Στα μάτια της Ελληνικής κοινωνίας, ο νόμος αυτός ήταν η έμπρακτη απόδειξη πως όταν οι πολιτικές δυνάμεις του Τόπου θέλουν, μπορούν να προχωρήσουν σε τολμηρές τομές και συγκρούσεις με ισχυρές συντεχνίες προς όφελος του πολίτη. Ήταν η έμπρακτη απόδειξη πως το ΠΑΣΟΚ υπηρετούσε τις ανάγκες αλλαγών των κοινωνικών, οικονομικών κι εκπαιδευτικών δομών της χώρας μας. Το μεγαλύτερο, βέβαια, όφελος ήταν η σύγκρουση μεταξύ των υπέρμαχων της συντήρησης και των υπέρμαχων των μεταρρυθμίσεων τόσο εντός των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, όσο και στο εσωτερικό της κοινωνίας. Ήταν άλλωστε η σημαντικότερη νομοθετική πρωτοβουλία σύγκρουσης με μια πολύ ισχυρή και κλειστή συντεχνία, τους Πανεπιστημιακούς. Όσοι στηρίξαμε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία συγκρουστήκαμε με:
• Τα κλειστά κυκλώματα των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Που αν δεν είσαι μέλος τους δεν μπορείς να γίνεις ούτε εργαστηριακός συνεργάτης.
• Την κομματική εξάρτηση μέσα από τις παραδοσιακές δομές των φοιτητικών παρατάξεων.
• Τη σπατάλη του δημοσίου χρήματος μέσα από αυθαίρετες αποφάσεις διοικήσεων Ιδρυμάτων.
• Την πελατειακή αντίληψη των διευθετήσεων στο μοίρασμα της οικονομικής πίτας των Ιδρυμάτων.
• Την αυθεντία των Καθηγητών που εκμεταλλεύτηκαν με τον χειρότερο τρόπο τις διατάξεις των «προοδευτικών» νόμων 1268/1982 και 1404/1983 για να πλουτίσουν εύκολα, εφαρμόζοντας τους όπως νομίζουν.
Συγκρουστήκαμε με αυτά αλλά και με το εξής ένα και σημαντικότερο: Τη χρεοκοπημένη νοοτροπία που μας οδήγησε ως εδώ. Τη χρεοκοπημένη νοοτροπία της πλασματικής ευμάρειας. Τη νοοτροπία του παραλογισμού πως η Εκπαίδευση είναι ανεξάρτητη από το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
Έναν χρόνο μετά έχουμε μια νέα μεταρρύθμιση, αυτή τη φορά για την απορρύθμιση της προηγούμενης. Η ακύρωση συγκεκριμένων διατάξεων του νόμου και η εισαγωγή νέων όπως:
• Η αποσύνδεση της εφαρμογής του νόμου και η εκλογή των Συμβουλίων από τη χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων.
• Η ριζική αλλαγή της ανάδειξης των Κοσμητόρων με την παράλληλη κατάργηση της Διεθνούς προκήρυξης για τη θέση αυτών.
• Η δυνατότητα των νυν πρυτάνεων να ολοκληρώσουν τις θητείες τους.
• H επαναφορά των Τμημάτων και η ουσιαστική κατάργηση της διεπιστημονικότητας που διασφαλιζόταν με την εισαγωγή του φοιτητή σε Σχολή κι όχι σε Τμήμα
Επιχειρούν την αποδόμηση του Νόμου για τα ΑΕΙ στο νέο πλαίσιο διευθετήσεων μεταξύ πολιτικών και συντεχνιών. Είναι η συμβολική εκ νέου καθυπόταξη του πολιτικού συστήματος στους κάθε λογής - όπουλους (Φωτόπουλους, Μυλόπουλους, Λυμπερόπουλους κ.α.). Είναι η αποδόμηση της γενικότερης πολιτικής των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων. Η απόδειξη πως τα κόμματα και οι πολιτικοί που συναποτελούν την κυβέρνηση Σαμαρά, μπροστά στις φωνασκίες του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγουν το δρόμο της ευκολίας που μας οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Τον δρόμο των οριζόντιων περικοπών μισθών και συντάξεων κι όχι αυτόν της σύγκρουσης με κατεστημένα και συντεχνίες. Τέλος, οδηγούν στην καλλιέργεια της ψευδαίσθησης πως οι οποιεσδήποτε αλλαγές δεν αφορούν όλους αλλά όσους βολεύονται από αυτές. Άρα είναι επιλεκτικά εφαρμόσιμες. Για όλα τα παραπάνω, πιστεύουμε πως οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να μείνουν βουβές. Πιστεύουμε πως πρέπει να υπερασπίσουμε όλοι προοδευτικές αλλαγές που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια και πάνω από όλα την προσωπική και πολιτική μας αξιοπρέπεια. Καλούμε τους νέους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να αναλογιστούν την ψήφο τους στις συγκεκριμένες αλλαγές, που οδηγούν την εκπαίδευση ολοταχώς πίσω. Και να ψηφίσουν με ορίζοντα το αύριο της κοινωνίας κι όχι το χθες των διευθετήσεων.
