Στο πλαίσιο της συζήτησης στην Ευρώπη για το αν πρέπει η όχι να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, ο Βρετανός οικονομολόγος εξέφρασε την άποψή του ότι «μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι η μόνη ρεαλιστική λύση» και πως «στην έξοδο δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική επιλογή».
«Από οικονομικής άποψης είναι ορθολογική για την Ελλάδα η έξοδός της από την Ευρωζώνη» είπε ο Μπουτλ σημειώνοντας ότι μια έξοδος της Ελλάδας θα ήταν περισσότερο επώδυνη από την παραμονή της στην Ευρωζώνη, διότι το κόστος για την εισαγωγή αγαθών, έπειτα από μια υποτίμηση, θα αυξανόταν δραστικά και το βιοτικό επίπεδο θα δεχόταν πιέσεις, όμως η διαφορά έγκειται στο ότι μετά θα υπάρξει ελπίδα, οι ελληνικές εξαγωγές θα αυξηθούν και θα μειωθούν οι εισαγωγές, και άρα θα αυξηθεί και πάλι η ζήτηση ελληνικού εργατικού δυναμικού.
Την ίδια ώρα, ο Βρετανός οικονομολόγος προειδοποιεί πως οι Έλληνες δεν μπορούν να εξέλθουν από το ευρώ, να υποτιμήσουν τη δραχμή και «να συνεχίσουν όπως πριν», γιατί αν δεν χειριστούν σωστά όλη αυτή τη διαδικασία, η χώρα θα βυθιστεί στο χάος και στο τέλος «η Ελλάδα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια δεύτερη Ζιμπάμπουε».
Αναφερόμενος στη μελέτη του «Πρακτικές οδηγίες για έξοδο από το Ευρώ» -για την οποία απέσπασε το βραβείο «Wolfson Economics Prize», - και στη «συνταγή» του, που για χώρες όπως η Ελλάδα προβλέπει την έξοδο σε συνδυασμό με την υποτίμηση του νομίσματος και μια ευρεία αναδιάρθρωση χρέους, παρατηρεί πως η υποτίμηση δεν απαντά σε όλα τα προβλήματα, που σε πολλές χώρες αφορούν την πραγματική οικονομία, την παραγωγικότητα εργασίας, την αξιοποίηση κεφαλαίου και την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων.
Και όλα αυτά, σημειώνει, λειτουργούν βέβαια πολύ καλά στη Γερμανία, αλλά δεν μπορεί κανείς να συγχέει την Ελλάδα με τη Γερμανία, καθώς είναι δύσκολο -και ίσως αδύνατο- να διορθώνονται με νομισματικά «τεχνάσματα», όπως με μια υποτίμηση, οι ελλείψεις στην πραγματική οικονομία.
Βέβαια, μια υποτίμηση του νομίσματος μπορεί να βοηθήσει στη διόρθωση των τιμών και του κόστους και κανείς θα έπρεπε να μειώσει το κόστος στην Ελλάδα και στην Ιταλία κατά 30-40% για να επανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους, κάτι που όμως είναι αδύνατο να επιτευχθεί με μια πραγματική προσαρμογή.
Διότι, κατά την άποψή του, ακόμη και αν η Ελλάδα αυξήσει την παραγωγικότητά της με ρυθμό μισής ποσοστιαίας μονάδας ταχύτερα από τη Γερμανία -κάτι που θα ήταν από μόνο του ένα θαύμα- θα χρειαζόταν 60 έως 80 χρόνια μέχρι να μειώσει τη διαφορά κόστους με τη Γερμανία, όμως κανείς δεν έχει 60 χρόνια στη διάθεσή του και άρα η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι η μόνη λογική λύση.
