Οι δημόσιες κόντρες για το θέμα της εφεδρείας – κοινώς οι διαφωνίες Βενιζέλου και Κουβέλη – ούτε αυτή τη φορά φαίνεται πως θα προκαλέσουν... μείζονα κυβερνητική κρίση.
Κανείς από τους δύο, σε αυτή τη φάση, δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση. Οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ προφανώς έχουν πολλούς – κυρίως εσωκομματικούς – λόγους για να προβάλλουν αντιρρήσεις, αλλά ούτε έναν να χρεωθούν τώρα μια κυβερνητική κατάρρευση. Άλλωστε κανείς δεν τους πήγε εκεί με το ζόρι.
Οι αριθμοί των προς απόλυση εργαζομένων που ακούγονται, στο πλαίσιο διαρροών και δημοσιευμάτων, είναι μεγάλοι και φτάνουν σε δεκάδες χιλιάδες, με οροφή (;) την ανειλημμένη μνημονιακή υποχρέωση για μείωση των εργαζομένων στο Δημόσιο κατά 150.000 έως το 2015.
Όπως θα διαβάσετε αναλυτικά στο σημερινό «Ποντίκι», οι απολύσεις αυτές – με όποια «συσκευασία» και αν προτιμηθεί – θα αποψιλώσουν, μεταξύ άλλων, ΑΕΙ, ΤΕΙ, νοσοκομεία και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης από εξειδικευμένο προσωπικό, με αποτέλεσμα όλοι αυτοί οι οργανισμοί να περάσουν σε καθεστώς υπολειτουργίας και στη συνέχεια να απειληθούν με οριστικό κλείσιμο.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας δεν είναι άγνωστο στους δύο πολιτικούς αρχηγούς ούτε στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών. Προφανώς όλοι γνωρίζουν άριστα τις συνέπειες των μέτρων που καλούνται να λάβουν. Απλώς, για κάποιον – ακατανόητο σε εμάς – λόγο, έλπιζαν, και ίσως ελπίζουν ακόμη, ότι θα καταφέρουν να μεταθέσουν το πικρό πολιτικό ποτήρι όσο θα χρειαζόταν για να βγάλει η κυβέρνηση αυτή ένα κρίσιμο διάστημα στην εξουσία.
Ο κεντρικός πολιτικός υπολογισμός έλεγε ότι η αναμενόμενη επιδείνωση της κρίσης στην ευρωζώνη το φθινόπωρο θα υποχρεώσει τους Ευρωπαίους να δουν με άλλο μάτι το δολοφονικό πολιτικό πλαίσιο των μνημονίων πριν υποχρεωθεί η συγκυβέρνηση των τριών να λάβει όλα αυτά τα δραματικά μέτρα. Αυτό δεν προκύπτει διότι απλούστατα κανείς, και κυρίως η Γερμανία, δεν φαίνεται διατεθειμένος να κάνει στροφή στο «μείγμα πολιτικής».
Αντιθέτως, με το ΔΝΤ και τη Γερμανία να απεργάζονται την επόμενη ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, θα πρέπει οι δικοί μας να γνωρίζουν ότι αυτή η διαδικασία θα επιφέρει είτε νέες μνημονιακές υποχρεώσεις – αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει εντός του ευρώ – είτε αλλαγή νομίσματος, αν πάμε σε πιο σκληρά σενάρια.
Μαύρα μαντάτα
Πέρα όμως από τις αποφάσεις που τελικά θα ληφθούν για τη μοίρα της Ελλάδας, το βέβαιο για την ώρα είναι ότι το αποτέλεσμα της εφαρμογής των ισχυόντων μνημονίων θα είναι ακόμη πιο καταστροφικό κυρίως επειδή θα ολοκληρώσει την πορεία θανάτου της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας των τελευταίων «μνημονιακών» χρόνων. Ήδη οι προβλέψεις είναι δραματικές, παρότι συχνά αμφισβητούνται ως... υποεκτιμήσεις!
