σε ιδιαίτερα έντονο τόνο, την περασμένη εβδομάδα, ο καγκελάριος της Αυστρίας και αρχηγός των Αυστριακών Σοσιαλδημοκρατών, Βέρνερ Φάιμαν.
Συμπλήρωσε δε ότι η λύση της εξόδου από την Ευρωζώνη «δεν είναι, όπως θέλουν να την παρουσιάσουν ορισμένοι, η φθηνότερη, η ευνοϊκότερη και η καλύτερη, αλλά, τουναντίον, θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες», και πως υπάρχουν πράγματα στη ζωή που κάποιος απεύχεται και τούτο (η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη) είναι ένα από αυτά.
Με τις δηλώσεις του αυτές ο Αυστριακός καγκελάριος προφανώς θέλησε να καταγγείλει τους ισχυρισμούς του Γερμανού αντικαγκελάριου και υπουργού Οικονομίας, Φίλιπ Ρέσλερ, ότι μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη έπαψε πλέον να «τρομοκρατεί», όπως επίσης και τη μόνιμη προτροπή του Ρέσλερ για την αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ.
Όπως σχολίασε σχετικά ο αρχισυντάκτης της έγκυρης αυστριακής εφημερίδας «Βίνερ Τσάιτουνγκ» (της οποίας εκδότης είναι η Αυστριακή Δημοκρατία), Ράινχαρντ Γκέβαιλ, οι τοποθετήσεις (για την Ελλάδα) του Ρέσλερ αλλά και κορυφαίων αξιωματούχων του άλλου μικρού εταίρου της Αγκέλα Μέρκελ στον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό, της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης, υπερβαίνουν κάθε όριο.
Σημειώνοντας πως στο επίκεντρο της συζήτησης, την περασμένη εβδομάδα, είχε βρεθεί η προειδοποίηση του οίκου αξιολόγησης «Moody's» για υποβάθμιση της κορυφαίας αξιολόγησης της Γερμανίας, ο ίδιος καταδίκαζε το γεγονός πως οι λαϊκιστές στη Γερμανία, διαστρεβλώνοντας την προειδοποίηση, διατείνονται πλέον πως «οι υψηλές εγγυήσεις για την Ελλάδα, απειλούν τώρα τον ίδιο τον δανειστή της, τη Γερμανία».
Μόνον που αυτός ο ισχυρισμός είναι τελείως λανθασμένος, διότι, σύμφωνα με τον κ. Γκέβαιλ, ο οίκος αξιολόγησης προειδοποιεί στην πραγματικότητα για το ότι μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα οδηγούσε αμέσως σε μια μετάδοση (του ιού) σε Ισπανία και Ιταλία, και αυτός θα ήταν ο πραγματικός κίνδυνος για τη Γερμανία.
Δηλαδή, για τον αρχισυντάκτη της αυστριακής εφημερίδας, ο οίκος αξιολόγησης προειδοποιεί έμμεσα από το λεγόμενο «Γκρέξιτ» (έξοδο της Ελλάδας) από την Ευρωζώνη, όπως κάνουν και πολλοί άλλοι, διότι η Ελλάδα δεν μπορεί να παρατηρείται ως μεμονωμένη περίπτωση.
Κάνοντας παραλληλισμούς μεταξύ Αυστρίας και Γερμανίας, ο ίδιος αναφέρεται στη μόνιμη απαίτηση των δύο ακροδεξιών και εθνικιστικών κομμάτων της αυστριακής αντιπολίτευσης, για άμεση διακοπή από την κυβέρνηση της Βιέννης των μέτρων διάσωσης του ευρώ, κάτι, που όπως σημειώνει, τα καθιστά ανώριμα για συμμετοχή σε διακυβέρνηση της χώρας μετά τις εκλογές του 2013.
Αύξηση αυτής της ανωριμότητας διαπιστώνει ο ίδιος και στους δύο μικρούς εταίρους της Αγκέλα Μέρκελ, τους Φιλελεύθερους του Ρέσλερ και τη Χριστιανοκοινωνική Ένωση του Χορστ Ζέεχοφερ, ο οποίος δεν αρκείται πλέον στις επιθέσεις του κατά της Ελλάδας, αλλά αμφισβητεί και την εσωτερική δημοσιονομική κατανομή βαρών στη Γερμανία, «βλέποντας» το κρατίδιό του, της Βαυαρίας, να πληρώνει πάρα πολλά για ασθενέστερους οικονομικά, όπως το Βερολίνο.
«Κάπως έτσι εννοούν κάποιοι την αλληλεγγύη» σημειώνει ειρωνικά ο Ράινχαρντ Γκέβαιλ, για να διαπιστώσει στη συνέχεια πως για το ξεπέρασμα της κρίσης του ευρώ, δεν υπάρχει στην Ευρώπη μόνον έλλειψη πολιτικών δομών, αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, έλλειψη και του κατάλληλου πολιτικού προσωπικού.
