Στην Ελλάδα είναι καθημερινός ο βομβαρδισμός ειδήσεων σχετικά με τις προσπάθειες που καταβάλει η Ελλάδα ώστε να αποφύγει την πτώχευση. Κάθε μέρα ακούμε...
σχόλια ξένων πολιτικών και ειδησεογραφικών πρακτορείων σχετικά με την πτώχευση της Ελλάδας και την έξοδο από το ευρώ και τις παράλληλες κατηγορηματικές διαψεύσεις από την πλευρά της Ελλάδας που δηλώνει ότι θα κάνει ότι είναι ανθρωπίνως για να αποφύγει την πτώχευση.
Να αποφύγει την πτώχευση.
Όταν όμως στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν τα στοιχειώδη υλικά όπως συλλογές αιμοκάθαρσης και γάντια πως μπορούμε να μιλάμε για ένα κράτος που δεν έχει πτωχεύσει?
Όταν στην αγορά δεν υπάρχουν ή τουλάχιστον δεν διατίθενται φάρμακα για τους καρκινοπαθείς πως γίνεται να μιλάμε για ένα κράτος που δεν είναι σε πτώχευση?
Όταν σε κεντρικές οδικές αρτηρίες ή ακόμα και στις εθνικές οδούς ο φωτισμός λειτουργεί εκ περιτροπής μεταξύ των σημείων για λόγους οικονομίας πως γίνεται να μιλάμε για ένα κράτος που δεν τελεί υπό πτώχευση?
Όταν καθημερινά ακούμε για αυτοκτονίες απλών πολιτών με νούμερα που ξεπερνούν πια τις 2.000 στο σύνολο πως γίνεται να μην μιλάμε για ένα κράτος υπό πτώχευση?
Όταν οι μηνιαίες αποδοχές των εργαζομένων έχουν μειωθεί από την έναρξη της κρίσης σε ποσοστό άνω του 30% πως γίνεται να μην μιλάμε για πτώχευση?
Όταν τα λουκέτα διαδέχονται το ένα το άλλο και καταστήματα ακόμα και σε κεντρικούς εμπορικούς δρόμους παραμένουν κλειστά πως γίνεται να μην μιλάμε για κατεστραμμένη οικονομία?
Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει προ πολλού αλλά αρνούμαστε να το πούμε.
Σαν την κοπέλα της παλιάς εποχής που έχασε την παρθενιά της και ντρέπεται να το πει.
Για την ακρίβεια, βολεύει όλους να μην το παραδεχόμαστε.
Βολεύει καταρχήν την κυβέρνηση να μην παραδέχεται την πτώχευση. Γιατί υπό καθεστώς πτώχευσης δεν θα μπορούσε να νομιμοποιήσει ηθικά την υπερφορολόγηση των πάντων.
Στην Ελλάδα πλέον, όλα φορολογούνται. Και για την συνέπεια του λόγου υπερφορολογούνται. Ακίνητα, ενοίκια, εισοδήματα, ακόμα και τεκμαρτά, μη πραγματικά, εισοδήματα φορολογούνται και αυτά.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση αναγνώριζε την πτώχευση ως πραγματικότητα πως θα φορολογούσε όλα αυτά υπέρμετρα?
Για τον λόγο αυτό σφυρίζει αδιάφορα για το καθεστώς ασφυξίας που υπάρχει στην αγορά και ετσιθελικά έχει προχωρήσει σε στάση πληρωμών στο εσωτερικό. Επιστροφή Φ.Π.Α, συμψηφισμός απαιτήσεων, πληρωμή προμηθευτών είναι δίκαιες πράξεις οι οποίες στην Ελλάδα απλά δεν γίνονται.
Σε περίπτωση πτώχευσης θα δικαιώνονταν ηθικά και οι πολίτες που θα προχωρούσαν σε στάση ή άρνηση πληρωμών των υποχρεώσεων προς το δημόσιο, και αυτό η κυβέρνηση δεν θέλει ούτε να το σκέφτεται. Για αυτόν τον λόγο αντιμετώπισε και με νόμο το κίνημα «δεν πληρώνω». Δεν θέλει επ’ ουδενί να γίνει στάση των πολιτών αυτό.
Για τον λόγο αυτό όσο και αν είναι μια πικρή πραγματικότητα, το δημόσιο μόνο την ύστατη στιγμή θα παραδεχτεί την πτώχευση.
