ΕΚΑΝΕ την πρόβλεψή του ένας (κάποιος) βενζινάς, έβαλε κάτι στην άκρη. Για τη δύσκολη ώρα, που δεν ήταν άλλη από τη σύλληψή του αυτοφώρω να κλέβει. Με «πειραγμένη» την αντλία και χωρίς…άγχος.
«Αν με πιάσουν, πληρώνω απ’ τα αποταμιευμένα, συμπληρώνω απ’ τα κλεμμένα και καθαρίζω». Και καθάριζε με τακτικό πρόστιμο και με την αλητεία του να τρέχει στα λιποβαρή ρεζερβουάρ, στην Ελλάδα της ατιμωρησίας.
Η πρακτική του βενζινά πέρασε και σε πολιτικούς που «φτιάχτηκαν» και παρέμειναν στο σκοτάδι μασουλώντας ανενόχλητοι τη λεία τους. Μέχρι που ο διάολος έσπασε το ποδάρι του και…γράπωσαν τον Άκη και τους «οικείους» του. Η κα Αρετή Τσοχατζοπούλου στα…σίδερα και το κελί συμμορφώνει. Και προειδοποιεί και προλαμβάνει. Το κελί που ξεχάστηκε και παρέμενε άδειο για μεγαλοκλέφτες στην Ελλάδα της ρεμούλας, για να στεγάσει φτωχοδιάβολους της καθημερινότητας. Όσο να φαίνεται πως υπάρχει νόμος και λειτουργεί, αλλά με χίλιες…τρύπες και παραθυράκια για τους ισχυρούς, καπάτσους και αδίσταχτους που βγαίνουν διαρρηγνύοντας το δίχτυ.
ΧΑΡΙΖΕΙ στο δημόσιο(!) η κα Αρετή τα ακίνητα «κτηθέντα με χρήματα του πατέρα της»! Μεγαλόκαρδα…συγκινητικά και καθυστερημένα. Με μια λανθάνουσα(;) αρετή εκπεφρασμένη μεταχρονολογημένα. Και, βέβαια, θα έπειθε, αν ο έλεγχος της προέλευσης του πατρικού πλούτου για την «γονική παροχή» που την έκανε πλούσια είχε γίνει έγκαιρα, τίμια και προκαταβολικά. Τώρα, με την προοπτική μιας πιθανής δήμευσης και την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενη χαρίζει εκ των υστέρων, προσφέρει στο δημόσιο που το κατασπάραξε ο πατέρας της και πάμε παρακάτω.
ΚΑΤΙ τρέχει και άναψε κόκκινο, σάλπισε ο σαλπιγκτής, φαίνεται να αφυπνίζονται συνειδήσεις και βγαίνουν σκάνδαλα θαμμένα. Βγαίνουν στη φόρα μυστικά κρυμμένα. Κυκλώματα της φυλακής που τους ταΐζουμε, για να ζουν και να «λειτουργούν» ελεύθερα. Με χασίσια που δεν τα είδαν οι «σωφρονιστές» γιατί χτίζανε…πισίνες, δεν έλαβε γνώση το Υπουργείο κι ούτε κάτι έπιασε το αυτί των εθνοπατέρων, στημένο μη τους λιγοστέψουν τον μισθό, τις υπερωρίες και τα προνόμια.
ΔΕΝ σιάχνεται η Ελλάδα-μπάχαλο με λόγια, διαπιστώσεις και παρακαλητά. Ούτε με έναν χωροφύλακα πίσω από κάθε ρωμιό, για τις μεγάλες και μικρές του αμαρτίες (να μη ρυπαίνει πετώντας στο δρόμο σκουπίδια, να πειθαρχεί οδικά, να μην εμπλέκεται σε σκάνδαλα). Είδαμε πού μας οδήγησε η ατιμωρησία, εισπράξαμε τ’ αποτελέσματα της ασυδοσίας, καιρός για δημοκρατία και μ’ αυτήν (τη δημοκρατία) κανένας δεν κάνει ό,τι θέλει. Και, βέβαια, μην απλώσουν τη…σαγήνη τους στον ψηφοφόρο τους οι πολιτικοί μας, μη μας πιάσουν δάκρυα για κάποιους λεβέντες και λεβέντισσες στα σίδερα. Μόνο η προοπτική της πραγματικής (και δίκαιας) τιμωρίας αποθαρρύνει και αφοπλίζει (κυριολεκτούμε) τον επίδοξο κακοποιό κάθε είδους και βαθμίδας κι αυτό είναι πρόληψη.
