απολύσεις, δίχως να υπάρχουν εναλλακτικές θέσεις εργασίας για τους όποιους απολυθέντες.
Η συμπεριφορά των δανειστών βρίσκει βέβαια «πάτημα» στην έλλειψη αυτοσυγκράτησης των πολιτικών μας ταγών αλλά και στην κακή λειτουργία του κρατικού τομέα λόγω της κακής διάρθρωσης του όλου κρατικού μηχανισμού και όχι λόγω της «κακής ποιότητας ή τεμπελιάς των δημοσίων υπαλλήλων», όπως συμφέρει πολλούς να ακούγεται.
Η εξαγγελία δε, πάταξης της φοροδιαφυγής έχει μείνει στα λόγια, ειδικά για τους «μεγαλοκαρχαρίες». Όσο για την μείωση των φόρων δεν ακούγεται κουβέντα. Τα λουκέτα συνεχίζουν να μπαίνουν στις μικρό-επιχειρήσεις και έτσι αυξάνεται η ανεργία αλλά και η φοροδιαφυγή, αφού αδυνατούν να πληρώσουν τις υπέρογκες απαιτήσεις του κράτους. Έτσι ο σημαντικότερος τομέας φοροεισπρακτικών εσόδων, ο ιδιωτικός, καταρρέει. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες-επιχειρηματίες προσπαθούν σ’ ένα περιβάλλουν απόλυτου παραλογισμού και υψηλής φορολογίας να στήσουν και να συντηρήσουν επιχείρηση, της οποίας τα κέρδη μέσων των φόρων -όταν είναι λογικοί- αποτελούν το κύριο έσοδο του ελληνικού κράτους. Έσοδα θα λάβει το κράτος και μέσω απαραίτητων υγιών ιδιωτικοποιήσεων-επενδύσεων (που και εδώ χρειάζεται χαμηλή φορολογία) και όχι μέσω ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Σε διαφορετική περίπτωση λαμβάνουμε δάνειο, κάτι που συμβαίνει στις μέρες μας.
Στην κυβέρνηση, ωστόσο, συνεχίζονται τα «παιχνιδάκια» των αρχηγών, που, όπως φαίνεται, τους απασχολεί περισσότερο το κομματικό από το κοινωνικό κόστος. Ζητούν τον σεβασμό μας, ενώ δεν μπορούν να συνεννοηθούν στα βασικά. Τώρα που το Βερολίνο στριμώχνεται και η Ουάσινγκτον δεν επιθυμεί «φασαρίες» έως τις επικείμενες εκλογές. Τώρα που ακόμα και η παγκόσμια διαπλοκή αναγκάζεται να «επιβάλλει» ανάπτυξη με τον Σόρος να διαμηνύει στη Μέρκελ ότι: «ή θα συνδέσετε την μοίρα σας με της υπόλοιπης Ευρώπης, θα αναλάβετε το ρίσκο είτε να βουλιάξετε είτε να κολυμπήσετε μαζί, ή να εγκαταλείψετε το ευρώ, γιατί αν φύγετε εσείς, τα προβλήματα της ευρωζώνης θα βελτιωθούν». Τώρα που η κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο αναδεικνύει την γεωπολιτική αξία της Ελλάδας για την Ευρώπη και όχι μόνο, τα κόμματα αδυνατούν να συνεννοηθούν.
Δεν μιλάμε μόνο για τα τρία κόμματα της κυβέρνησης αλλά για όλα. Αντί να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Κύπρου ή ακόμα και της Τουρκίας των πολλών προβλημάτων και να ιδρύσουν εθνικό συμβούλιο (διαβάστε εδώ παλαιότερο άρθρο μας) για τα φλέγοντα ζητήματα της χώρας, ταλανίζονται από τις γνωστές μικρό-κομματικές ανοησίες. Η Ελλάδα χρειάζεται, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, κοινή εθνική στάση στο θέμα της ΑΟΖ, της φοροδιαφυγής, της οικονομίας, της αξιοποίησης των κοιτασμάτων, προκειμένου να πραγματοποιηθεί εν αρχή πανευρωπαϊκή και μετά παγκόσμια εκστρατεία με σκοπό την ενημέρωση-ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τα δρώμενα στην χώρα, που ήδη επηρεάζουν άμεσα τα νοικοκυριά των Ευρωπαίων.
Δυστυχώς όμως μέχρι στιγμής η Ελλάδα στερείται ισχυρής ηγετικής προσωπικότητας που θα καταφέρει, αν όχι να ενώσει στα θέματα μέγιστης εθνικής σημασίας τις παρατάξεις, να κερδίσει την ανοχή ενός μεγάλου κομματιού του πολιτικού κόσμου.
Η συγκεκριμένη κατάσταση για να αλλάξει, ίσως χρειαστεί να περάσουμε ακόμα πιο δύσκολα. Οι καλές μέρες όμως θα έρθουν και γι’ αυτό δεν πρέπει κανείς να έχει αμφιβολία. Υπομονή…
