Γράφει ο Τσανούσης Στάμος
Ως μικρό παιδί πέρασα μερικά χρόνια στο εξωτερικό. Μια από τις εικόνες που μου έχουν μείνει, είναι ένα βάρβαρο παιχνίδι που έπαιζαν οι Ινδοί στα εργοτάξια.Τα πολλά σκαπτικά μηχανήματα στα εργοτάξια έβγαζαν στην επιφάνεια τεράστιους σκορπιούς. Το παιχνίδι λοιπόν των Ινδών ήταν να φτιάχνουν έναν μεγάλο κύκλο από φωτιά και στο εσωτερικό του κύκλου έβαζαν έναν σκορπιό και μια αράχνη.
Η αράχνη προσπαθούσε μανιωδώς να βγει από τον πύρινο κύκλο. Δοκίμαζε από την μια μεριά, δοκίμαζε από την άλλη πλευρά , ώσπου στο τέλος καίγονταν πάνω στον πύρινο κύκλο.
Ο σκορπιός παρουσίαζε μια πιο "ψύχραιμη" αντίδραση. Αφού δοκίμαζε και έβλεπε πως ήταν μάταιο να δοκιμάσει να βγει από τον κύκλο όταν πια η φωτιά τον πλησίαζε, προκειμένου να καεί , γύριζε το κεντρί και χτυπάνε τον εαυτό του.
Για κάποιον λόγο όσοι έχουν δει το "σόου" αυτό , αναγνωρίζουν έναν κώδικα τιμής στον σκορπιό που προτίμησε έναν τιμητικό θάνατο από τον "εξευτελισμό" και τον υστερικό τρόπο της αράχνης.
Την τιμή αυτή εμείς οι σύγχρονοι νεοέλληνες δείχνουμε να μην την έχουμε και γυρνάνε, δοκιμάζουμε την φωτιά , προκειμένου να σώσουμε τον εαυτό μας και τα κεκτημένα, όσα από αυτά μας έμειναν.
Έχουν σχεδόν στο σύνολο τους οι Έλληνες αντιληφθεί ότι η κατάσταση την οποία βιώνουμε, τα συνεχόμενα μέτρα , τα συνεχόμενα μνημόνιο έχουν φτιάξει έναν πύρινο κύκλο γύρω μας.
Έναν κύκλο γεμάτο ανεργία, γεμάτο καταστροφή του κοινωνικού κράτους , γεμάτο μίσος και αντίδραση ακροδεξιών και ακροαριστερών κομμάτων, γεμάτο απελπισμένους συνανθρώπους έτοιμους να αυτοκτονήσουν.
Και αντί να προσπαθήσουμε ως ανώτερα όντα έναντι της αράχνης , να σβήσουμε την φωτιά , προσπαθούμε απλώς να βγούμε ο καθένας ξεχωριστά έξω από την φωτιά.
Και κάπου εκεί αρχίζουν οι δικαιολογίες, τα ευτράπελα και η ανάδειξη της παρακμής των αξιών που μας χαρακτηρίζει.
Τα περιστατικά πολλά και χαρακτηριστικά.
Άλλοι κάθε φορά που ακούγεται η λέξη πτώχευση σπεύδουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Να σώσουν τον κώλο τους άραγε. Και πόσο τους νοιάζει για τους ανθρώπους που αγαπούν; Η δεν τους νοιάζει για κανέναν ; Η δεν αγαπούν κανέναν;
Άλλοι έχουν δεχθεί μοιρολατρικά την κατάσταση ως έχει. Και είτε περιμένουν στωικά την συντέλεια του κόσμου για να φτάσουν όλοι πια την δική τους κατάντια είτε παρακαλούν και προσβλέπουν σε σωτηρία της ψυχής.
Άλλοι έχουν εναποθέσει τις οποίες ελπίδες τους στους "γέροντες" και περιμένουν να δουν από που θα "πιαστεί" ο πόλεμος και ποτέ θα έρθει το ξανθό γένος να μας σώσει και μετά τη λήξη του πολέμου να έρθει η αναγέννηση του έθνους και μαζί με το έθνος να σωθούν και αυτοί.
