Το πραγματικό πρόβλημα της χώρας είναι η ανταγωνιστικότητα! Οφείλεται σε μια σειρά λόγους αλλά ο κυριότερος είναι... το ευρώ! Ζώντας στο ευρώ -που είναι το ακριβότερο νόμισμα στον κόσμο- σημαίνει ότι παράγουμε όλα τα προϊόντα μας σε τιμές ευρώ δηλαδή πανάκριβα. Ως αποτέλεσμα αυτού τα προϊόντα μας δεν εξάγονται αλλά ούτε καν καταναλώνονται στην Ελλάδα όπου εισάγονται ακόμη και τα λεμόνια ρύζι φακές στάρι από τρίτες χώρες που είναι φθηνότερες. Αυτό δημιουργεί το τραγικό εμπορικό έλλειμμα που έφτασε το 2009 στο 15%.
Όλα τα υπόλοιπα ελείμματα και προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είτε στηρίζονται σε αυτό το σημείο είτε εφάπτονται είτε επηρεάζονται από αυτό.
Για να αλλάξει αυτό και να λυθεί το πρόβλημα υπάρχει μόνο ένα φάρμακο και λέγεται υποτίμηση. Δεν υπάρχει κάτι άλλο σε όλο το κόσμο που να μπορεί να γίνει. Χωρίς αυτό το φάρμακο είναι σαν να παλεύεις τον καρκίνο με ανοσοκατασταλτικά. Αυτό το φάρμακο μπορεί να δράσει σωστά μόνο με την έξοδο από το ευρώ.
Η τρόικα και ιδιαιτέρως το ΔΝΤ εφαρμόζει την εσωτερική υποτίμηση που είναι τσαρλατανισμός και δεν έχει συμβεί πουθενά γιατί δεν υπήρξε άλλη νομισματική ένωση στο παρελθόν.
Πρακτικά η εσωτερική υποτίμηση δεν προσφέρει ανταγωνιστικότητα γιατι δεν μειώνει την αξία του ευρώ, αλλά εξαφανίζει την παραγωγή της χώρας κι μειώνει το ΑΕΠ χωρίς να εξαλείφει την αιτία του κακού. Και η αιτία του κακού είναι ότι όλα μας τα προϊόντα παράγονται στο ακριβότερο νόμισμα του κόσμου.
Η καταστροφή της εγχώριας παραγωγής μέσω της εσωτερικής υποτίμησης και της ύφεσης κάνει το χρέος σου αδύνατο να εξυπηρετηθεί. Το χρέος το εξυπηρετείς με την ανάπτυξη. Δεν είναι σαν το ατομικό χρέος που πρέπει να πληρωθεί. Το Χρέος της κάθε χώρας ανακυκλώνεται με χρέος. Και όσο αυξάνεται το ΑΕΠ τόσο μικραίνει το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ. Αντίθετα όσο μειώνεται το ΑΕΠ τόσο αυξάνει κι γίνεται δυσθεώρητο το χρέος Και όταν ξεπεράσει ένα ποσοστό 120% θεωρείται μη βιώσιμο. Το ελληνικό χρέος έφτασε με το μνημόνιο στο 167%!! και πήγαμε στο πρώτο κούρεμα. Τώρα πάμε για το δεύτερο κούρεμα λόγω της ύφεσης. Είναι σαφές νομίζω ότι το χρέος το εξυπηρετείς με την ανάπτυξη
Τα κουρέματα είναι δυο ειδών εθελοντικά και μη. Το δικό μας αποκλήθηκε εθελοντικό ενώ ο πιο σωστός όρος θα ήταν “εσωτερικό”. Το αποτέλεσμα του ήταν να χαθούν αποθεματικά τραπεζών ταμείων και φορέων στους οποίους χρωστούσε το δημόσιο και είχαν έδρα τους την Ελλάδα. Αυτού του είδους κούρεμα οδηγεί σε ακαριαίο ακρωτηριασμό τμήματος της πίτας της εθνικής οικονομίας.
Η εσωτερική υποτίμηση λοιπόν μείωσε την πίτα της ελληνικής οικονομίας γύρω στο 25% χωρίς να λύσει το βασικό πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας που προκαλείται από την αξία του ενιαίου νομίσματος.
Δεν υπάρχει καμία μεθοδολογία και κανένας τρόπος για να υποτιμηθεί το ευρώ από ελληνικές ενέργειες ώστε να λύθει το ελληνικό πρόβλημα! Επιπλέον αν υποτιμηθεί το ευρώ συνολικά αυτό θα συμβεί για όλους τους ευρωπαίους και ουσιαστικά θα συντηρήσει τόσο τις υπάρχουσες διαφορές ανταγωνιστικότητας μεταξύ των εταίρων όσο και το Ελληνικό πρόβλημα απλώς σε χαμηλότερα επίπεδα αξιών.
Επιπλέον κάθε ενεργεια εκποίησης περιουσιακών στοιχείων σε ξένους σε αυτό το σημείο που είμαστε είναι απολύτως άσκοπη και κάθε προπαγάνδα υπέρ αυτού του σκοπού είναι αντεθνική.
