Επιστρέφοντας από την Ιθάκη και αναλογιζόμενος τις περιπέτειες του Οδυσσέα μέχρι το «νόστιμον ήμαρ», συνειρμικά τις συνδύασα με τις προσπάθειες του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης και τις... «συμπληγάδες» που έχουν να περάσουν και τη «Σκύλλα και Χάρυβδη» που θα αντιμετωπίσουν και όλοι ευχόμαστε να φθάσουν στην Ιθάκη.
Στο δύσκολο, ανηφορικό και κακοτράχαλο αυτό δρόμο που επέλεξε η Κυβέρνηση, είμαστε όλοι οι Έλληνες υποχρεωμένοι να συμβάλουμε και να συμπαρασταθούμε, στο βαθμό και το μέτρο των δυνατοτήτων του καθένα. Στο πλαίσιο αυτό ανάγεται και η δική μου αρθρογραφία, με την προσδοκία να φανώ χρήσιμος με πρακτικές ιδέες και προτάσεις.
Στο προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκα στις περικοπές δαπανών από το δημόσιο μόνο, κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει από καιρό, χωρίς τη παρέμβαση καμιάς Τρόϊκα. Πριν υπεισέλθω στο κεφάλαιο της ανάπτυξης, να προσθέσω μερικές πηγές περικοπής δαπανών, από το δημόσιο πάντοτε.
Ανεξάρτητες Αρχές. Ίσως να διαπιστωθεί χρήσιμο να εξεταστεί η αναγκαιότητα τόσων πολλών ανεξάρτητων αρχών. Εκεί που δεν είχαμε καμία, ξαφνικά αποκτήσαμε πληθώρα και μάλιστα με τις ηγεσίες τους να αμείβονται πλουσιοπάροχα. Οι πολύ υψηλές αυτές παροχές, είναι όχι μόνο πρόκληση, αλλά έχουν ήδη δημιουργήσει πρόβλημα με τους Δικαστικούς, διότι σύμφωνα με το Σύνταγμα, κανείς δεν μπορεί να αμείβεται περισσότερο από τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Κατάργηση λοιπόν ή συγχώνευση των ανεξάρτητων αρχών στις πλέον αναγκαίες και δραστική μείωση των μισθών των ηγεσιών τους.
Οι υπερωρίες είναι μια ακόμη πηγή περιστολής εξόδων. Από τη στιγμή που πρέπει και καλώς, να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, δεν νοείται να υπάρχει ανάγκη υπερωριών. Φοβάμαι ότι είναι ένας έμμεσος τρόπος ενίσχυσης των υπαλλήλων, κάτι που τώρα οι εποχές δεν το επιτρέπουν πλέον.
Τα εκτός έδρας είναι μια ακόμη πηγή περικοπής δαπανών. Δεν υπάρχει λόγος για αμοιβή πέραν των αναγκαίων κι συγκεκριμένων εξόδων για την εκτός έδρας μετακίνηση των υπαλλήλων.
Η ανάπτυξη είναι η πολυπόθητη διέξοδος από τη μέγγενη που βρισκόμαστε πιασμένοι και ανάπτυξη σημαίνει επενδύσεις και αυτό είναι το πρόβλημα και οι μεγάλες δυσκολίες. Δυσκολίες και πρόβλημα διότι, εκτός της οικονομικής κρίσης η οποία περιορίζει την αγοραστική ζήτηση και η οποία δυστυχώς έχει χειροτερεύσει με τις άσκοπες και ανόητες (χωρίς νόημα) οριζόντιες περικοπές, για να γίνουν επενδύσεις χρειάζεται η ανάκτηση της εμπιστοσύνης της αγοράς, που έχει χαθεί τελείως με τις συνεχείς φοροεπιδρομές και χαράτσια και να εκλείψει ο τρόμος της γραφειοκρατίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης επιτυγχάνεται είτε με την σταθερή πολιτική για ένα μακρό χρόνο, κάτι που δεν μας εξυπηρετεί αυτή την στιγμή κατά την οποία θέλουμε γρήγορα και άμεσα αποτελέσματα και ο άλλος τρόπος είναι ο «χειρουργικός». Ο χειρουργικός τρόπος, είναι να εκσυγχρονίσουμε και να επεκτείνουμε τον ν.2687/53 «για την προστασία κεφαλαίων εξωτερικού», ο οποίος είναι κατοχυρωμένος και με το άρθρο 107 του Συντάγματος. Ο νόμος αυτός, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε αναφέρει, με ένα ΦΕΚ στο οποίο καταγράφονται όλοι οι όροι της επένδυσης, υπογραφόμενο από όλους τους συναρμόδιους υπουργούς, οι όροι αυτοί ισχύουν για την συγκεκριμένη επένδυση, ανεξαρτήτως αν η όποια κυβέρνηση έχει αλλάξει τους νόμους επί τα χείρω και οι αλλαγές ισχύουν αν είναι επί τα βελτίω. Είναι ο νόμος βάσει του οποίου θέριεψε και κυριάρχησε στις θάλασσες η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία. Είναι αυτονόητο ότι έτσι επιτυγχάνεται αμέσως η ανάκτηση της εμπιστοσύνης της αγοράς. Αυτό χρειάζεται να εφαρμοστεί για όλους γρήγορα και όχι η καθιέρωση Ζ.Ε.Α. που δημιουργούν αποικιακές καταστάσεις για ολίγους.
