1. Η ανεργία τον Ιούλιο 2012 ήταν πάνω από 22% - ποσοστό που αντιπροσωπεύει 1.200.000 ανθρώπους - σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές.
Όπως όμως γνωρίζουμε, τα πραγματικά μεγέθη θα πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερα. Όλοι αυτοί οι άνεργοι προέρχονται από τον Ιδιωτικό Τομέα που είναι (και ήταν) το υγιές πλουτοπαραγωγικό τμήμα του οργανισμού της Πολιτείας. Αυτός ο Τομέας έχει πλέον σακατευθεί, για να μην πούμε καταστραφεί (εκτός από λιγοστές εύρωστες επιχειρήσεις) και θα χρειαστεί πολλά χρήματα και χρόνια για να ανασυγκροτηθεί και να ανανήψει.
Από την άλλη πλευρά, κανένας υπάλληλος στον Δημόσιο Τομέα δεν έχει απολυθεί έστω κι αν οι δημόσιες υπηρεσίες και οι δημόσιοι οργανισμοί δεν παράγουν τίποτα εκτός από γραφειοκρατία, σκάνδαλα, κομπίνες με ανύπαρκτους κουτσούς, στραβούς, άρρωστους κλπ, νεκρούς και διπλο-συνταξιούχους, δηλαδή διαφθορά. Η ΔΕΗ, ο ΟΣΕ και άλλες πολυθρύλητες ΔΕΚΟ (όπως παλαιότερα η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ που χάρη στην ένταξη της στο Δημόσιο διογκώθηκε και δεν μπορούσε πια να πετάξει στις πέντε Ηπείρους) είναι χρεωμένες.
Η Αντιπροεδρία της κυβέρνησης με τον κ. Πάγκαλο κατέγραψε τους άπειρους δημόσιους οργανισμούς για να γίνουν συγχωνεύσεις και καταργήσεις κι έτσι να εξοικονομηθούν χρήματα από μισθούς απολυμένων υπαλλήλων κυρίως, μισθώματα κτιρίων και από άλλα έξοδα (χαρτί, μελάνι αλληλογραφίας κλπ κλπ). Τίποτα δεν έγινε τότε, ούτε αργότερα επί δύο συναπτά έτη, παρότι κλιμακωνόταν η κρίση χρέους. Διότι οι πολυεύσπλαχνοι πασόκοι κυβερνώντες, π.χ. Λοβέρδος, Παπουτσής, Ρέππας κ.α., δεν ήθελαν να δουν τα θρέμματά τους, διορισμένα από τους ίδιους στο γενναιόδωρο δημόσιο, να βγαίνουν στους δρόμους είτε για δουλειά είτε για διαδηλώσεις.
Αν σε αυτά τα δύο χαραμισμένα από δειλούς κομματάρχες έτη περιοριζόταν η φοροδιαφυγή, συγχωνεύονταν άχρηστοι οργανισμοί, ιδιωτικοποιούνταν ή εξυγιαίνονταν χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ και απολύονταν 300.000 δημόσιοι υπάλληλοι, δεν θα υπήρχαν 1.200.000 άνεργοι σήμερα, ούτε η φοβερή ύφεση. Οι πιο χρήσιμοι από τους απολυμένους θα έβρισκαν απασχόληση στον σχετικά υγιή Ιδιωτικό Τομέα και οι άλλοι θα είχαν σταθερά επιδόματα ανεργίας από τα χρήματα που θα είχε εξοικονομήσει το Δημόσιο.
Αλλά ακόμα και τώρα το όσιο Δημόσιο, λένε οι κακοκέφαλοι κυβερνώντες σοσιαλδημοκράτες, δεν πρέπει να πειραχτεί! (Πάλι θα κόψουν μισθούς και συντάξεις αλλά δεν θα απολύσουν.)
2. Για να μην μιλάμε στον αέρα, ας δούμε μερικές απλές στατιστικές με αριθμούς.
