Κομματικό στέλεχος και στενός συνεργάτης βαρόνου της πολιτικής, έχοντας ένα απλό πτυχίο νομικής και κάποιο μεταπτυχιακό δίπλωμα, χωρίς την παραμικρή τριβή με την... αγορά, διοικεί εδώ και χρόνια όποιον φορέα του αναθέτει ο πολιτικός του ινστρούχτορας. Κρατικοδίαιτος, χωρίς τις απαραίτητες δεξιότητες, ζει και αναπνέει, από την αρχή της επαγγελματικής του καριέρας, υπό την ομπρέλα του κόμματος.
Έτσι, κάποτε θεωρήθηκε ειδικός σε θέματα αγοράς, οπότε ανέλαβε νευραλγικά πόστα στο χώρο του εμπορίου. Κατά την επόμενη θητεία του, ως πάλι ειδικός σε θέματα επικοινωνίας συμμετείχε στη διοίκηση ενός δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού μέσου. Τέλος ως ειδικός εκ νέου σε θέματα θαλασσίων μεταφορών, ανέλαβε την διοίκηση ενός μεγάλου λιμανιού της χώρας.
Όσον αφορά στους καθ’ ύλην αρμοδίους επιστήμονες, τους ανθρώπους τις πιάτσας που έλιωσαν στα θρανία και «ψήθηκαν» στην αγορά αυτοί περιττεύουν… Δε θεωρούνται από τους πεφωτισμένους ηγέτες μας ως οι καταλληλότεροι να διοικήσουν μια ΔΕΚΟ, το αντικείμενο της οποίας κατέχουν καλά!
Και το παράδειγμα που δόθηκε δεν είναι το μόνο! Μετά απορούν πολλοί γιατί οι ΔΕΚΟ βρίσκονται σε αυτό το χάλι και γιατί θα πουληθούν «κοψοχρονιάς»!.
Oι Δημόσιες επιχειρήσεις λοιπόν, ως μέρος του πολιτικού παιγνιδιού της χώρας, παίζουν ακόμη και τώρα, ένα διπλό ρόλο. Από τη μια είναι χώρος όπου «βολεύονται» στις ανώτατες θέσεις διοίκησης που προσφέρουν, οι φίλοι και συνεργάτες των βουλευτών-υπουργών μας και από την άλλη αποτελούν μια αστείρευτη δεξαμενή, που εξυπηρετεί την πολιτική τους πελατεία.
Έτσι διοικούνται χρόνια τα «ασημικά» της χώρας, πλην ελαχίστων φυσικά εξαιρέσεων, όπου τα κατάλληλα στελέχη, με τις απαραίτητες γνώσεις και εμπειρία, τιμούν τη θέση που τους ανατέθηκε.
Ουδείς από τους προαναφερθέντες θέλει να χαθεί ο δημόσιος χαρακτήρας των ΔΕΚΟ. Βέβαια στο πλαίσιο της γνωστής γλωσσολαγνείας που διακρίνει τον πολιτικό μας κόσμο, οι αιτίες που ερμηνεύουν το πάθος κάθε βουλευτή για τη διατήρηση του Δημόσιου χαρακτήρα των ΔΕΚΟ, εντάσσονται στην ατέρμονη συζήτηση για την αναγκαιότητα της παροχής δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών από επιχειρήσεις που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο. Θέση ορθή αλλά υπό προϋποθέσεις: Οι ΔΕΚΟ όφειλαν να προσφέρουν αγαθά και υπηρεσίες στη χαμηλότερη δυνατή τιμή, λειτουργώντας σε ένα περιβάλλον χωρίς διαχειριστικά ελλείμματα.
Να σημειωθεί ότι πολλές από τις Δημόσιες επιχειρήσεις είναι κρατικά μονοπώλια, παράγοντας λοιπόν σε ένα περιβάλλον με μηδαμινό ανταγωνισμό!. Παρόλα αυτά οι διοικήσεις τους είχαν το ταλέντο να προσφέρουν πανάκριβες υπηρεσίες στο κοινό και πλούσια ελλείμματα, που τα πληρώνουμε όλοι μας.
Εκατοντάδες λοιπόν διορισμένοι Γενικοί Διευθυντές ή Πρόεδροι ή Διευθύνοντες Σύμβουλοι, βλέπουν στις ημέρες μας να δύει το υπέρλαμπρο άστρο τους. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα τους θέσουν εκτός κράτους και ενδεχομένως στην ανεργία.
Οπότε τίθεται εύλογα το ακόλουθο ερώτημα: Μήπως είναι προτιμότερο να υπάρχουν ιδιωτικές ΔΕΚΟ, υπό αυστηρό Δημόσιο έλεγχο και εποπτεία αντί ΔΕΚΟ παραμάγαζα των βαρόνων της πολιτικής της χώρας;
Ιδεατές λύσεις περί του Δημόσιου χαρακτήρα των ΔΕΚΟ, στο πολιτικό περιβάλλον που κινούμαστε και με τους πολιτικούς αρχηγούς που έχουμε είναι μάλλον ουτοπία!