Άλλοι εντόπισαν τον εχθρό. Είτε στους απανταχού λαθρομετανάστες είτε στους εχθρούς των λαθρομεταναστών. Και πήραν άλλοι τις σβάστικες, άλλοι τα σφυροδρέπανα, και άλλοι τα άλφα στα κυκλάκια και κάνουν τον δικό τους ηλίθιο πόλεμο εναντίον του αλλού.
Άλλοι έχουν πέσει απλά σε κώμα, σε καταστολή και άλλοι βέβαια κάνουν μια virtual αντίσταση από το Facebook, από το tweeter και νιώθουν ότι έχουν κάνει το καθήκον τους.
Εν ολίγοις , όλοι έχουμε φτιάξει τον μικρόκοσμό μας, το ένα τετραγωνικό που καταλαμβάνουμε ως hommo sapien ή στην καλύτερη των περιπτώσεων το σπίτι μας. Και όλοι απλά προσπαθούμε να σώσουμε το εγώ μας.
Και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι όταν θα έρθει , όχι αν και εφόσον αλλά όταν, η οικονομική καταστροφή δεν θα μας σώσουν τα ευρώ που καταχωνιάσαμε ή οι κονσέρβες που μαζεύουν άλλοι ή οι μετανάστες ή οι διώκτες των μεταναστών.
Φτιάξαμε έναν μικρόκοσμο λοιπόν και προσπαθούμε να τον περιφρουρήσουμε. Και δεν μας νοιάζει τι θα γίνει έξω από αυτόν τον μικρόκοσμο.
Χαζό κουτό ηλίθιο και κυρίως ανήθικο. Γιατί χρωστάμε να δώσουμε στους μικρότερους κάτι καλύτερο από αυτό που παραλάβαμε, και εμείς θα τους δώσουμε τα σπιτάκια από τα τρία γουρουνάκια και το κυριότερο θα τους παραδώσουμε παραστάσεις. Τις χειρότερες παραστάσεις.
Πως να είναι ατομιστές, πως να είναι μοιρολάτρες, πως να είναι αδιάφοροι και πειθήνιοι ή πώς να μισούν ή πως να μισούν αυτούς που μισούν.
Για αυτούς τους λόγους αντί να αυτοκτονούμε με έναν προσβλητικό τρόπο σαν και αυτόν που επέλεξε η αράχνη ,ας προτιμήσουμε να αυτοκτονήσουμε την νοοτροπία μας τιμητικά , όπως έκανε ο σκορπιός.
Ας αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να βγούμε από αυτόν τον πύρινο κλοιό. Ας αντιληφθούμε ότι αντί να προσπαθούμε να βγούμε και να τρέξουμε για να σωθούμε, πρέπει να οργανωθούμε και να προσπαθήσουμε να σβήσουμε την φωτιά. Γιατί όσο και να τρέξουμε, ακόμα και αν τα καταφέρουμε να βγούμε, μέσα παραμένουν δικοί μας άνθρωποι.
Δυστυχώς όμως,
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχουν γίνει και το κυριότερο είναι ότι εκτός από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, δεν λειτουργεί ούτε ο στοιχειώδης ανθρώπινος εγωισμός, η απαίτηση για την προστασία της αξιοπρέπειας.
Και δεχόμαστε "διάφορους" να διαλύουν την προσωπικότητα μας, να μας απαγορεύουν να διεκδικήσουμε, και δεχόμαστε μια Τρόικα να επιμένει στον εξευτελισμό και των Ελλήνων και της Ελλάδας βάζοντας βέτο στις απαιτήσεις της και να απειλεί και να εκβιάζει μια Ελληνική κυβέρνηση και έναν ολόκληρο λαό. Και δεχόμαστε να βλέπουμε σατυρικά βίντεο με το "πείραμα των Ελλήνων" ή με τον Ελληνικό τρόπο συνουσίας, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στην Γαλλική και Ολλανδική τηλεόραση αντίστοιχα. Ακόμα και την χειρότερη έκφραση του σκοταδισμού δεχόμαστε, τους ανώνυμους, να απευθύνονται με κουκούλες ή μάσκες μπροστά σε έναν λαό και στην ουσία να καταγγέλλουν τον ίδιο για τα δεινά του.
Η αντίδραση θα έπρεπε να είναι διαφορετική, αποφασιστική, ουσιαστική και συλλογική.
