Τα «αγαπούν» στην κυριολεξία μέχρι θανάτου, γι’ αυτό και τα πυροβολούν (Ιανουάριος 2012), τα δηλητηριάζουν (Φεβρουάριος 2012), τους ρίχνουν ποντικοφάρμακο στα δοχεία νερού (Μάιος 2012), τους αφήνουν για φαγητό κομμάτια κοτόπουλου ανακατεμένα με σπασμένα γυαλιά (Ιούνιος 2012) και τέλος τα καίνε! Ναι, τα καίνε, με βραστό νερό, λάδι, καυστικό υγρό...
Ο Βασίλης, που δραστηριοποιείται στην περιοχή, για τη σωτηρία των ζώων μας έστειλε το φωτογραφικό υλικό, που αποδεικνύει τι πέρασε αυτό το ζώο, από τα χέρια των ανθρώπων.
Ο Βασίλης τα εμβολιάζει, τα στειρώνει, τα ταΐζει και τα ποτίζει και πληρώνει όλα τους τα έξοδα από την τσέπη του, όμως έχει πια απηυδήσει με όλα αυτά, που γίνονται πάντα εις βάρος τους.
Και φυσικά δεν μιλάμε για καμιά αγέλη ζώων, αλλά για 5 - 6 αδεσποτάκια!
«Πεδίο δόξης και λόξας λαμπρό…»
Ο ίδιος περιέγραψε στο www.zoosos.gr το πώς η σκυλίτσα, που βλέπετε, την οποία εντόπισε πληγωμένη στον σβέρκο, βασανίστηκε, αφού το τραύμα της προέρχεται από έγκαυμα και όχι από δάγκωμα!
Ο Βασίλης μας εξηγεί: «Πεδίο δόξης και λόξας λαμπρό… αν υπάρχει κάποιο σχετικό βραβείο πρέπει να το πάρουν οι κάτοικοι. Προφανώς δεν είναι όλοι και όλες ίδιοι αλλά στο μέτρο, που αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν και δεν μιλάνε, η συλλογική ευθύνη έχει εφαρμογή.
Αν και η συλλογική ευθύνη είναι ένα επικίνδυνο μονοπάτι στην συγκεκριμένη περίπτωση με δεδομένο, ότι τα περιστατικά είναι πολλά, δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος τελικά να μην ξέρει.
Αλήθεια ποιος μπορεί να βράσει νερό ή λάδι, να έχει καυστικό υγρό, να πλησιάσει την ανύποπτη σκυλίτσα τη Σάσα και να της λούσει το σβέρκο προκαλώντας εκτεταμένο έγκαυμα;
Αμέσως μετά έρχεται η αποθέωση της φρίκης, αφού επί 2-3 μέρες την έβλεπαν ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ, επιβάτες, προσωπικό, περαστικοί και δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Την σιχάθηκαν, την έδιωξαν, μπορεί και να τη χτύπησαν... δεν το ξέρω... αν μπορούσαν θα την είχαν μεταφέρει κάπου αλλού.
Η μικρή μας Σάσα συνεργάστηκε υπέροχα, μπήκε στο αυτοκίνητο, έκατσε ήσυχη για 100 χιλιόμετρα, αφού μεταφέρθηκε για περίθαλψη και προσωρινή παραμονή μέχρι να συνέλθει στην Ελληνική Φιλοζωική Εταιρία στο Κορωπί.
Το ζώο δεν παραπονέθηκε, μας εμπιστεύθηκε, θα γίνει καλά και θα στειρωθεί... και έρχεται το αμείλικτο ερώτημα: τι θα γίνει μετά; Θα καταλήξει και πάλι στην περιοχή του Σταθμού του Προαστιακού στην Κόρινθο που είναι τελικά κολαστήριο για τ’ αδέσποτα;
Δεν συγκρίνεται, αλλά σε αυτό τον τόπο είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, μια μόνιμη δυστυχία, ή να είσαι αδέσποτος σκύλος ή άνθρωπος που νοιάζεται».
Έχει κανείς αντίρρηση;
