέξης Τσίπρας είναι ότι η συγκεκριμένη στρατηγική αφορά μια άλλη εποχή. Απευθύνεται σε μια άλλη κοινωνία, περισσότερο αφελή και πρόθυμη να ενδυθεί τον ρόλο του… θύματος. Η Ελλάδα ξεπέρασε το ΠΑΣΟΚ. Και τους κλώνους του…
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ άφησε αυτή τη συζήτηση να «τρέξει». Στο κοινό στο οποίο απευθύνεται άλλωστε, η σύγκριση με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ αποτελεί… παρασημοφόρηση που δεν επιδέχεται συγκρίσεων και στάθμισης. Έστω κι αν για την υπόλοιπη κοινωνία, σηματοδοτεί ακριβώς τα αντίθετα.
Όσο περνά ο καιρός ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει προδιάθεση να μοιάσει σε ακόμη έναν επίγονο της πολιτικής οικογένειας που κυριάρχησε στον χώρο της Κεντροαριστεράς για περισσότερο από μισό αιώνα: Τον τελευταίο του Οίκου των Παπανδρέου, τον Γιώργο Παπανδρέου.
Εξόχως χαρακτηριστική της παραπάνω μιμητικής προδιάθεσης ήταν η αποστροφή του Αλέξη Τσίπρα σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, περί «δημόσιας διαβούλευσης» της πρότασης νόμου που σχεδιάζει να καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη διαγραφή χρεών υπερχρεωμένων νοικοκυριών.
Μια πρόταση που θυμίζει τη «συμμετοχική Δημοκρατία» για την οποία μιλούσε με πάθος και συνέπεια ο Γιώργος Παπανδρέου, με τα γνωστά, στρεβλωτικά αποτελέσματα, και τις αρνητικές επιπτώσεις στη μορφή και το περιεχόμενο της διακυβέρνησης, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη για την Ελλάδα περίοδο.
Κανείς δεν θα διαφωνήσει με την πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα να ανοίξει διάλογο με την ελληνική κοινωνία, για τόσο σημαντικά θέματα. Η μεθοδολογία της στόχευσης ωστόσο στερείται ρεαλισμού. Και αποκαλύπτει ότι ο σημερινός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως μπολιασμένος με παπανδρεϊκό dna. Επενδύει στην πρόσκαιρη δημοσιότητα, τον εντυπωσιασμό, τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας.
Το λάθος που κάνει ο Αλέξης Τσίπρας είναι ότι η συγκεκριμένη στρατηγική αφορά μια άλλη εποχή. Απευθύνεται σε μια άλλη κοινωνία, περισσότερο αφελή και πρόθυμη να ενδυθεί τον ρόλο του… θύματος. Η Ελλάδα ξεπέρασε το ΠΑΣΟΚ. Και τους κλώνους του…
statesmen.gr
