Ως Αντιπρόεδρος της Εψυεπεα (Σύλλογος Γονέων και Φιλών Ατόμων με Αυτισμό) αλλά και ως Δημοτική Σύμβουλος δεν μπορώ να μην είμαι ικανοποιημένη από την, έστω και...
καθυστερημένη, εξέλιξη της ένταξης στο ΕΣΠΑ του Ειδικού Σχολειού για τον Αυτισμό.
Πρόκειται για έναν στόχο που "κυνηγούσαμε" επί 8 χρόνια με πείσμα και επιμονή και επί 3! κυβερνήσεων (χωρίς τις 2 υπηρεσιακές).
Μέσα σε αυτά τα χρόνια πολλοί άνθρωποι "έβαλαν το λιθαράκι τους" για να προχωρήσει αυτό το εγχείρημα και να φτάσουμε σήμερα ένα βήμα πριν την υλοποίησή του:
Ο κ. Κώστας Καραμανλής, π. Πρωθυπουργός, ο οποίος άμεσα ανταποκρίθηκε στο αίτημα δημιουργίας αυτού του σχολειού,
Ο κ. Νίκος Νικολόπουλος, Βουλευτής Αχαΐας με τις επίμονες "οχλήσεις" του προς πάσα κατεύθυνση,
Η κ. Μαριέττα Γιαννάκου, π. Υπουργός Παιδείας, με ευαισθησία αλλά και πολιτική βούληση για την κάλυψη της ανάγκης δημιουργίας αυτής της μονάδας τόσο για την Πάτρα όσο και για την ευρύτερη περιοχή,
Ο κ. Σ. Τσιτουρίδης, π. Υπουργός Εργασίας,
Ο κ. Γ. Βερναδάκης, π. Διοικητής του ΟΑΕΔ, για την παραχώρηση του οικοπέδου,
Ο κ. Π. Παταργιάς, Πρόεδρος του ΟΣΚ και οι Υπηρεσίες του ΟΣΚ,
Ο κ. Δ. Κατσικόπουλος, Νομάρχης Αχαΐας και οι Αντινομάρχες Α. Μπαχράς, Γ. Αγγελόπουλος, Γ. Ταπεινός,
Ο κ. Θ. Μπίρμπας, πρώην Περιφερειακός Διευθυντής Παιδείας,
Ο κ. Γ. Παναγιωτοπουλος, Περιφερειακός Διευθυντής Παιδείας,
Ο κ. Απ. Κατσιφάρας, Περιφερειάρχης Δυτ. Ελλάδος,
Ο κ. Αν. Φίλιας, Αντιδήμαρχος Παιδείας,
και βέβαια, Υπηρεσιακοί Παράγοντες όλων των εμπλεκόμενων υπηρεσιών.
Ο Σύλλογος μας, επίμονος, φορτικός, πιεστικός.
Ποσά χρόνια, πόσοι άνθρωποι, πόση προσπάθεια.
Προσωπικά, η ιστορία αύτη με δίδαξε πολλά.
Τα "μεγάλα" και απαραίτητα έργα δεν έχουν "αποχρώσεις".
Απαιτούν επιμονή, υπομονή και άοκνους αγώνες.
Όταν στην Ελλάδα θα μπορέσουμε να "χτυπήσουμε" το τέρας της γραφειοκρατίας και την δυσκαμψία διαδικασιών, νοοτροπιών και ανθρώπων, τότε ΝΑΙ, μπορούμε όχι μονό να επιβιώσουμε σαν χώρα, αλλά και να προοδεύουμε.
Το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να πω, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους (να ζητήσω συγγνώμη αν κάποιον έχω ξεχάσει) και να ευχηθώ πράγματι σε 2-3 χρόνια το σχολειό να λειτουργήσει και μάλιστα όχι μόνο ως μονάδα Α/βάθμιας αλλά και Β/βάθμιας εκπαίδευσης ώστε να αντιμετωπιστεί ολοκληρωτικά και εξειδικευμένα το θέμα εκπαίδευσης των παιδιών με αυτισμό που, δυστυχώς, αυξάνονται τα τελευταία χρόνια.