Το 2011 το ελληνικό κράτος πλήρωνε για το κρατικό μισθολόγιο το 12,1% του ΑΕΠ. Είναι κατανοητό πως η μικρότερη Πορτογαλία πλήρωνε μόνο το 11,3% του ΑΕΠ. Αλλά πώς θα εξηγηθεί το γεγονός πως η μεγαλύτερη Ιταλία πλήρωνε 10,6% και η σχετικά γιγάντια Γερμανία μόλις 7,8% του ΑΕΠ;
Απλούστατα, στην Ευρώπη έχουν κάποιον ορθολογισμό, ενώ στην ένδοξη Ελλάδα πρυτανεύει η απόλυτη λογική του μπακάλικου πελατειακού συστήματος.
Ας το κοιτάξουμε διαφορετικά παίρνοντας τους αριθμούς του Παύλου Τσίμα (σ.126, Το Ημερολόγιο της Κρίσης, Αθήνα, Μεταίχμιο 2011): το 2005 η μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων ως μέσος όρος στην Ευρωζώνη αντιπροσώπευε το 51% της σύνολης δημόσιας δαπάνης, στην Ελλάδα μας αντιπροσώπευε το 77%.
Δεν είναι τίποτα καινούριο αυτό. Ήδη το 1980 επί δήθεν «φιλελεύθερης» νεοδημοκρατικής κυβέρνησης, διορίστηκαν 8318 υπάλληλοι στο Δημόσιο δίχως διαγωνισμούς ή εξετάσεις, διότι ήταν έτος εκλογών κι έτσι, κατά τον υπουργό Προεδρίας, «κρίθηκε απρόσφορη η διαγωνιστική δοκιμασία». Τότε η ΔΕΗ δαπανούσε 65% των εσόδων της σε μισθούς ενώ η Σουηδική ΔΕΗ μόνο 7%! Τότε χάρη στους υπεράριθμους και υψηλόμισθους διορισμούς στην Ολυμπιακή, η εταιρεία παρουσίαζε έλλειμμα πάνω από 2 δις δραχμές ετησίως! (Χρ. Θεοχαράτος, Μεσημβρινή 25/5/81.)
Δύο αιώνες νωρίτερα ο Άνταμ Σμιθ είχε πολύ ορθά γράψει: "Μεγάλα έθνη ποτέ δεν φτωχαίνουν από την ιδιωτική ασωτία, αλλά κάποτε από τη δημόσια ασωτία και ατασθαλία. Όλο, η σχεδόν όλο, το δημόσιο εισόδημα στις περισσότερες χώρες ξοδεύεται στη συντήρηση αντιπαραγωγικών χεριών" (Πλούτος των Εθνών, 2,3). Βέβαια, δικαιολογούμαστε, δεν είμαστε «μεγάλο έθνος».
Το 1985 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ήταν κατά 32% μεγαλύτερος από εκείνων του 1981 (που ήταν ήδη υπεραυξημένος). Και από το 2001 ως το 2009 οι δημόσιες δαπάνες υπερδιπλασιάστηκαν από €15,2 δις σε €30 δις. Η Ελλάδα μας ξόδευε το 53% του ΑΕΠ σε δημόσιες δαπάνες ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη ήταν 44%. (Τα δε δημόσια έσοδα ήταν μόλις 38% του ΑΕΠ ενώ στην Ευρωζώνη πάλι 44%. Βλ. επίσης Statistical Annex of European Economy στο www.tinyurl.com/annex2012).
3. Εδώ παρουσιάζω ατόφιο ένα σχόλιο από κάποιον Γιάννη Χ. που εμφανίστηκε κάτω από τη στήλη του κύριου άρθρου στο Ιστολόγιο της Καθημερινής, Κυριακή 16/7/2012, και μιλούσε για την κυβερνητική έλλειψη βούλησης να μειώσει άχρηστους δημόσιους οργανισμούς.
Υπαρχουν δυο εξηγησεις γι’αυτους που ξιφουλκουν αδιαλλειπτως εναντιον του δημοσιου και των δημ υπαλληλων. ειτε παρασυρονται απο αντιληψεις του συρμου και αγκυλωσεις, ειτε ξερουν πολυ καλα τι κανουν και εξυπηρετουν σκοπιμοτητες.
