Τα παραμύθια που σέβονται τον εαυτό τους φροντίζουν να έχουν δράκο .Και οι τραγωδίες αποδιοπομπαίο τράγο.
Ο Γιάννης Στουρνάρας αποτελεί μια σπάνια περίπτωση που έχει όλα τα προσόντα να ενσαρκώσει και τους δύο ρόλους. Του δράκου, στο παραμύθι της συγκυβέρνησης εθνικής ευθύνης και του αποδιοπομπαίου τράγου στην τρέχουσα ελληνική τραγωδία.
Ισως διέφυγε από τον νέο (διορισμένο) υπουργό, ότι ο μόνος που βρήκε κάτι ένθερμο και υποστηρικτικό να του πει απ όταν κατέλαβε τον υπουργικό θώκο ήταν ο Σόιπλε. Ενδεχομένως, ο κύριος Στουρνάρας, καθότι και μη εκλεγμένος αλλά διορισμένος, να μην αντιλαμβάνεται πως ο κόσμος, ο πολύς ο κόσμος, σκέφτεται με ιδιαίτερα απλό τρόπο και λέει, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»...
Πιθανότατα ο κύριος Στουρνάρας, να μην έχει μια άμεση αντίληψη της πραγματικότητας που –μεσοσταθμικά όπως θα λεγε και ο ίδιος στη γλώσσα του—βιώνει η ελληνική κοινωνία. Μια πραγματικότητα η οποία αποκαλύπτεται σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού καθώς παραλαμβάνουν τους κεφαλικούς φόρους από την εφορία. Προφανώς, για όλον αυτόν τον πληθυσμό της χώρας που δεινοπαθεί, η εμφάνιση ενός «φίλου του Σόυπμλε» αποτελεί ιδανικό αποδιοπομπαίο τράγο... Έναν τράγο, που ήδη «δείχνει» ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αναζητώντας από την πλευρά του το ιδανικό εξιλαστήριο θύμα.
Δεν υποθέτουμε, σε καμία περίπτωση ότι ο Γιάννης Στουρνάρας είναι αφελής που χρησιμοποιείται στα εγχώρια παίγνια πολιτικών ισορροπιών. Αντίθετα, είναι απολύτως βέβαιο ότι ενσυνείδητα έχει αναλάβει να παίξει το ρόλο του χωρίς να διανοείται ότι θα μετατραπεί σε θύμα. Γνωρίζει ότι η πολιτική δύναμη στην Ελλάδα του μνημονίου δεν εκπορεύεται τόσο από το εγχώριο σύστημα εξουσίας, ούτε απορρέει από την λαική βούληση. Γνωρίζει ότι η επιβίωσή του εξαρτάται πρώτα και κύρια από το πόσο πετυχημένα μπορεί να παίξει το ρόλο που του ζητάνε οι σπουδαίοι υποστηρικτές του, όπως ο Σόιμπλε...
topontiki.gr
