τὴν τούτων πιστῶς, αἰτούμενοι βοήθειαν,
τοῦ ῥυσθῆναι ἅπαντας, ἀπὸ πάσης θλίψεως...
τοὺς κραυγάζοντας, ὁ Θεὸς γενοῦ μεθ᾽ ἡμῶν,
ὁ τούτους δοξάσας ὡς ηὐδόκησας.
Η Εορτή της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης, μητρός της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, έγινε για μια ακόμη φορά η απαρχή και η χαρμόσυνη αιτία, ώστε να ξανά ζωντανέψει το χωριό Επάνω Βέρβαινα Αρκαδίας και να εγερθεί εκ του χειμερινού λήθαργου, λόγο του βαρύ χειμώνα που αντιμετωπίζει το χωριό, μιας και το υψόμετρο του είναι άνω των 1.250 μέτρων εκ της θαλάσσης.
Το πρώτο δεκαήμερο εκάστου μηνός Ιουλίου, σύσσωμοι οι κατοικούντες στα χειμαδιά, δηλαδή στα Κάτω Βέρβαινα και το Άστρος Κυνουρίας, ανεβαίνουν στο καλοκαιρινό χωριό και διαμένουν σε αυτό μέχρι και τα τέλη του μήνα Σεπτεμβρίου.
Το καλοκαιρινό χωριό, φορώντας τα γιορτινά του, εορτάζει το πρώτο ξεχωριστό πανηγύρι του, την ήμερα της Κοιμήσεως της Άγιας Άννης.
Η φύση στολισμένη σε όλο της το μεγαλείο, υποδέχεται τους κατοίκους και τους επισκέπτες του χωριού, δίνοντας άφθονο και πεντακάθαρο οξυγόνο, παραγόμενο από την πυκνή και καταπράσινη βλάστηση. Τα κατάφυτα και με μεγάλη ποικιλία περιβόλια των κατοίκων και τα τρεχούμενα νερά, χαρίζουν μια ξεχωριστή χάρη, στο χωριό αυτό.
Οι κάτοικοι έχοντας σπίτια πεντακάθαρα, αναπαλαιωμένα πανέμορφα και ασπρισμένα με το ολόλευκο ασβέστη, περιμένουν την Ιερά Εικόνα της Αγίας Άννης, να διαβεί και να ευλογήσει τα σπιτικά τους αλλά και τους ίδιους.
Το χωριό αυτό, έχει την τιμή να έχει ως Ενοριακό Ναό, ένα πανέμορφο και καλλιμάρμαρο εντυπωσιακό κτίσμα αφιερωμένο στην Παναγία μας.
Η άριστη και ξεχωριστή τεχνική στην κατασκευή, σε συνδυασμό με το πανέμορφο τοπικό επεξεργασμένο μάρμαρο και η ευλογία του θεού ήταν αυτά που συντέλεσαν στην δημιουργία αυτής της ξεχωριστής Εκκλησίας.
Ο Ιερός Ναός ανεγέρθη με δαπάνες των εν Αμερική Βερβαινιωτών και της αδελφότητας αυτών, αλλά και των κατοίκων του χωριού.
Το 1906 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος και το 1926 τελέσθηκαν ανήμερα της Εορτής της Αγίας Άννης, τα Ιερά Εγκαίνια, από τον μακαριστό Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας ΓΕΡΜΑΝΟΝ Α΄ ( 1906-1944 )
Την τελευταία δεκαετία, με την Ευλογία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ. κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, την καθημερινή μερίμνα του Εφημερίου της Ενορίας, πατρός Πέτρου Δημάκου, των περί αυτού Εκκλησιαστικών Συμβούλων, πρωτίστως εκ του υστερήματος και την συνδρομή των Ενοριτών και των ξενιτεμένων, έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η ανέγερση περίλαμπρου καλλιμάρμαρου κωδωνοστασίου, δέκα μέτρων ύψους, αντάξιου της τεχνικής και αισθητικής του Ναού στον προαύλιο χώρο της Ενορίας.
Την Τρίτη 24η Ιουλίου 2012, το απόγευμα, τελέσθηκε στον Ενοριακό Ναό, Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός προς τιμή της Αγίας Άννης με την συμμετοχή πλειάδας Ιερέων της Μητροπόλεως και προσκεκλημένων προς τούτο Ιερέων.
Αμέσως μετά ακλούθησε η εντυπωσιακή και μεγαλειώδη λιτάνευση της Αγίας Εικόνας στους δρόμους του χωριού, συμμετεχόντων εκατοντάδων ευσεβών χριστιανών, ενώ στο τέλος τελέσθηκε δέηση υπέρ υγείας των απανταχού της γης Βερβαινιωτών.
Τα σπίτια και τα μαγαζιά του χωριού, μετά την Ακολουθία του Εσπερινού γέμισαν από κόσμο όπου εκεί προσφέρθηκαν τοπικά εδέσματα όπως ορίζει η παράδοση.
Τέλος ανήμερα της Εορτής θα τελεσθεί πανηγυρικός Όρθρος και θεία Λειτουργία προς τιμή της Αγίας Άννης.
Λίγα λόγια για την Αγία Άννα
Η Αγία Άννα, η μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και ιεράτευε την εποχή της βασιλείας της Κλεοπάτρας. Τη δε μητέρα της, την έλεγαν Μαρία.
Η Άννα είχε και δύο αδελφές, την ομώνυμη με τη μητέρα της Μαρία και τη Σοβήν. Και η μεν Μαρία, που παντρεύτηκε στην Bηθλεέμ, είχε κόρη τη Σαλώμη την μαία, η δε Σοβή, που παντρεύτηκε και αυτή στην Bηθλεέμ, την Ελισάβετ. Τέλος, η Αγία Άννα που παντρεύτηκε στην Γαλιλαία τον Ιωακείμ, γέννησε την Παρθένο Μαρία.
Η Αγία Άννα αξιώθηκε να έχει τη μεγάλη τιμή και ευτυχία να αποκτήσει μοναδική κόρη, τη μητέρα του Σωτήρα του κόσμου. Αφού η Αγία Άννα απογαλάκτισε τη Θεοτόκο και την αφιέρωσε στο Θεό, αυτή πέρασε την υπόλοιπη ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Τέλος, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τα αιώνια αγαθά. Διότι ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε ότι «οἱ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιο ἀπελεύσονται».
+ Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας
