ΕΝΑ Κράτος της ρεμούλας, με τους αρμεχτές του κρεμασμένους στους γαλακτοφόρους αδένες του. Με τους πολιτικούς σε ρόλο διαχειριστή του δημοσίου και ψυχολογία ιδιοκτήτη.
Κατά το συμφέρον ομάδων, κολλητών τους και αυτών των ιδίων. Με την ελευθερία του λόγου να πιστοποιεί, απλά, πως και με δημοκρατία μπορούν να δουλεύουν.
ΕΙΝΑΙ μεγάλη…υπόθεση να ξεκινάς απ’ τα κατσάβραχα, να ορκίζεσαι μέλος του κοινοβουλίου και να σε φυλάνε χωροφύλακες στημένοι έξω απ’ το πολιτικό σου γραφείο. Να σε χρίζουν υπουργό και γαλονάδες να σου ρίχνουν χαιρετούρες στο έμπα και στο έβγα σου στον ναό της δημοκρατίας. Να σε ακολουθούν στο σπίτι, στη ταβέρνα, στο ξενοδοχείο (ακόμα και για ύποπτες συναλλαγές) και στον ύπνο σου να ξενυχτάει το Κράτος.
ΚΑΙ πάμε στους ίδιους τους αστυνομικούς-φρουρούς πολιτικών και «προσωπικοτήτων». Και σωματείο έχουν στα πλαίσια του συνδικαλισμού που δεν άφησε τίποτα όρθιο στην Ελλάδα, και την…κορόιδα έκανε μερίδα λουφαδόρων. Καλύτερα τα παιδιά απ’ το χέρι για το σχολικό, παρά ζωσμένος στ’ άρματα να κυνηγάς τον κλέφτη. Δεν χάνεις αν κινείσαι στη σκιά του «βαθμοφόρου» της πολιτικής-όλο και για κάποιο αδερφάκι, ξαδερφάκι ή παιδί θα κάνεις την…εισήγησή σου στο αφεντικό κι αυτό θα…καθαρίσει.
ΚΑΙ βγαίνουν-εκ των υστέρων-εκπρόσωποί τους να…διατρανώσουν την πίστη τους πως ο αστυνομικός είναι για τον δρόμο και στην υπηρεσία του λαού(!). Κι ούτε μια καταγγελία, μέχρι τώρα, με λίστα «υπηρετούντων» συναδέλφων τους σε ρόλο φιλιππινέζας.
ΣΤΙΣ δεκαετίες των παχέων αγελάδων, της ευωχίας και της ξεγνοιασιάς (με δανεικά), χορτάσαμε από υπουργικά λόγια και κυβερνητικές υποσχέσεις. Για τον αστυνομικό που θα «έβγαινε στο δρόμο», αλλά όλο και αυξάνονταν οι…αιτήσεις. Για ενίσχυση της φρουράς πολιτικών με πρόσχημα την τρομοκρατία, και άλλων επωνύμων και λεφτάδων για τη φύλαξή τους «δημοσία δαπάνη».
ΚΙ έρχεται η κρίση να τα…διορθώσει(;). Σε επίπεδο, βέβαια, προθέσεων και υποσχέσεων. Γιατί; Γιατί, παραπέρα, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε πολιτικό. Με υπουργική απόφαση, όσο ν’ αλλάξει ο Υπουργός. Με συναίνεση των «φυλασσομένων» που μένουν «γυμνοί» από φρουρούς και χαιρετούρες. Λες να αγάπησαν ξαφνικά τον λαό και να συμμερίζονται το πρόβλημα της ανασφάλειάς του; Να χύνουν μαύρο δάκρυ για τον πολίτη που τον φάγαν’ λάχανο κακοποιοί…ατρόμητοι, στην Ελλάδα της «αναφυλαξίας»;
ΚΥΡΙΟΙ, δεν σας εμπιστευόμαστε, ακόμα κι όταν μας λέτε την αλήθεια. Γι αυτό, θέλουμε στοιχεία και αποδείξεις. Πόσοι και ποιοι αστυνομικοί «κατεβαίνουν στο δρόμο», ως πότε, πότε και γιατί θα αντικατασταθούν κι όλα δημόσια και ανοιχτά, στο Ιντερνέτ και με υπογραφή. Και, αν είναι δυνατό, με ηχογραφημένη τη φωνή του μεσάζοντος και το μπιλιετάκι της «εισήγησης» του πολιτικού για τον/την ευνοούμενό του.