Η γραφειοκρατία, το καρκίνωμα αυτό της δημόσιας διοίκησης, πρέπει ξανά να αντιμετωπιστεί «χειρουργικά». Όπως επίσης έχουμε αναφερθεί, ξεκινώντας από τις αδειοδοτούσες αρχές, όπου κατά τεκμήριο συναντάται η μεγαλύτερη καθυστέρηση και ταλαιπωρία, να καταγράφονται σε μια υπεύθυνη δήλωση όλα εκείνα τα «χαρτιά» που χρειάζονται να προσκομισθούν για να εκδοθεί η άδεια. Υπογράφοντας ο ενδιαφερόμενος την υπεύθυνη δήλωση αυτή, στην οποία θα αναφέρεται η υποχρέωσή του να τα προσκομίσει εντός, ας πούμε, ενός έτους, άλλως η άδεια ανακαλείται, θα εκδίδεται η άδεια, η όποια άδεια, αμέσως και επί τόπου! Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο εξαλείφεται η ταλαιπωρία του επενδυτή, αλλά είναι βέβαιο ότι θα ζητούνται όλο και λιγότερα «χαρτιά», τα περισσότερα των οποίων είναι τελείως περιττά.
Μετά από τα πιο πάνω χρειάζονται οι επενδυτές. Μια καλή πηγή επενδυτών είναι οι Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι θα αντιληφθούν αμέσως την αξία του πιο πάνω νόμου, τον οποίο γνωρίζουν από κοντά. Μια προσέγγιση τους από τον Υπουργό Ναυτιλίας ίσως αποδειχθεί αποτελεσματική. Κάτι ακόμη πιο δύσκολο, αλλά χρήσιμο και αποτελεσματικό, είναι να δημιουργηθεί μια δυνατή ομάδα θήρευσης επενδυτικών ταλέντων, εντοπίζοντας τα λαμπρά μυαλά των νέων μας, τα οποία έχουμε εν αφθονία και τα κερδίζουν οι ξένοι, αφού κυριαρχεί η αδιαφορία και η άγνοια της πολιτείας.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, δεν έχει θέση η αντιπολίτευση να αντιδρά μόνο και μόνο για να κερδίσει μη πλήρως ενημερωμένους ψηφοφόρους, πέραν της σκοπιμότητας να χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση ως διαπραγματευτικό επιχείρημα.
Αυτά προς το παρόν και ας ευχηθούμε να φθάσουμε στην Ιθάκη γρήγορα και με τις λιγότερες κατά το δυνατό απώλειες.
freepen.gr
Στο δύσκολο, ανηφορικό και κακοτράχαλο αυτό δρόμο που επέλεξε η Κυβέρνηση, είμαστε όλοι οι Έλληνες υποχρεωμένοι να συμβάλουμε και να συμπαρασταθούμε, στο βαθμό και το μέτρο των δυνατοτήτων του καθένα. Στο πλαίσιο αυτό ανάγεται και η δική μου αρθρογραφία, με την προσδοκία να φανώ χρήσιμος με πρακτικές ιδέες και προτάσεις.
Στο προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκα στις περικοπές δαπανών από το δημόσιο μόνο, κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει από καιρό, χωρίς τη παρέμβαση καμιάς Τρόϊκα. Πριν υπεισέλθω στο κεφάλαιο της ανάπτυξης, να προσθέσω μερικές πηγές περικοπής δαπανών, από το δημόσιο πάντοτε.
Ανεξάρτητες Αρχές. Ίσως να διαπιστωθεί χρήσιμο να εξεταστεί η αναγκαιότητα τόσων πολλών ανεξάρτητων αρχών. Εκεί που δεν είχαμε καμία, ξαφνικά αποκτήσαμε πληθώρα και μάλιστα με τις ηγεσίες τους να αμείβονται πλουσιοπάροχα. Οι πολύ υψηλές αυτές παροχές, είναι όχι μόνο πρόκληση, αλλά έχουν ήδη δημιουργήσει πρόβλημα με τους Δικαστικούς, διότι σύμφωνα με το Σύνταγμα, κανείς δεν μπορεί να αμείβεται περισσότερο από τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Κατάργηση λοιπόν ή συγχώνευση των ανεξάρτητων αρχών στις πλέον αναγκαίες και δραστική μείωση των μισθών των ηγεσιών τους.
Οι υπερωρίες είναι μια ακόμη πηγή περιστολής εξόδων. Από τη στιγμή που πρέπει και καλώς, να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, δεν νοείται να υπάρχει ανάγκη υπερωριών. Φοβάμαι ότι είναι ένας έμμεσος τρόπος ενίσχυσης των υπαλλήλων, κάτι που τώρα οι εποχές δεν το επιτρέπουν πλέον.