1) Το μεγεθος του δημοσιου σε αναλογια με τον πληθυσμο, στην Ελλαδα ειναι περιπου στο μεσο ορο των ευρωπαικων.
2) Οι αμοιβες του στενου δημοσιου τομεα δεν ειναι υψηλες (οχι βεβαιως σε συκριση με της Βουλγαριας). Στις δεκο, υπαρχει ενα θεμα, αλλα πρεπει οι αμοιβες να εξεταστουν απο ανθρωπους καταρτισμενους και επιστημονικα επαρκεις και οπου χρειαζεται να περικοπουν.
3) Εαν πραγματι μετα απο τεχνοκρατικη αναλυση, προκυψει αναγκη μειωσης του δημοσιου, πρεπει να γινει μεσα απο το μηχανισμο των μη προσληψεων και των μεταταξεων (υποχρεωτικων) σε τομεις που εμφανεστατα υστερουν (πχ δασοπυροσβεση, βοηθ. προσωπικο νοσοκομειων κλπ). και μην μου πει κανεις για ειδικες γνωσεις και καταρτιση για βοηθητικο νοσηλευτικο προσωπικο. Ας παρακολουθησουν ενα εξαμηνο κυκλο μαθηματων με εξοδα του δημοσιου (και με εξετασεις για την εξακριβωση της εμπεδωσης, στο τελος) και μια χαρα μπορουν να ενταχθουν.
4) Οι απολυσεις που με κραυγες πλεον προωθουν οι συναδελφοι σας αυτοι, θα επιφερουν οικογενειακα και κοινωνικα δραματα (δεν εχουν καμμια πιθανοτητα οι απολυμενοι δημ υπαλληλοι να βρουν εργασια σημερα), μειωση των εσοδων των ταμειων και το βασικωτερο με την μειωση της καταναλωσης που οι ιδιοι συντηρουσαν, θα κλεισουν και αλλες θεσεις εργασιας στον ιδιωτικο τομεα.
5) Σε ευτυχεστερες εποχες, οι σωστες κατακτησεις (τις διαχωριζω απο καποια πραγματι παραλογα προνομια, τα οποια καλλιστα μπορουν αμεσα να κοπουν), χρησιμευαν σαν φαροι και προτυπα για τους εργαζομενους του ιδιωτικου τομεα. η σταση ορισμενων θυμιζει το ανεκδοτο του μακαριτη του χριστοδουλου, οπου στην προσευχη του καποιος ελληνας, δεν ζηταει απο το θεο να του χαρισει μια κατσικα (εδω θεση εργασιας), ακριβως οπως του γειτονα, αλλα να ψοφησει η κατσικα του γειτονα (να απολυθει ο δημοσιος υπαλληλος).
Αυτή είναι η σπλαχνική δημοσιοϋπαλληλική, ή ελληνοπανεπιστημιακή, ή συνδικαλιστική νοοτροπία.
Το θλιβερό στοιχείο δεν βρίσκεται στις ανυπόστατες διατυπώσεις του κ. Γιάννη Χ. (ούτε καν στο 4ο σημείο) αλλά στο ότι οι έντιμοι και φιλόπονοι δημόσιοι υπάλληλοι καταπιέζονται από τους ανέντιμους και μιζοδίαιτους λουφαδόρους που καταταλαιπωρούν τους πολίτες.
