Η ευρωπαϊκή κρίση αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς ηγέτες με έναν λόγο που ζητάει την θυσία του πληθυσμού.
Είναι ο ίδιος λόγος με αυτόν των ανώτερων στρατιωτικών όταν στέλνουν τους νεοσύλλεκτους να πεθάνουν. Έχει λιγότερο την μυρωδιά της πυρίτιδας αλλά δεν είναι λιγότερο βίαιος. Πρόκειται για ένα συστηματικό σχέδιο σε όλο τον κόσμο για να ρίξει στα σκουπίδια τα επιτεύγματα των εργαζομένων των δύο τελευταίων αιώνων, και η ανθρωπότητα πάει πίσω στο όνομα της «εθνικής αποκατάστασης». Αυτός είναι ένας κόσμος που οργανώνεται και εξειδικεύεται στην εξόντωση των άλλων. Και μετά έρχονται να καταδικάσουν τη βία των φτωχών, η άλλη χειροκρότησε την πείνα, της αξίζουν μετάλλια (σ.σ.: αναφέρεται στην Ισπανίδα βουλευτίνα του λαϊκού κόμματος Άντρεα Φάμπρα).
