Κάτω από τα 4 εκατομμύρια πέφτει ο αριθμός των απασχολούμενων – εργαζόμενων το 2012 (3.837.900 το α’ τρίμηνο του έτους) σύμφωνα με μελέτη που βασίζεται... στα επίσημα στατιστικά στοιχεία, ενώ ο αριθμός των ανέργων ανέρχεται σε 1.120.097 άτομα. Οι άνεργοι, σε ποσοστό πάνω από το μισό (56%) ανήκουν στην κατηγορία των μακροχρόνια άνεργων (πάνω από 12 μήνες σε αναζήτηση εργασίας) ενώ το 23% αντιστοιχεί στους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας (νέοι που για πρώτη φορά αναζητούν εργασία και δεν βρίσκουν).
Την ίδια ώρα οι θέσεις εργασίας που ακόμη διατηρούνται εν ζωή μεταβάλλονται προς το χειρότερο από την άποψη του εργασιακού καθεστώτος. Οι επιχειρησιακές και κυρίως οι ατομικές συμβάσεις εργασίας έχουν «αλώσει» χιλιάδες θέσεις (πρώην) πλήρους απασχόλησης με πλήρη εργασιακά δικαιώματα που εξασφάλιζαν οι κλαδικές συμβάσεις. Έτσι τον κανόνα πλέον αποτελούν οι γενναίες μειώσεις μισθών, τα ωράρια λάστιχο ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη (από εκ περιτροπής απασχόληση μέχρι απλήρωτη υπερωριακή απασχόληση), εκβιασμοί κάθε λογής δεδομένης της απελευθέρωσης των απολύσεων, κ.λπ.
Σε αδρές γραμμές οι εργασιακές συνθήκες για το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού είναι πλέον άθλιες, πολύ μακριά απ’ ό,τι γνωρίσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες.
Το ερώτημα, που ενδεχομένως για πολλούς δεν έχει απαντηθεί ακόμη, είναι αν εδώ πρόκειται για μια αστοχία της υφεσιακής πολιτικής που εφαρμόζεται μέσω του μνημονίου, αν είναι ένα αναγκαίο κακό, ή αν πρόκειται για μια ουσιώδη παράμετρο της ακολουθούμενης πολιτικής αποψίλωσης της κρατικής δομής και απορρύθμισης της εσωτερικής αγοράς προς όφελος του ιδιωτικού τομέα.
Στη λογική των κάθε λογής Στουρναραίων και Παπαδήμων η προσέλκυση επενδύσεων και η υπόσχεση ανάπτυξης πάνε πακέτο με την ανταγωνιστικότητα, η οποία, κι ένα μωρό πια έχει καταλάβει ότι στην καθομιλουμένη μεταφράζεται σε μισθούς Βουλγαρίας.
Με άλλα λόγια, ακόμη και οι αόριστες και μάλλον αβάσιμες, υποσχέσεις για ανάπτυξη δεν υπονοούν καν την επαναφορά των εργασιακών συνθηκών στα προηγούμενα επίπεδα αντιθέτως βασίζονται κι εξαγγέλλονται ακριβώς στη βάση των εργασιακών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί με την εσωτερική υποτίμηση…
Αλλά καθώς φαίνεται ούτε έτσι έρχονται οι "επενδύσεις"...