Πρώτα πρώτα κανείς δεν “ξιφουλκεί”, έστω μεταφορικά, με το Δημόσιο διότι πρέπει και ο αντίπαλος να κρατά ξίφος. Στην προκειμένη περίπτωση ο κ. Γιάννης Χ. δεν έχει τίποτα να αντιτάξει εκτός από το 4, όπου λέγεται πως οι απολυθέντες δεν θα βρουν εργασία. Αλλά και αυτό το ξίφος είναι σκουριασμένο και σπάει αμέσως. Γιατί πρέπει μόνο και συνεχώς να κλείνουν χρήσιμες επιχειρήσεις στον ΙΤ και να μένουν απελπιστικά άνεργοι μόνο ιδιωτικοί εργαζόμενοι ενώ οι πλείστοι δημόσιοι υπάλληλοι (όπως αποδεικνύεται από τις συγχωνεύσεις δημόσιων οργανισμών) και άχρηστοι είναι και ανίκανοι και λουφαδόροι; Επιπλέον για όσα χρόνια (δεν) δούλευαν έπαιρναν καλούς μισθούς με γερά επιδόματα, ανύπαρκτες υπερωρίες και μίζες και είχαν συχνά και δεύτερη απασχόληση! Ή μήπως υπερβάλλω; Ή μήπως δεν παίρνουν και συντάξεις και εφάπαξ ενώ μέχρι το 1992 δεν πλήρωναν εισφορές;
Οι συγκρίσεις που προτάσσει δεν έχουν πολλή σχέση με την πραγματικότητα, αν συλλογιστούμε τους αριθμούς και τις συγκρίσεις που δίνω στη §2.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον ΟΣΕ. Το 2008 ενώ το γερμανικό δίκτυο Deutsche Bahn (το μεγαλύτερο στην ΕΕ) και το γαλλικό SNCF είχαν κέρδη, ο ελληνικός ΟΣΕ είχε τετραπλάσια έξοδα λειτουργίας από τα έσοδά του! Εκτός από τη γραμμή Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη, το δίκτυο χρησιμοποιήται ελάχιστα και, το 2010, κόστιζε περί τα 2 εκμ ημερησίως – για να απασχολεί 6500 εργαζόμενους πολλοί από τους οποίους ήταν διορισμένοι στο πλαίσιο των γνωστών πελατειακών σχέσεων.
Το ανέκδοτο της κατσίκας θα είχε κάποια σχέση με την κατάσταση αν η κατσίκα του Δημοσίου παρήγαγε λίγες στάλες γάλα. Δυστυχώς δεν παράγει τίποτε άλλο από διαφθορά και χρεοκοπία - εκτός του ΟΠΑΠ που επίσης δεν παράγει τίποτε άλλο από τζόγο. Η κατσίκα του Δημοσίου είναι γερασμένη αλλά θα μπορούσε να προσφέρει τουλάχιστον λίγα παϊδάκια, αντί να σφάζουμε κάθε τόσο τις αγελάδες του ΙΤ που έχουν απομείνει για να συντηρείται η κατσίκα.
4. Άπειρα είναι τα παραδείγματα διαφθοράς στις εφορίες, στην πολεοδομία και σε άλλες δημόσιες “υπηρεσίες”. Άφθονα είναι και τα παραδείγματα λούφας και παραλλαγής με άξεστους και χυδαίους, κάποτε διπλοθεσίτες, υπαλλήλους.
Φίλη τμηματάρχης σε σημαντικό υπουργείο μου λέει πως ελάχιστοι υφιστάμενοί της, και μόνο ένας άλλος τμηματάρχης, εργάζονται παραγωγικά. Οι προϊστάμενοι διευθυντές είναι κομματικοί εγκάθετοι που έρχονται αργά και φεύγουν νωρίς. Ο δε πολιτικός προϊστάμενος, ο κ. υπουργός, δεν ξέρει τίποτα για τις εργασίες και οι μπόλικοι καλοπληρωμένοι σύμβουλοί του, άσχετοι με την υπηρεσία του τμήματος, δημιουργούν περισσότερες δυσκολίες από όσες επιλύουν.
Ένα πρόσφατο ασήμαντο παράδειγμα δημοσίου λειτουργού. Κάποιος υπεύθυνος ανώτερος αξιωματούχος πρόσεξε πως ένας υπάλληλος της πολυπληθούς κατηγορίας ανίκανων κατείχε άχρηστη θέση σε άχρηστο τμήμα και κανόνισε αυτός να πάρει μετάταξη (όχι απόλυση!) κάπου αλλού. Δύο μέρες αργότερα, ο υπάλληλος έφερε χαρτί με τη γνωμάτευση ψυχιάτρου πως πάσχει από «διαταραχή πανικού και αγοραφοβίας» και δεν πρέπει να μετατεθεί γιατί η κατάστασή του θα χειροτερέψει! (Σ. Κασιμάτης, ‘Ο γόρδιος δεσμός της διοικητικής μεταρρύθμισης’ Καθημερινή 15/7/2012.)
