Το μεσαιωνικό χωριό στη νοτιοδυτική Γαλλία με τους 217 κατοίκους, βρίσκεται πάνω σ’ έναν απόκρημνο βράχο. Κατά τον Μεσαίωνα, φεουδάρχες, θρησκευτικοί φανατικοί ηγέτες, ακόμη και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από τους γενναίους κατοίκους, με αποτέλεσμα το χωριό να παραμείνει ελεύθερο στο πέρασμα των αιώνων αλλά και να διατηρήσει τη γραφικότητά του. Πλέον οι τουρίστες δεν σταματούν να συρρέουν κι όπως λέει η διευθύντρια του γραφείου τουρισμού «η ξαφνική αύξηση των επισκεπτών μας εξέπληξε, αλλά δεν παραπονιόμαστε».
Τα εστιατόρια είναι γεμάτα ενώ συνήθως υπάρχει τεράστια ουρά για να αγοράσουν παγωτό. Φυσικά οι μαγαζάτορες απολαμβάνουν την προσέλευση τουριστών αλλά υπάρχουν και κάποιοι κάτοικοι που δεν θέλουν ούτε να τους βλέπουν. Ο δήμαρχος Gilles Hardeveld παραδέχθηκε ότι ήταν κρίσιμο για την περιοχή τους να κρατήσει την αυθεντικότητά της: «Δεν θέλουμε να γίνουμε τουριστικό σουπερμάρκετ, οπότε κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε ώστε να μην συμβεί αυτό. Βέβαια υπάρχουν κάποιοι ντόπιοι που παραπονιούνται για τους τουρίστες, αλλά κάποια άλλα κοντινά χωριά δεν έχουν κανέναν, οπότε πρέπει να παραδεχθούμε πως είμαστε τυχεροί».
Πριν από το τηλεοπτικό βραβείο του περασμένου μήνα, το Saint-Cirq-Lapopie ήταν ήδη στα «must» αξιοθέατα και υποδεχόταν περίπου 400.000 επισκέπτες στη διάρκεια του καλοκαιριού, περισσότερο Γάλλους. Οι κάτοικοι κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να διατηρήσουν το στιλ και το ύφος του τόπου τους μέσα στον 21ο αιώνα αποκλείοντας δορυφορικά πιάτα, κεραίες τηλεοράσεων, επιγραφές από νέον και ό,τι άλλο... νεωτερίστικο που θα χαλάσει την ιστορική μορφή του.
Υπάρχουν έξι πάρκινγκ αυτοκινήτων ώστε να κρατηθούν μακριά τα αυτοκίνητα από το κέντρο του χωριού, όπου εντοπίζονται δύο αρχαίες πύλες σε κάθε άκρη του, ενώ πήρε το όνομά του από το παιδί μάρτυρα Saint Cyr και τον La Popie, έναν από τους φεουδάρχες που η δυναστεία του κυβέρνησε στα μεσαιωνικά χρόνια. Στη διάρκεια του 100χρονου πολέμου – στους 14ο και 15ο αιώνα- το χωριό άλλαξε χέρια συχνά, ενώ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε σπίτι για τους Γάλλους σουρεαλιστές ζωγράφους. Ο ιδρυτής του ρεύματος, André Breton, αγόρασε εκεί μία κατοικία και τον καθιέρωσε ως το καταφύγιο για καλλιτέχνες.
