Έχετε ποτέ αναλογιστεί ότι η διαρκής ανανέωση ηλεκτρονικών συσκευών και γκάτζετ ουσιαστικά συνεπάγεται την κατασπατάληση ποσών που αντιστοιχούν στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μιας μικρής χώρας;
Η κατασκευή ηλεκτρονικών προϊόντων υψηλής τεχνολογίας απαιτεί τη χρήση μικρών ποσοτήτων πολύτιμων μετάλλων, όπως ο χρυσός και το ασήμι.
Υπολογίζεται πως σε παγκόσμια βάση καταναλώνονται 320 τόνοι χρυσού και 7.500 τόνοι αργύρου ετησίως.
Η αξία των υλικών αυτών υπολογίζεται σε 21 δισ. δολάρια (17 δισ. Ευρώ), όσο δηλαδή το ΑΕΠ του Ελ Σαλβαδόρ στην Κεντρική Αμερική.
Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Εθνών, τα ηλεκτρονικά απορρίμματα περιέχουν συγκεντρώσεις μετάλλων 40% έως 50% υψηλότερες από τα φυσικά κοιτάσματα.
Όσον αφορά τον χρυσό τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: οι ηλεκτρονικές συσκευές κατανάλωσαν το 5,3% της παγκόσμιας προσφοράς το 2001, ήτοι 197 τόνοι, ενώ το 2011 το 7,7% (320 τόνοι).
Οι ποσότητες αυτές ουσιαστικά χάνονται εξαιτίας των ακατάλληλων μεθόδων ανάκτησης και επεξεργασίας των ηλεκτρονικών απορριμμάτων.
Τόσο στον ανεπτυγμένο όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο ανακτάται το 10%-15% μόνο και το 85% χάνεται.
Πέραν των πολύτιμων μετάλλων στις χωματερές καταλήγουν εκατομμύρια τόνοι πλαστικού με ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές συνέπειες.
Η κατασκευή ενός τόνου πλαστικού μέσω ανακύκλωσης καταναλώνει το ένα δέκατο της ποσότητας νερού και ενέργειας που απαιτεί το «νέο» πλαστικό και παράγει έναν έως τρεις τόνους διοξειδίου του άνθρακα λιγότερο.
Η ανακύκλωση της μισής μόνο ποσότητας πλαστικού που περιέχεται στα ηλεκτρονικά απορρίμματα που παράγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξοικονομούσε 5 εκατομμύρια Κιλοβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας, 3 εκατ. βαρέλια πετρελαίου και 2 εκατ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα.
Τα ηλεκτρονικά απορρίμματα που καταλήγουν ανεπεξέργαστα στις χωματερές περιέχουν τοξικές και επικίνδυνες ουσίες (μόλυβδος, υδράργυρος και επιβραδυντικά καύσης) που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και υποβαθμίζουν την ποιότητα του αέρα και του νερού.
