Σκληρή μάχη για τη ζωή … του νόμου 4009/2011 δίνει η Άννα Διαμαντοπούλου. Σε αυτόν το νόμο έχει επενδύσει την υστεροφημία της και τη συνέχιση της πολιτικής της καριέρας ως δελφίνας αξιώσεων. Δεν μπορεί επομένως, να... κυκλοφορεί στην πολιτική πιάτσα «αποκαθηλωμένη» κι «έκπτωτη», αν υπολογίσει κανείς και τις φήμες που τη θέλουν να ψάχνεται μαζί με άλλα «συντρόφια» να τα βροντήξουν από το ΠΑΣΟΚ του Μπένι, και να πάνε να κάνουν ένα ΠΑΣΟΚ σεπτό και άριστο, plus και βάλε σε σαλονάτο ευρωπαϊκό αέρα.
Η ίδια σε δήλωσή της τη Δευτέρα παρουσιάζει το νόμο (της) ως πεμπτουσία των μεταρρυθμίσεων και της … λαϊκής βούλησης»!
«Με το πρώτο σχέδιο Νόμου που ετοιμάζεται για τη νέα Βουλή, αντί νέων μεταρρυθμίσεων αρχίζει το ξήλωμα μιας από τις ελάχιστες μεταρρυθμίσεις που δεν επιβλήθηκε από το μνημόνιο ούτε από την τρόικα.
Μιας μεταρρύθμισης που αποτύπωσε, με εντυπωσιακή πλειοψηφία στη Βουλή, τη θέληση του ελληνικού λαού για δημόσια Πανεπιστήμια και ΤΕΙ με αξιοκρατία, εξωστρέφεια, σύνδεση με την παραγωγή, διεθνή αναγνώριση και ουσιαστική προσφορά στην ελληνική νεολαία, θέτοντας στο περιθώριο κατεστημένες καταστάσεις.
Η προβαλλόμενη ως συμφωνία των τριών αρχηγών στην αλλαγή ενός νόμου, επειδή αρνούνται να τον εφαρμόσουν βίαιες μειοψηφίες και δημόσιοι λειτουργοί που υπηρετούν δικές τους σκοπιμότητες, είναι ύβρις για τη Δημοκρατία.
Πως μπορεί να ανακτηθεί αξιοπιστία της χώρας και του πολιτικού μας συστήματος, πως θα προωθηθούν άλλες δύσκολες μεταρρυθμίσεις, ξεχνώντας μια πλειοψηφία των 4/5 της Βουλής, δημιουργώντας συνειδησιακό πρόβλημα στους βουλευτές, απαξιώνοντας την κοινοβουλευτική διαδικασία; Πρόκειται για επιβεβαίωση καταδικασμένων λογικών και πρακτικών συνολικά του πολιτικού συστήματος που οδήγησε τη Χώρα μας στο σημερινό αδιέξοδο.
Η επιτυχία μιας ευρύτατης συναίνεσης για την Παιδεία στη Βουλή, δημιούργησε αίσθημα αισιοδοξίας και ανάτασης. Η τύχη αυτής της μεταρρύθμισης θεωρώ ότι θα λειτουργήσει ως βαρόμετρο όχι μόνο για το μέλλον της Κυβέρνησης αλλά και της Χώρας.
Σε κάθε περίπτωση όμως υπάρχουν υγιείς δυνάμεις, σε όλους τους τομείς της κοινωνίας μας , αυτή τη κρίσιμη ιστορικά στιγμή που θα ανοίξουν τους δρόμους που χρειάζεται η χώρα».
Μια … «υγιής» παρατήρηση αν μας το επιτρέπει η Μαρκησία: στα μνημόνια, αόριστα είναι η αλήθεια, υπάρχει η πρόβλεψη για μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, όμως η όλη λογική που τα διατρέχει είναι αυτή της συρρίκνωσης των δημοσίων δαπανών για υγεία, παιδεία, κ.λπ. και το άνοιγμα των σχετικών «υπηρεσιών» στην αγορά.
Με το νόμο 4009 τα πανεπιστήμια αποκτούν μάνατζερ και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας προκειμένου να διαχειριστούν τα όλο και πιο περιορισμένα κονδύλια τα οποία, σύμφωνα με το νόμο χορηγούνταν υπό προϋποθέσεις και όχι «άνευ» όπως προβλέπει το Σύνταγμα και η πρόβλεψη για το αυτοδιοίκητο. Ο τρόπος για να περάσει όλο αυτό ήταν τα ελεγχόμενα από το υπουργείο Συμβούλια Διοίκησης, τα οποία συνάντησαν ευρείες αντιδράσεις (ενδεχομένως και από «συντεχνίες» που δεν είδαν με καλό μάτι τις «συντεχνίες» που ήθελε να εγκαταστήσει το υπουργείο μέσα στα ΑΕΙ - ΤΕΙ).
Ας μη μας λέει μπαρμπούτσαλα λοιπόν…
