Μπορούν έτσι να διαπιστώνουν πόσοι από τους ασθενείς έχουν τελικά επίγνωση του τι γίνεται γύρω τους και δεν είναι πλήρως αποκομμένοι από το περιβάλλον τους, όπως εκ πρώτης όψεως δείχνουν.
Οι ερευνητές κατάφεραν να μετρήσουν την ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο των ασθενών και να ανιχνεύσουν ίχνη συνείδησης σε μερικούς από αυτούς, δίνοντας κάποιες ελπίδες για τη δυνατότητα μιας αλληλεπίδρασης μαζί τους στο μέλλον. Μέχρι πρόσφατα ήταν ουσιαστικά αδύνατο να ξέρουν οι γιατροί αν ένας άνθρωπος «φυτό» έχει την παραμικρή επίγνωση.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Άντριαν Όουεν του Κέντρου Εγκεφάλου και Νου του πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", σύμφωνα με το BBC και τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, ανέφεραν ότι η μέθοδος με τη βοήθεια ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι ανώδυνη, καθώς αφορά μόνο την προσάρτηση ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο.
Μάλιστα, ευελπιστούν ότι μελλοντικά θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως ένα προσιτό κλινικό διαγνωστικό εργαλείο από τους γιατρούς, καθώς οι ηλεκτροεγκεφαλογράφοι είναι σχετικά φθηνοί, ενώ μπορεί να είναι και φορητοί, άρα ο σχετικός έλεγχος θα μπορούσε να γίνει ακόμα και στο κρεβάτι του ασθενούς στο σπίτι του.
Όταν κάποιος βρίσκεται σε «φυτική» κατάσταση, δεν είναι σε κώμα, αλλά βρίσκεται σε πλήρη παράλυση και δεν δείχνει ότι έχει καμία επίγνωση του εαυτού του ή του περιβάλλοντός του. Τα πειράματα έγιναν με 16 ασθενείς «φυτά» στο νοσοκομείο Άντενμπρουκ του Κέμπριτζ και στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λιέγης στο Βέλγιο.
Οι ερευνητές ζήτησαν από τους ασθενείς να φανταστούν ότι κουνάνε τα δάχτυλά τους ή ότι σφίγγουν τη γροθιά τους. Οι μετρήσεις του εγκεφάλου έδειξαν ότι τρεις από αυτούς, ηλικίας 20 έως 45 ετών, ήταν σε θέση να καταλάβουν και να ακολουθήσουν τις εντολές των επιστημόνων, ένας μάλιστα το έκανε πάνω από 100 φορές, δείχνοντας ότι έχει σαφώς συνείδηση του περιβάλλοντος. Η ανταπόκριση των ασθενών βεβαιώθηκε, επειδή οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούνται είτε όταν κανείς κάνει μία πραγματική κίνηση, είτε όταν απλώς την φαντάζεται.
Μελλοντικά, ελπίζεται ότι, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, μερικοί τουλάχιστον ασθενείς παγιδευμένοι στην ακινησία και στη σιωπή, θα καταφέρουν να επικοινωνήσουν πιο ενεργητικά και εκφραστικά με τους γύρω τους, πέρα από ένα απλό «ναι» και «όχι», κουνώντας με το νου τους «κέρσορες» υπολογιστών και «υπαγορεύοντας» φράσεις σε κομπιούτερ.