Και αν μοιάζει να εξαιρούνται του παραπάνω αφορισμού τυχών “αποκρατικοποίησεις που θα γίνουν για να ανοίξουν αγορές και να παραχθούν θέσεις εργασίας”, στην πράξη όσο δεν λύνεται το βασικό πρόβλημα της χώρας αυτό θα επανέρχεται κάθε φορά χειρότερο ζητώντας ολοένα περισσότερα.
Όλα τα υπόλοιπα ελείμματα και προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είτε στηρίζονται σε αυτό το σημείο είτε εφάπτονται είτε επηρεάζονται από αυτό.
Για να αλλάξει αυτό και να λυθεί το πρόβλημα υπάρχει μόνο ένα φάρμακο και λέγεται υποτίμηση. Δεν υπάρχει κάτι άλλο σε όλο το κόσμο που να μπορεί να γίνει. Χωρίς αυτό το φάρμακο είναι σαν να παλεύεις τον καρκίνο με ανοσοκατασταλτικά. Αυτό το φάρμακο μπορεί να δράσει σωστά μόνο με την έξοδο από το ευρώ.
Η τρόικα και ιδιαιτέρως το ΔΝΤ εφαρμόζει την εσωτερική υποτίμηση που είναι τσαρλατανισμός και δεν έχει συμβεί πουθενά γιατί δεν υπήρξε άλλη νομισματική ένωση στο παρελθόν.
Πρακτικά η εσωτερική υποτίμηση δεν προσφέρει ανταγωνιστικότητα γιατι δεν μειώνει την αξία του ευρώ, αλλά εξαφανίζει την παραγωγή της χώρας κι μειώνει το ΑΕΠ χωρίς να εξαλείφει την αιτία του κακού. Και η αιτία του κακού είναι ότι όλα μας τα προϊόντα παράγονται στο ακριβότερο νόμισμα του κόσμου.
Η καταστροφή της εγχώριας παραγωγής μέσω της εσωτερικής υποτίμησης και της ύφεσης κάνει το χρέος σου αδύνατο να εξυπηρετηθεί. Το χρέος το εξυπηρετείς με την ανάπτυξη. Δεν είναι σαν το ατομικό χρέος που πρέπει να πληρωθεί. Το Χρέος της κάθε χώρας ανακυκλώνεται με χρέος. Και όσο αυξάνεται το ΑΕΠ τόσο μικραίνει το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ. Αντίθετα όσο μειώνεται το ΑΕΠ τόσο αυξάνει κι γίνεται δυσθεώρητο το χρέος Και όταν ξεπεράσει ένα ποσοστό 120% θεωρείται μη βιώσιμο. Το ελληνικό χρέος έφτασε με το μνημόνιο στο 167%!! και πήγαμε στο πρώτο κούρεμα. Τώρα πάμε για το δεύτερο κούρεμα λόγω της ύφεσης. Είναι σαφές νομίζω ότι το χρέος το εξυπηρετείς με την ανάπτυξη
Τα κουρέματα είναι δυο ειδών εθελοντικά και μη. Το δικό μας αποκλήθηκε εθελοντικό ενώ ο πιο σωστός όρος θα ήταν “εσωτερικό”. Το αποτέλεσμα του ήταν να χαθούν αποθεματικά τραπεζών ταμείων και φορέων στους οποίους χρωστούσε το δημόσιο και είχαν έδρα τους την Ελλάδα. Αυτού του είδους κούρεμα οδηγεί σε ακαριαίο ακρωτηριασμό τμήματος της πίτας της εθνικής οικονομίας.
Η εσωτερική υποτίμηση λοιπόν μείωσε την πίτα της ελληνικής οικονομίας γύρω στο 25% χωρίς να λύσει το βασικό πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας που προκαλείται από την αξία του ενιαίου νομίσματος.
Δεν υπάρχει καμία μεθοδολογία και κανένας τρόπος για να υποτιμηθεί το ευρώ από ελληνικές ενέργειες ώστε να λύθει το ελληνικό πρόβλημα! Επιπλέον αν υποτιμηθεί το ευρώ συνολικά αυτό θα συμβεί για όλους τους ευρωπαίους και ουσιαστικά θα συντηρήσει τόσο τις υπάρχουσες διαφορές ανταγωνιστικότητας μεταξύ των εταίρων όσο και το Ελληνικό πρόβλημα απλώς σε χαμηλότερα επίπεδα αξιών.
Επιπλέον κάθε ενεργεια εκποίησης περιουσιακών στοιχείων σε ξένους σε αυτό το σημείο που είμαστε είναι απολύτως άσκοπη και κάθε προπαγάνδα υπέρ αυτού του σκοπού είναι αντεθνική.
Και αν μοιάζει να εξαιρούνται του παραπάνω αφορισμού τυχών “αποκρατικοποίησεις που θα γίνουν για να ανοίξουν αγορές και να παραχθούν θέσεις εργασίας”, στην πράξη όσο δεν λύνεται το βασικό πρόβλημα της χώρας αυτό θα επανέρχεται κάθε φορά χειρότερο ζητώντας ολοένα περισσότερα.