● Συνολική ύφεση 10% έως 11% προβλέπει η Standard and Poor’s για τη διετία 2012-2013 και 7% η Moody’s μόνο για φέτος.
● Για ανεργία κοντά στο 30% προειδοποιεί ο Σάββας Ρομπόλης, υπό την προϋπόθεση μάλιστα ότι η ύφεση θα... συγκρατηθεί φέτος στο 5%!
● «Μαύρος» αναμένεται ο Σεπτέμβριος σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής οικονομίας, με δραστικές περαιτέρω μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα και απολύσεις.
Δεδομένου ότι όλα αυτά θα συνοδευτούν από νέα μέτρα αμέσως μόλις «κλειδώσουν» αυτά των 11,5 δισ., είναι απορίας άξιον το πώς αυτή η κυβέρνηση θα επιβιώσει όταν θα ξαναμπεί στη ίδια διαδικασία το φθινόπωρο – αν υποθέσουμε ότι τώρα, κουτσά - στραβά, θα καταφέρει να διατηρήσει την ενότητά της.
Κεντροαριστερές περιπλοκές
Ήδη τα μηνύματα που εισπράττουν οι βουλευτές σε ολόκληρη τη χώρα είναι κάτι περισσότερο από...άγρια. Και ήδη τα κομματικά επιτελεία σκέπτονται πώς θα συγκρατήσουν τις απώλειες όταν το πακέτο μέτρων οριστικοποιηθεί και φτάσει στη Βουλή.
● Ο Σαμαράς γνωρίζει ήδη ότι θα χρεωθεί ολόκληρη την ευθύνη.
● Ο Βενιζέλος προσπαθεί να δρομολογήσει την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ χωρίς καν να γνωρίζει πόσοι και ποιοι από τους σημερινούς βουλευτές του θα ανήκουν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τους επόμενους μήνες. Και τα συνεχή μέτρα θα επιδεινώνουν διαρκώς την κατάσταση.
● Ο Κουβέλης ξέρει ότι δεν πρόκειται να μείνει πολιτικά ανέγγιχτος από το τσουνάμι μέτρων, αφού ο Αντώνης Μανιτάκης, ένας δικός του υπουργός, θα εμπλακεί αμεσότατα στη διαδικασία, όπως και αν αυτή βαφτιστεί.
Από την άλλη πλευρά, όποιος τώρα, μεταξύ των Βενιζέλου και Κουβέλη, εγκαταλείψει το σκάφος, είτε θα συμπαρασύρει τον άλλο στην έξοδο είτε, ακόμη και αν αριθμητικά οι εναπομείναντες θα συγκροτούν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θα της έχει επιφέρει ένα συντριπτικό πολιτικό πλήγμα ανοίγοντας τον δρόμο του... ΣΥΡΙΖΑ προς τη διακυβέρνηση.
Μια άλλη παράμετρος, η οποία αποτελεί συγκολλητική ουσία για το κυβερνητικό σχήμα, είναι οι διαδικασίες ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Μπορεί το ηγετικό προβάδισμα να το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ – ο οποίος ενδέχεται να το ενισχύσει εξ αιτίας των όσων θα... διαπράξει η σημερινή κυβέρνηση –, όμως το 20%που συγκέντρωσαν αθροιστικά ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ στις τελευταίες εκλογές τούς αφήνει πολύ σοβαρά περιθώρια να διεκδικήσουν ρόλο στις εξελίξεις στον χώρο αυτόν, είτε μαζί είτε χώρια.
Το ίδιο δικαίωμα βεβαίως έχουν και όσοι άλλοι επιλέξουν την αυτονόμησή τους από τους δύο αυτούς σχηματισμούς αναζητώντας την τύχη τους μέσα από νέα σχήματα. Επομένως το παιχνίδι αυτό είναι αρκετάπερίπλοκο και συνεπώς όσα κόμματα ή παράγοντες ακυρώσουν τον «κυβερνητικό» χαρακτήρα τους ενδέχεται να απολέσουν και τη δυνατότητα να ασκήσουν αυξημένο ρόλο την επόμενη περίοδο.
