Έχουμε επιστρέψει σε ότι αφορά την αγοραστική δύναμη τού μέσου πολίτη σε προηγούμενες δεκαετίες με τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, με την επιβολή αλλεπάλληλων χαρατσιών πού κάνουν την ζωή των Ελλήνων δυσκολότερη...
δραματική κυριολεκτικά , με συνέπεια να μην μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στις πολλαπλές υποχρεώσεις τους, να αδυνατούν να καλύψουν αξιοπρεπώς τις στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες τους και να εξαναγκάζονται να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες για εξεύρεση εργασίας.
Όλες ανεξαιρέτως οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις φέρουν τεράστια πολιτική και ηθική ευθύνη για την τραγικά κατάσταση τής ελληνικής οικονομίας πού κατέφυγε στον μνημονιακό δανεισμό με τις γνωστές συνέπειες για την κοινωνία, τώρα η τρικομματική Κυβέρνηση επαίρεται για την αλλαγή στάσης των εταίρων και δανειστών μας πού πλέον ομιλούν θετικά για το ενδεχόμενο παραμονής τής χώρας μας στην ευρωζώνη, ενώ μέχρι πρότινος μάς ασκούσαν ωμό εκβιασμό με την απειλή εξόδου μας με ταπεινωτικούς σχολιασμούς υψηλόβαθμων πού μας κατηγορούσαν για αφερεγγυότητα και ασυνέπεια σε ότι αφορά τις δεσμεύσεις μας.
Η περίοδος πού διανύουμε έχει αναμφίβολα μεταβατικό χαρακτήρα , είναι στάδιο προσαρμογής της ασθενούς αναιμικής ελληνικής οικονομίας, όμως πληρώνουμε ακριβά τα λάθη όσων διακυβέρνησαν την χώρα μεταπολιτευτικά και την κατρακύλησαν στο έσχατο σημείο τής αναξιοπρέπειας πού βιώνουμε ως έθνος.
Αποτελεί μέγιστη απρέπεια και ανιστόρητη συμπεριφορά να αναφερόμαστε με μειωτικό τρόπο στην Αργεντινή όπως έπραξε εσχάτως ο κ Στουρνάρας , διότι οι αργεντινοί κατόρθωσαν να αντισταθούν στην διεθνή τραπεζική ελίτ και να εκδιώξουν τους δοσίλογους πολιτικούς και το Δ.Ν.Τ., αντιθέτως εμείς υπομένουμε τα βασανιστήρια στα οποία μας υποβάλλουν.
Θα κινδυνεύσουμε να χαρακτηρισθούμε λαϊκιστές, μακάρι να επιτευχθεί με τα επώδυνα αυτά και σκληρά οικονομικά μέτρα η διάσωση της ελληνικής οικονομίας, ανεξαρτήτως αν υποφέρουν απερίγραπτα διάφορες εργασιακές ομάδες των οποίων το εισόδημα ψαλιδίζεται μονομερώς με τον πλέον αντιδημοκρατικό τρόπο όπως συμβαίνει με τούς ενστόλους πού λαμβάνουν πλέον μισθούς πείνας.
Ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται αισιόδοξος και επαναλαμβάνει την απόλυτη αναγκαιότητα αυτών των αντιλαϊκών, βάρβαρων μέτρων, όμως πρέπει να αναλογισθεί το μέγεθος της συντελούμενης κοινωνικής αδικίας σε βάρος των αδυνάτων.
Βιώνουμε όλοι αυτήν την πρωτόγνωρη, οδυνηρή πραγματικότητα πού μας κληροδότησαν τα μεταπολιτευτικά κόμματα εξουσίας πού πλέον συρρικνώθηκαν εκλογικά και σχεδόν απαξιώθηκαν από το εκλογικό σώμα, όμως να είμαστε φειδωλοί σε τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις πού αφορούν υπερήφανους λαούς όπως οι αργεντινοί πού αποτίναξαν τον ζυγό του Δ.Ν.Τ ας ελπίσουμε θα υπερβούμε την κρίση χρέους χωρίς άλλες ανθρώπινες απώλειες, ότι οι συγκυβερνούντες θα εγκαταλείψουν τους ιδιοτελείς κομματικούς ανταγωνισμούς και τις ανέξοδες φανφάρες εσωτερικής κατανάλωσης και θα αντιληφθούν ότι οι πολίτες δεινοπαθούν και βρίσκονται στα όρια έκρηξης , λαϊκής εξέγερσης, διότι έχουν υπερβεί τις αντοχές τους κατά πολύ.
