Στην περίπτωση του Curiosity, πρόκειται για ένα ογκώδες όχημα, στο μέγεθος ενός τζιπ, καθώς είναι σχεδιασμένο για να μεταφέρει μεγάλο όγκο εξοπλισμού. Ωστόσο, όσο μεγαλύτερο είναι ένα όχημα εδάφους, τόσο δυσκολότερη είναι και η αποστολή του σε έναν πλανήτη, λόγω κόστους, ενέργειας και εμβέλειας, οπότε και οι έρευνες στον χώρο πλέον στρέφονται προς την κατεύθυνση της νανοτεχνολογίας.
Τα πλέον φιλόδοξα σενάρια θέλουν «νέφη» από μικροσκοπικά νανορομπότ να απελευθερώνονται στην επιφάνεια του Άρη, ταξιδεύοντας πάνω στους ανέμους του, εκμεταλλευόμενα τη χαμηλή βαρύτητα του πλανήτη για να παραμένουν ιπτάμενα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ένας όγκος νανοτεχνολογικής «σκόνης» από 30.000 ρομπότ, που θα απελευθερωνόταν από ένα διαστημόπλοιο από τη Γη, θα μπορούσε να καλύψει/εξερευνήσει χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, με το κάθε ρομπότ να επικοινωνεί με τους «συναδέλφους» του, ανταλλάσσοντας πληροφορίες.
Προς μία παρεμφερή κατεύθυνση κινείται η δουλειά των ερευνητών του προγράμματος ANTS (Autonomous Nanotechnological Swarm- λογοπαίγνιο με το ants- μυρμήγκια) της NASA, που σχεδιάζουν μικροσκοπικά ρομπότ, τα TETwalkers, που θα δραστηριοποιούνται στο έδαφος του Αρη, σκάβοντας και συλλέγοντας δείγματα. Πρόκειται για μικροσκοπικά οχήματα τα οποία μετακινούνται αλλάζοντας το κέντρο βάρους τους, επεκτείνοντας ή μαζεύοντας τα στηρίγματά τους, έτσι ώστε να κυλούν προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Ωστόσο, το πλέον φιλόδοξο χαρακτηριστικό των TETwalkers είναι ότι θα έχουν τη δυνατότητα να συνδέονται μεταξύ τους για να κατασκευάσουν πιο μεγάλες και σύνθετες συσκευές, όπως οχήματα, κεραίες και σταθμούς επικοινωνίας, για πιο εκτεταμένη εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη.
Προς το παρόν, τα πρωτότυπα των TETwalkers είναι μάλλον μεγάλου μεγέθους, το οποίο πρέπει να συρρικνωθεί δραστικά για να επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος. Επίσης, καθώς ο Αρης είναι ένας αφιλόξενος πλανήτης, τα ρομπότ τα οποία θα αναλάμβαναν τέτοιου είδους αποστολές θα έπρεπε να είναι επαρκώς προστατευμένα, για να μην υποκύψουν γρήγορα στην ακτινοβολία και τις ακραίες καιρικές συνθήκες, οπότε εντός του πλαισίου του προγράμματος βρίσκεται και το ενδεχόμενο κατασκευής μίας βάσης-«στρατοπέδου» για νανορομπότ στον Κόκκινο Πλανήτη, μεγάλο τμήματα της οποίας θα βρίσκεται υπογείως (Networked TerraXplorer).
Σύμφωνα με τα «προγνωστικά», τέτοιου είδους ρομπότ θα μπορούσαν να βρεθούν στον Αρη μέσα στα επόμενα 30-40 χρόνια.