Για τους λόγους αυτούς όλοι θα προσπαθήσουν να συντηρήσουν το σημερινό κυβερνητικό «κεκτημένο». Και θα το κάνουν, τουλάχιστον όσο καιρό θα τους το επιτρέπουν από τη μια οι εξελίξεις και από την άλλη οι κοινωνικές αντιδράσεις...
topontiki.gr
Οι αριθμοί των προς απόλυση εργαζομένων που ακούγονται, στο πλαίσιο διαρροών και δημοσιευμάτων, είναι μεγάλοι και φτάνουν σε δεκάδες χιλιάδες, με οροφή (;) την ανειλημμένη μνημονιακή υποχρέωση για μείωση των εργαζομένων στο Δημόσιο κατά 150.000 έως το 2015.
Όπως θα διαβάσετε αναλυτικά στο σημερινό «Ποντίκι», οι απολύσεις αυτές – με όποια «συσκευασία» και αν προτιμηθεί – θα αποψιλώσουν, μεταξύ άλλων, ΑΕΙ, ΤΕΙ, νοσοκομεία και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης από εξειδικευμένο προσωπικό, με αποτέλεσμα όλοι αυτοί οι οργανισμοί να περάσουν σε καθεστώς υπολειτουργίας και στη συνέχεια να απειληθούν με οριστικό κλείσιμο.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας δεν είναι άγνωστο στους δύο πολιτικούς αρχηγούς ούτε στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών. Προφανώς όλοι γνωρίζουν άριστα τις συνέπειες των μέτρων που καλούνται να λάβουν. Απλώς, για κάποιον – ακατανόητο σε εμάς – λόγο, έλπιζαν, και ίσως ελπίζουν ακόμη, ότι θα καταφέρουν να μεταθέσουν το πικρό πολιτικό ποτήρι όσο θα χρειαζόταν για να βγάλει η κυβέρνηση αυτή ένα κρίσιμο διάστημα στην εξουσία.
Ο κεντρικός πολιτικός υπολογισμός έλεγε ότι η αναμενόμενη επιδείνωση της κρίσης στην ευρωζώνη το φθινόπωρο θα υποχρεώσει τους Ευρωπαίους να δουν με άλλο μάτι το δολοφονικό πολιτικό πλαίσιο των μνημονίων πριν υποχρεωθεί η συγκυβέρνηση των τριών να λάβει όλα αυτά τα δραματικά μέτρα. Αυτό δεν προκύπτει διότι απλούστατα κανείς, και κυρίως η Γερμανία, δεν φαίνεται διατεθειμένος να κάνει στροφή στο «μείγμα πολιτικής».
Αντιθέτως, με το ΔΝΤ και τη Γερμανία να απεργάζονται την επόμενη ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, θα πρέπει οι δικοί μας να γνωρίζουν ότι αυτή η διαδικασία θα επιφέρει είτε νέες μνημονιακές υποχρεώσεις – αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει εντός του ευρώ – είτε αλλαγή νομίσματος, αν πάμε σε πιο σκληρά σενάρια.
Μαύρα μαντάτα
Πέρα όμως από τις αποφάσεις που τελικά θα ληφθούν για τη μοίρα της Ελλάδας, το βέβαιο για την ώρα είναι ότι το αποτέλεσμα της εφαρμογής των ισχυόντων μνημονίων θα είναι ακόμη πιο καταστροφικό κυρίως επειδή θα ολοκληρώσει την πορεία θανάτου της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας των τελευταίων «μνημονιακών» χρόνων. Ήδη οι προβλέψεις είναι δραματικές, παρότι συχνά αμφισβητούνται ως... υποεκτιμήσεις!
● Συνολική ύφεση 10% έως 11% προβλέπει η Standard and Poor’s για τη διετία 2012-2013 και 7% η Moody’s μόνο για φέτος.
● Για ανεργία κοντά στο 30% προειδοποιεί ο Σάββας Ρομπόλης, υπό την προϋπόθεση μάλιστα ότι η ύφεση θα... συγκρατηθεί φέτος στο 5%!