Τα εκτός έδρας είναι μια ακόμη πηγή περικοπής δαπανών. Δεν υπάρχει λόγος για αμοιβή πέραν των αναγκαίων κι συγκεκριμένων εξόδων για την εκτός έδρας μετακίνηση των υπαλλήλων.
Η ανάπτυξη είναι η πολυπόθητη διέξοδος από τη μέγγενη που βρισκόμαστε πιασμένοι και ανάπτυξη σημαίνει επενδύσεις και αυτό είναι το πρόβλημα και οι μεγάλες δυσκολίες. Δυσκολίες και πρόβλημα διότι, εκτός της οικονομικής κρίσης η οποία περιορίζει την αγοραστική ζήτηση και η οποία δυστυχώς έχει χειροτερεύσει με τις άσκοπες και ανόητες (χωρίς νόημα) οριζόντιες περικοπές, για να γίνουν επενδύσεις χρειάζεται η ανάκτηση της εμπιστοσύνης της αγοράς, που έχει χαθεί τελείως με τις συνεχείς φοροεπιδρομές και χαράτσια και να εκλείψει ο τρόμος της γραφειοκρατίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης επιτυγχάνεται είτε με την σταθερή πολιτική για ένα μακρό χρόνο, κάτι που δεν μας εξυπηρετεί αυτή την στιγμή κατά την οποία θέλουμε γρήγορα και άμεσα αποτελέσματα και ο άλλος τρόπος είναι ο «χειρουργικός». Ο χειρουργικός τρόπος, είναι να εκσυγχρονίσουμε και να επεκτείνουμε τον ν.2687/53 «για την προστασία κεφαλαίων εξωτερικού», ο οποίος είναι κατοχυρωμένος και με το άρθρο 107 του Συντάγματος. Ο νόμος αυτός, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε αναφέρει, με ένα ΦΕΚ στο οποίο καταγράφονται όλοι οι όροι της επένδυσης, υπογραφόμενο από όλους τους συναρμόδιους υπουργούς, οι όροι αυτοί ισχύουν για την συγκεκριμένη επένδυση, ανεξαρτήτως αν η όποια κυβέρνηση έχει αλλάξει τους νόμους επί τα χείρω και οι αλλαγές ισχύουν αν είναι επί τα βελτίω. Είναι ο νόμος βάσει του οποίου θέριεψε και κυριάρχησε στις θάλασσες η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία. Είναι αυτονόητο ότι έτσι επιτυγχάνεται αμέσως η ανάκτηση της εμπιστοσύνης της αγοράς. Αυτό χρειάζεται να εφαρμοστεί για όλους γρήγορα και όχι η καθιέρωση Ζ.Ε.Α. που δημιουργούν αποικιακές καταστάσεις για ολίγους.
Η γραφειοκρατία, το καρκίνωμα αυτό της δημόσιας διοίκησης, πρέπει ξανά να αντιμετωπιστεί «χειρουργικά». Όπως επίσης έχουμε αναφερθεί, ξεκινώντας από τις αδειοδοτούσες αρχές, όπου κατά τεκμήριο συναντάται η μεγαλύτερη καθυστέρηση και ταλαιπωρία, να καταγράφονται σε μια υπεύθυνη δήλωση όλα εκείνα τα «χαρτιά» που χρειάζονται να προσκομισθούν για να εκδοθεί η άδεια. Υπογράφοντας ο ενδιαφερόμενος την υπεύθυνη δήλωση αυτή, στην οποία θα αναφέρεται η υποχρέωσή του να τα προσκομίσει εντός, ας πούμε, ενός έτους, άλλως η άδεια ανακαλείται, θα εκδίδεται η άδεια, η όποια άδεια, αμέσως και επί τόπου! Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο εξαλείφεται η ταλαιπωρία του επενδυτή, αλλά είναι βέβαιο ότι θα ζητούνται όλο και λιγότερα «χαρτιά», τα περισσότερα των οποίων είναι τελείως περιττά.
Μετά από τα πιο πάνω χρειάζονται οι επενδυτές. Μια καλή πηγή επενδυτών είναι οι Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι θα αντιληφθούν αμέσως την αξία του πιο πάνω νόμου, τον οποίο γνωρίζουν από κοντά. Μια προσέγγιση τους από τον Υπουργό Ναυτιλίας ίσως αποδειχθεί αποτελεσματική. Κάτι ακόμη πιο δύσκολο, αλλά χρήσιμο και αποτελεσματικό, είναι να δημιουργηθεί μια δυνατή ομάδα θήρευσης επενδυτικών ταλέντων, εντοπίζοντας τα λαμπρά μυαλά των νέων μας, τα οποία έχουμε εν αφθονία και τα κερδίζουν οι ξένοι, αφού κυριαρχεί η αδιαφορία και η άγνοια της πολιτείας.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, δεν έχει θέση η αντιπολίτευση να αντιδρά μόνο και μόνο για να κερδίσει μη πλήρως ενημερωμένους ψηφοφόρους, πέραν της σκοπιμότητας να χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση ως διαπραγματευτικό επιχείρημα.
Αυτά προς το παρόν και ας ευχηθούμε να φθάσουμε στην Ιθάκη γρήγορα και με τις λιγότερες κατά το δυνατό απώλειες.
