Η Καγκελάριος που ουσιαστικά παίζει με το μέλλον της ευρωζώνης και της Ευρώπης, γνωρίζει ότι στις βουλευτικές εκλογές της Γερμανίας, που θα διεξαχθούν σε περίπου έναν χρόνο από σήμερα, θα κριθεί η στρατηγική την οποία ακολουθεί, επιχειρώντας να μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε… Γερμανική. Απευθυνόμενη στο θυμικό και την ψυχοσύνθεση των συμπολιτών της.
Μετά ωστόσο από δυο θητείες στην Καγκελαρία, αρχικά ως επικεφαλής του Μεγάλου Συνασπισμού CDU-SPD και στη συνέχεια της κυβέρνησης συνεργασίας CDU με τους… Βεστερβέλε και Ρέσλερ, η Άνγκελα Μέρκελ υφίσταται την αυτονόητη κόπωση και φθορά που προκαλεί η άσκηση της εξουσίας.
Έτσι, και παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι Γερμανοί συμφωνούν με την πολιτική της, και η πλειοψηφία θα της δώσει το προβάδισμα έναντι των Σοσιαλδημοκρατών, όπως προβλέπουν όλες οι δημοσκοπήσεις, δεν θα καταφέρει να αποφύγει την επανάληψη της συγκατοίκησης με το SPD στην εξουσία. Την επανάληψη του Μεγάλου Συνασπισμού.
Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική ασυλία που απολαμβάνει μέχρι σήμερα, και η προχωρημένη ευχέρεια κινήσεων και πρωτοβουλιών που την χαρακτηρίζουν, δύσκολα θα… ξαναείναι μαζί μας και στο μέλλον. Οι Σοσιαλδημοκράτες θα απαιτήσουν συμβιβασμούς στην πολιτική στρατηγική του Βερολίνου, για να δεχθούν να παραχωρήσουν στην Άνγκελα Μέρκελ το προνόμιο να συνεχίσει εκείνη να ηγείται της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει.
Σε αυτή τη διαδικασία αναζήτησης και επίτευξης συμβιβασμών, η υπόλοιπη Ευρώπη, επομένως και εμείς στην Ελλάδα, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα χαθεί… η αυστηρότητα την οποία επιδεικνύει μέχρι σήμερα το Βερολίνο. Το SPD δεν πρόκειται να επαναλάβει τα λάθη της περιόδου του πρώτου Μεγάλου Συνασπισμού, που οδήγησαν ουσιαστικά, αρχικά στον πολιτικό ευνουχισμό του, και στη συνέχεια στην πολιτική περιθωριοποίησή του.
Έτσι, όπως φάνηκε και από τις χθεσινές δηλώσεις του προέδρου του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, η Γερμανία της «επόμενης μέρας» των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2013, θα είναι μια Γερμανία η οποία δεν θα απορρίπτει χωρίς καν συζήτηση την προοπτική έκδοσης ευρωομολόγου. Δεν θα… σνομπάρει την ανάπτυξη. Δεν θα μπλοκάρει την πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο βωμό της προάσπισης της αυτονομίας και του ηγετικού imperium της Μπούντεσταγκ.
Μια τέτοια Γερμανία θα είναι πραγματικά χρήσιμη για την Ευρώπη του κοινού μέλλοντός μας. Αν μάλιστα το SPD είχε μια ηγεσία που έπειθε περισσότερο ότι θα ακολουθήσει στραγηγική «take no prisoners», στις διαπραγματεύσεις με τη Μέρκελ, τότε το μέλλον μας θα ήταν περισσότερο διασφαλισμένο.
statesmen.gr
Μετά ωστόσο από δυο θητείες στην Καγκελαρία, αρχικά ως επικεφαλής του Μεγάλου Συνασπισμού CDU-SPD και στη συνέχεια της κυβέρνησης συνεργασίας CDU με τους… Βεστερβέλε και Ρέσλερ, η Άνγκελα Μέρκελ υφίσταται την αυτονόητη κόπωση και φθορά που προκαλεί η άσκηση της εξουσίας.
Έτσι, και παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι Γερμανοί συμφωνούν με την πολιτική της, και η πλειοψηφία θα της δώσει το προβάδισμα έναντι των Σοσιαλδημοκρατών, όπως προβλέπουν όλες οι δημοσκοπήσεις, δεν θα καταφέρει να αποφύγει την επανάληψη της συγκατοίκησης με το SPD στην εξουσία. Την επανάληψη του Μεγάλου Συνασπισμού.
Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική ασυλία που απολαμβάνει μέχρι σήμερα, και η προχωρημένη ευχέρεια κινήσεων και πρωτοβουλιών που την χαρακτηρίζουν, δύσκολα θα… ξαναείναι μαζί μας και στο μέλλον. Οι Σοσιαλδημοκράτες θα απαιτήσουν συμβιβασμούς στην πολιτική στρατηγική του Βερολίνου, για να δεχθούν να παραχωρήσουν στην Άνγκελα Μέρκελ το προνόμιο να συνεχίσει εκείνη να ηγείται της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει.
Σε αυτή τη διαδικασία αναζήτησης και επίτευξης συμβιβασμών, η υπόλοιπη Ευρώπη, επομένως και εμείς στην Ελλάδα, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα χαθεί… η αυστηρότητα την οποία επιδεικνύει μέχρι σήμερα το Βερολίνο. Το SPD δεν πρόκειται να επαναλάβει τα λάθη της περιόδου του πρώτου Μεγάλου Συνασπισμού, που οδήγησαν ουσιαστικά, αρχικά στον πολιτικό ευνουχισμό του, και στη συνέχεια στην πολιτική περιθωριοποίησή του.
Έτσι, όπως φάνηκε και από τις χθεσινές δηλώσεις του προέδρου του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, η Γερμανία της «επόμενης μέρας» των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2013, θα είναι μια Γερμανία η οποία δεν θα απορρίπτει χωρίς καν συζήτηση την προοπτική έκδοσης ευρωομολόγου. Δεν θα… σνομπάρει την ανάπτυξη. Δεν θα μπλοκάρει την πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο βωμό της προάσπισης της αυτονομίας και του ηγετικού imperium της Μπούντεσταγκ.
Μια τέτοια Γερμανία θα είναι πραγματικά χρήσιμη για την Ευρώπη του κοινού μέλλοντός μας. Αν μάλιστα το SPD είχε μια ηγεσία που έπειθε περισσότερο ότι θα ακολουθήσει στραγηγική «take no prisoners», στις διαπραγματεύσεις με τη Μέρκελ, τότε το μέλλον μας θα ήταν περισσότερο διασφαλισμένο.