● «Μαύρος» αναμένεται ο Σεπτέμβριος σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής οικονομίας, με δραστικές περαιτέρω μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα και απολύσεις.
Δεδομένου ότι όλα αυτά θα συνοδευτούν από νέα μέτρα αμέσως μόλις «κλειδώσουν» αυτά των 11,5 δισ., είναι απορίας άξιον το πώς αυτή η κυβέρνηση θα επιβιώσει όταν θα ξαναμπεί στη ίδια διαδικασία το φθινόπωρο – αν υποθέσουμε ότι τώρα, κουτσά - στραβά, θα καταφέρει να διατηρήσει την ενότητά της.
Κεντροαριστερές περιπλοκές
Ήδη τα μηνύματα που εισπράττουν οι βουλευτές σε ολόκληρη τη χώρα είναι κάτι περισσότερο από...άγρια. Και ήδη τα κομματικά επιτελεία σκέπτονται πώς θα συγκρατήσουν τις απώλειες όταν το πακέτο μέτρων οριστικοποιηθεί και φτάσει στη Βουλή.
● Ο Σαμαράς γνωρίζει ήδη ότι θα χρεωθεί ολόκληρη την ευθύνη.
● Ο Βενιζέλος προσπαθεί να δρομολογήσει την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ χωρίς καν να γνωρίζει πόσοι και ποιοι από τους σημερινούς βουλευτές του θα ανήκουν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τους επόμενους μήνες. Και τα συνεχή μέτρα θα επιδεινώνουν διαρκώς την κατάσταση.
● Ο Κουβέλης ξέρει ότι δεν πρόκειται να μείνει πολιτικά ανέγγιχτος από το τσουνάμι μέτρων, αφού ο Αντώνης Μανιτάκης, ένας δικός του υπουργός, θα εμπλακεί αμεσότατα στη διαδικασία, όπως και αν αυτή βαφτιστεί.
Από την άλλη πλευρά, όποιος τώρα, μεταξύ των Βενιζέλου και Κουβέλη, εγκαταλείψει το σκάφος, είτε θα συμπαρασύρει τον άλλο στην έξοδο είτε, ακόμη και αν αριθμητικά οι εναπομείναντες θα συγκροτούν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θα της έχει επιφέρει ένα συντριπτικό πολιτικό πλήγμα ανοίγοντας τον δρόμο του... ΣΥΡΙΖΑ προς τη διακυβέρνηση.
Μια άλλη παράμετρος, η οποία αποτελεί συγκολλητική ουσία για το κυβερνητικό σχήμα, είναι οι διαδικασίες ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Μπορεί το ηγετικό προβάδισμα να το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ – ο οποίος ενδέχεται να το ενισχύσει εξ αιτίας των όσων θα... διαπράξει η σημερινή κυβέρνηση –, όμως το 20%που συγκέντρωσαν αθροιστικά ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ στις τελευταίες εκλογές τούς αφήνει πολύ σοβαρά περιθώρια να διεκδικήσουν ρόλο στις εξελίξεις στον χώρο αυτόν, είτε μαζί είτε χώρια.
Το ίδιο δικαίωμα βεβαίως έχουν και όσοι άλλοι επιλέξουν την αυτονόμησή τους από τους δύο αυτούς σχηματισμούς αναζητώντας την τύχη τους μέσα από νέα σχήματα. Επομένως το παιχνίδι αυτό είναι αρκετάπερίπλοκο και συνεπώς όσα κόμματα ή παράγοντες ακυρώσουν τον «κυβερνητικό» χαρακτήρα τους ενδέχεται να απολέσουν και τη δυνατότητα να ασκήσουν αυξημένο ρόλο την επόμενη περίοδο.
Για τους λόγους αυτούς όλοι θα προσπαθήσουν να συντηρήσουν το σημερινό κυβερνητικό «κεκτημένο». Και θα το κάνουν, τουλάχιστον όσο καιρό θα τους το επιτρέπουν από τη μια οι εξελίξεις και από την άλλη οι κοινωνικές αντιδράσεις...