Το πρωί της Παρασκευής 20/7/2012, πήγε η γυναίκα μου στο ΚΕΠ της περιοχής να πάρει πληροφορίες για ανανέωση της άδειας οδήγησης κι έτσι να κάνει τις απαιτούμενες εξετάσεις και να έχει τα χαρτιά που χρειάζεται για να καλύπτεται από την Ασφάλειά της λόγω ηλικίας. Το ΚΕΠ ήταν κλειστό λόγω απολύμανσης. Και μια υπάλληλος που έφευγε αρνήθηκε να ξαναγυρίσει και να της φέρει το έντυπο με τις πληροφορίες! Εδώ βλέπουμε την κορωνίδα της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Έκλεισε το κατάστημα ημέρα Παρασκευή ενώ θα μπορούσε η απολύμανση να γίνει Κυριακή. Έτσι ο πολίτης θα πρέπει να ξοδέψει πρόσθετο χρόνο για κάτι τόσο απλό. Πήγε λοιπόν η γυναίκα μου το Σάββατο και πήρε τις πληροφορίες. Έμαθε πως θα έπρεπε να ξοδέψει πρόσθετες ώρες για να βγάλει πρόσφατες φωτογραφίες και να αγοράσει παράβολα των €90, €30 και κάτι άλλα, από την πάντα φρακαρισμένη Εθνική Τράπεζα, από την πάντα φρακαρισμένη τοπική ΔΟΥ και κάπου αλλού. Γιατί να μην μπορεί κάποιος να πληρώσει το σύνολο ποσόν μια και καλή;
Κι ένα παράδειγμα εργαζομένων στον ΙΤ. Ένας φίλος έχει αγρόκτημα 60 χλμ από την Αθήνα σε βουνοπλαγιά κι εκεί πέρασα το Σαββατοκύριακο (14-15 Ιουλίου). Έπρεπε να γίνουν ορισμένες επείγουσες εργασίες στον δρομάκο που ένωνε το κτήμα με τον κύριο δρόμο. Μέσα στο λιοπύρι με 42º Κελσίου, δύο εργάτες δουλέψαν με τον εκσκαφέα, με τσάπες και τσουγκράνες το Σάββατο 8πμ-3μμ με ένα ημίωρο διάλειμμα για φαγητό. Δεν ανήκουν στη ΝΔ, στον Σύριζα, στο ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ ή άλλο κόμμα: είναι απλοί εργαζόμενοι αφοσιωμένοι στην εργασία τους και συντήρηση της οικογένειάς τους, όχι συνδικαλιστές ή κρατικοδίαιτοι λουφαδόροι με κεκτημένα.
5. Όταν όμως ο ΙΤ καταστραφεί ολοσχερώς, όπως μάχονται ηρωικά να επιτύχουν οι εργαζόμενοι του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) αυτή την ώρα στο Χαλυβουργείο του Ασπρόπυργου με τη συμμετοχή και παρότρυνση του κ. Λαφαζάνη (παλαιού μέλους του ΚΚΕ και τώρα του Σύριζα), ο οποίος μοιάζει ανίκανος να αρθρώσει μια ολοκληρωμένη σύντομη πρόταση, τότε πώς θα πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι (από τους ταπεινούς αλλά καλοπληρωμένους καθαριστές ως τους επίσης καλοπληρωμένους αλλά καθόλου ταπεινούς υπουργούς); Αφού κάνεις δεν θα δανείζει στο Ελληνικό κράτος παρά μόνο με απαγορευτικά υψηλά επιτόκια και αφού η εκτύπωση εγχώριου νομίσματος θα επιφέρει αυτόματα την υποτίμηση και την πλήρη απαξίωσή του, πού θα βρίσκει χρήματα η κυβέρνηση για τη συντήρηση του Δημοσίου;
Δυστυχώς δεν ψεύδονται μόνο οι κυβερνώντες, ψεύδονται ακόμα περισσότεροι με στείρα συνθηματολογία (επαναδιαπραγμάτευση, ανεπιθύμητη τρόικα, απεχθέστατα μνημόνια) οι αναρχοσταλινικοί και ελληναράδες της αντιπολίτευσης.