Αυτό μόνο εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε. Όλοι οι υπόλοιποι όμως το έχουν καταλάβει και συστηματικά καταστρέφουν οποιαδήποτε πιθανότητα τέτοιας αντίδρασης.
Καταρχήν κατέστρεψαν την συλλογικότητα. Μας χώρισαν σε δημόσιους και ιδιωτικούς υπάλλήλους, μας χώρισαν σε δεξιούς και αριστερούς, μας χώρισαν ή μάλλον μας έβαλαν στην μέση ανάμεσα στους ρατσιστές φασίστες της Χρυσής Αυγής και τους ρατσιστές φασίστες του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών αντιδραστικών κομμάτων και συνιστωσών.
Κατέστρεψαν την δυνατότητα να είναι αποφασιστική η αντίδραση βάζοντας τα ΜΑΤ να διαλύουν και να λειτουργούν παρακρατικά, βάζοντας τους δικούς τους κουκουλοφόρους σε όλες τις διαδηλώσεις και κυρίως εισαγάγοντας τον νέο τρόπο ακτιβισμού. Του ακτιβισμού του καναπέ.
Καταστρέφουν συστηματικά και την διαφορετική καθώς έχουν καταφέρει να κάνουν το μυαλό του Έλληνα "σούπα" δίνοντας ισχυρές δόσεις ...... δελτίων ειδήσεων.
Όλα αυτά πρέπει να τα παρακάμψουμε για να έχει αποτέλεσμα η οποιαδήποτε αντίδραση.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η αντίδραση πρέπει να είναι συστηματική και όχι αποσπασματική. Όχι συμμετέχουμε σε μία διαδήλωση και κάναμε το καθήκον μας για το επόμενο δίμηνο. Όχι να συμμετέχουμε σε μία διαδήλωση και δίπλα σε εμάς βλέπουμε και ανεχόμαστε ανθρώπους με κουκούλες , οι οποίοι στην ουσία απλά θα καταστρέψουν την διαμαρτυρία. Όχι να συμμετέχουμε σε μια διαδήλωση υπό την σκέπη ενός κόμματος που μια χαρά βολεύει τις ιδέες του σε ένα ανάλγητο κοινοβούλιο. Όχι να συμμετέχουμε σε μια διαδήλωση υπό την σκέπη κομματικών συνδικαλιστικών οργάνων σαν το ΠΑΜΕ.
Η όποια πολιτισμένη οργανωμένη αντίδραση πρέπει να είναι συνεχόμενη ακομμάτιστη και συλλογική. Καμία κυβέρνηση δεν θα άντεχε να αγνοεί έναν λαό αν για 20 η περισσότερες μέρες ο λαός αυτόν διαμαρτύρονταν. Κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν θα άντεχε να κάνει πως δεν υπάρχει αυτό, ως γεγονός. Και κανένας δανειστής δεν θα μπορούσε να αγνοεί την λαϊκή βούληση κανενός έθνους.
Και το κυριότερο όλοι οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης θα μάθαιναν τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα. Δεν θα μάθαιναν μόνο για τα επεισόδια, μόνο για την Χρυσή Αυγή και τους κουκουλοφόρους. Θα μάθαιναν ότι κυβέρνηση και Τρόικα ακολουθούν μια αδιέξοδη οικονομική τακτική που καταστρέφει την οικονομία της Ελλάδας και κάνει αδύνατη την επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας.
Θα μάθαιναν ότι Έλληνες αυτοκτονούν, Έλληνες δυστυχούν και για αυτό είναι υπόλογη και υπαίτια η Ελληνική κυβέρνηση με συνεργασία με την δική τους κυβέρνηση.
Μέχρι όμως να γίνουν αυτά ας βολευτούμε, και ας πάμε να κοιμηθούμε.
Και στον ύπνο μας ας δούμε ότι η κρίση αυτή δεν θα επηρεάσει εμάς , δεν θα χάσουμε τα σπιτάκια μας, δεν θα χάσουμε τις καταθέσεις μας. Δεν θα μείνουμε άνεργοι, δεν θα χρειαστούμε το κράτος πρόνοιας που δεν υπάρχει.
Άλλοι θα το πάθουν, εμείς θα είμαστε από τους τυχερούς,
Στον ύπνο μας.....