καθυστερημένη, εξέλιξη της ένταξης στο ΕΣΠΑ του Ειδικού Σχολειού για τον Αυτισμό.
Πρόκειται για έναν στόχο που "κυνηγούσαμε" επί 8 χρόνια με πείσμα και επιμονή και επί 3! κυβερνήσεων (χωρίς τις 2 υπηρεσιακές).
Μέσα σε αυτά τα χρόνια πολλοί άνθρωποι "έβαλαν το λιθαράκι τους" για να προχωρήσει αυτό το εγχείρημα και να φτάσουμε σήμερα ένα βήμα πριν την υλοποίησή του:
Ο κ. Κώστας Καραμανλής, π. Πρωθυπουργός, ο οποίος άμεσα ανταποκρίθηκε στο αίτημα δημιουργίας αυτού του σχολειού,
Ο κ. Νίκος Νικολόπουλος, Βουλευτής Αχαΐας με τις επίμονες "οχλήσεις" του προς πάσα κατεύθυνση,
Η κ. Μαριέττα Γιαννάκου, π. Υπουργός Παιδείας, με ευαισθησία αλλά και πολιτική βούληση για την κάλυψη της ανάγκης δημιουργίας αυτής της μονάδας τόσο για την Πάτρα όσο και για την ευρύτερη περιοχή,
Ο κ. Σ. Τσιτουρίδης, π. Υπουργός Εργασίας,
Ο κ. Γ. Βερναδάκης, π. Διοικητής του ΟΑΕΔ, για την παραχώρηση του οικοπέδου,
Ο κ. Π. Παταργιάς, Πρόεδρος του ΟΣΚ και οι Υπηρεσίες του ΟΣΚ,
Ο κ. Δ. Κατσικόπουλος, Νομάρχης Αχαΐας και οι Αντινομάρχες Α. Μπαχράς, Γ. Αγγελόπουλος, Γ. Ταπεινός,
Ο κ. Θ. Μπίρμπας, πρώην Περιφερειακός Διευθυντής Παιδείας,
Ο κ. Γ. Παναγιωτοπουλος, Περιφερειακός Διευθυντής Παιδείας,
Ο κ. Απ. Κατσιφάρας, Περιφερειάρχης Δυτ. Ελλάδος,
Ο κ. Αν. Φίλιας, Αντιδήμαρχος Παιδείας,
και βέβαια, Υπηρεσιακοί Παράγοντες όλων των εμπλεκόμενων υπηρεσιών.
Ο Σύλλογος μας, επίμονος, φορτικός, πιεστικός.
Ποσά χρόνια, πόσοι άνθρωποι, πόση προσπάθεια.
Προσωπικά, η ιστορία αύτη με δίδαξε πολλά.
Τα "μεγάλα" και απαραίτητα έργα δεν έχουν "αποχρώσεις".
Απαιτούν επιμονή, υπομονή και άοκνους αγώνες.
Όταν στην Ελλάδα θα μπορέσουμε να "χτυπήσουμε" το τέρας της γραφειοκρατίας και την δυσκαμψία διαδικασιών, νοοτροπιών και ανθρώπων, τότε ΝΑΙ, μπορούμε όχι μονό να επιβιώσουμε σαν χώρα, αλλά και να προοδεύουμε.
Το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να πω, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους (να ζητήσω συγγνώμη αν κάποιον έχω ξεχάσει) και να ευχηθώ πράγματι σε 2-3 χρόνια το σχολειό να λειτουργήσει και μάλιστα όχι μόνο ως μονάδα Α/βάθμιας αλλά και Β/βάθμιας εκπαίδευσης ώστε να αντιμετωπιστεί ολοκληρωτικά και εξειδικευμένα το θέμα εκπαίδευσης των παιδιών με αυτισμό που, δυστυχώς, αυξάνονται τα τελευταία χρόνια.