Είναι αλήθεια πως ο πλούτος της παραγωγής μοιράζεται άνισα σε κάθε χώρα του πλανήτη. Πχ. το 2007 ο μέσος Αμερικανός είχε εισόδημα $34000. Το ίδιο έτος ο L. Blankfein, Διευθύνων Σύμβουλος της Goldman Sachs (με καθαρά κέρδη $46 δισ και περιουσία πάνω από $1 τρισ) κέρδισε $68,5 εκμ. Αλλά ο Ken Griffin που είχε και διεύθυνε δυο επενδυτικές εταιρείες κέρδισε $2 δισ ενώ ο γνωστός George Soros κέρδισε 2,9 δισ! Την ίδια ώρα ένα εκατομμύριο άνθρωποι σε διάφορες χώρες ζούσαν με $1 τη μέρα! Αυτό οφείλεται στο τρίπτυχο άγνοια-αλαζονεία-απληστία που κυβερνά όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Οι μη-έχοντες, με την ενθάρρυνση και παρότρυνση των αναρχοαριστερών, θέλουν να πάρουν παράνομα αυτά που οι πλούσιοι παρακρατούν παράνομα. Πραγματική αλλαγή επέρχεται όχι με διαδηλώσεις και επαναστάσεις αλλά με γνώση.
Αυτή η ανισότητα θα διορθώνονταν, αν εφαρμοζόταν το σύστημα Γεωφορολόγησης. Αλλά ποιος το γνωρίζει και ποιος νοιάζεται πραγματικά; Ούτως ή άλλως πρώτα οι πολιτικοί πρέπει να μάθουν να λένε την αλήθεια και να τηρούν τον λόγο τους και αυτό για τη χώρα μας υπονοεί μια τιτάνια προσπάθεια. Μετά, το κράτος πρέπει να μειωθεί σε ταπεινές διαστάσεις: και αυτή αποτελεί άλλη τιτάνια προσπάθεια. Και οι δυο προϋποθέτουν ριζική μεταρρύθμιση στη νοοτροπία μας πρώτα.
Αν δεν μεταρρυθμιστεί ριζοσπαστικά το σύστημα Παιδείας, λύση δεν θα βρεθεί να ομαλοποιήσει την εκρηκτική κατάσταση της ασυνεννοησίας και συγκρουόμενων συμφερόντων. Τα μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις της τωρινής κυβέρνησης δεν πείθουν σχεδόν κανένα και οι αναρχοαριστεροί, ακόμα κι αν τα μέτρα αποδειχθούν ικανοποιητικά, δεν θα ησυχάσουν ούτε εντός ούτε εκτός Βουλής (όπως και το δηλώνουν φανερά), αν δεν αποκτήσουν την εξουσία.
Αναρωτιέμαι γιατί εξακολουθούν οι τρωικανοί και οι Ευρωπαίοι να προσπαθούν να μας σώσουν. Πώς συνενοούνταν με τις ελληνικές κυβερνήσεις τα δύο τελευταία χρόνια; Η σύνολη ελληνική οικονομία είναι τόσο ασήμαντο μέγεθος στην Ευρωζώνη που, εκτός από τους φανατικούς αναρχοαριστερούς, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως η παρουσία μας προσφέρει κερδοφόρες επενδύσεις ενώ η απουσία μας θα βλάψει τις άλλες οικονομίες της ΕΕ. Υποθέτω πως οι ξένοι πολιτικοί δεν είναι καλύτεροι από τους δικούς μας.
vigla-watch.blogspot.gr
