Πριν λίγο καιρό είχαμε δημοψήφισμα στην Ιρλανδία για το αν...
η χώρα θα πήγαινε στον άξονα της Γερμανίας ή της Αγγλίας. Όλοι περιμέναμε να νικήσει ο νεανικός ενθουσιασμός και να επικρατήσει το μοντέλο του λαικού καπιταλισμού. Δυστυχώς κέρδισε ο φόβος των ηλικιωμένων και η ροπή των παραδοσιακών ανθρώπων για κοινωνικό συντηρητισμό. Έτσι η πλειοψηφία αποδέχθηκε πανηγυρικά το σύμφωνο Δημοσιονομικής σταθερότητας της Γερμανίας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι για τις επόμενες γενιές οι Ιρλανδέζικες κυβερνήσεις θα δεσμεύσουν το συνάλλαγμα της χώρας τους για πληρωμή τοκοχρεωλυσίων ενώ θα αποδομήσουν το κράτος πρόνοιας τους προς όφελος των δημοσιονομικών της Χώρας. Όπως στην Ελλάδα, όποιος δεν καλύπτει τα στάνταρ των γερμανικών πολυεθνικών δεν θα έχει κρατική κάλυψη. Κλείνοντας, θα πούμε ότι η Ιρλανδία αυτοκτόνησε ενώ είχε εναλλακτική λύση.