Αυτή είναι η εξήγηση για το γεγονός ότι ακόμα και ακραία γεγονότα όπως είναι οι αυτοκτονίες , είναι γεγονότα τα οποία στο σύνολό τους η πολιτική σκηνή τα αντιμετωπίζει σαν να μην υπάρχουν. Οι πολιτικοί δεν κάνουν ούτε μια δήλωση για αυτές σαν να μην έγιναν ποτέ.
Γιατί ακόμα και μια δήλωση θα ήταν έμμεση παραδοχή, όχι μόνο των ευθυνών αλλά και της πτώχευσης ως γεγονός υπαρκτό.
Η μη παραδοχή της πτώχευσης βολεύει και τους δανειστές.
Είναι οξύμωρο πώς άνθρωποι με τεράστιες γνώσεις οικονομικών οι οποίοι αναλύουν ολόκληρο το κύκλωμα της Ελληνικής οικονομίας, να μην οδηγούνται από την λογιστική απεικόνιση στο συμπέρασμα της πτώχευσης.
Καταρχήν πώς πιέζουν την Ελληνική κυβέρνηση για μεγαλύτερα έσοδα όταν σύμφωνα με όλες τις γνωστές παραδεκτές μεθόδους είναι πλέον αναγνωρισμένη η ύφεση που βιώνει η Ελλάδα.
Πως είναι δυνατόν σε ένα κράτος που το παραγόμενο εισόδημα μειώνεται (αυτό σημαίνει ύφεση) να ζητάς να αυξηθούν τα έσοδα από φόρους.
Πως είναι δυνατόν σε ένα κράτος που η ανεργία ξεπερνά το 23% ως ποσοστό να ζητάς καθολική αύξηση των φόρων ασχέτως πραγματικού εισοδήματος. Γιατί στην Ελλάδα δεν έχει αυξηθεί μόνο ο Φ.Π.Α που βαρύνει την κατανάλωση ή ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών που βαρύνει τα εισοδήματα αλλά όλοι οι φόροι. Ακόμα και κλειστά ακίνητα ή ακίνητα ιδιοκατοίκησης που δεν παράγουν εισόδημα φορολογούνται.
Επιπλέον πως γίνεται να αυξηθούν οι φόροι όταν με δική σου παρέμβαση (της Τρόικας) οι μισθοί έχουν μειωθεί άνω του 30% μειώνοντας την φοροδοτική ικανότητα των πολιτών.
Πως γίνεται να παραγνωρίζεις το γεγονός ότι οι δικές σου πρακτικές και υποδείξεις έχουν αυξήσει τις αυτοκτονίες , τους άστεγους, τα συσσίτια και έχουν διαλύσει την μεσαία τάξη.
Υπάρχει σκοπός όμως για όλα αυτά.
Ο πρώτος σκοπός είναι υπό καθεστώς πανικού να πάρουν οι δανειστές ότι μπορούν να μαζέψουν, να προλάβουν
Όπως έκαναν δηλαδή και οι Ελληνικές τράπεζες κατά την έναρξη της κρίσης. Έκλεισαν όλες τις γραμμές πίστωσης καθιστώντας άμεσα απαιτητά τα περισσότερα δάνεια ώστε να προλάβουν να πάρουν τα περισσότερα χρήματα των πολιτών πριν αυτά «εξατμιστούν».
Ο δεύτερος σκοπός είναι να μπει χέρι στις αποταμιεύσεις των Ελλήνων πολιτών.
Έτσι όταν τα εισοδήματα των πολιτών δεν φτάνουν για να εξυπηρετήσουν τις φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις, αναγκαστικά να καταφύγουν στην χρησιμοποίηση των αποταμιεύσεων προκειμένου να τις τακτοποιήσουν.
Και για να μην αντιδράσουν και οι Ελληνικές τράπεζες που βλέπουν τις καταθέσεις σε αυτές να μειώνονται τις εξαναγκάζουν σε συγχωνεύσεις, σε αυξήσεις κεφαλαίου και τους πετούν και το τυράκι της αναχρηματοδότησης από την Ε.Κ.Τ.
Ίσως η πρώτη από τις τράπεζες που το κατάλαβε αυτό το σπιράλ στο οποίο έχει παγιδευτεί το Ελληνικό οικονομικό σύστημα είναι η τράπεζα ALPHA BANK, η οποία με αλλεπάλληλες εκθέσεις και δημοσιεύσεις ασκεί κριτική στις επιταγές της Τρόικας επισημαίνοντας ότι οι περισσότεροι στόχοι έχουν επιτευχθεί.
Αντίθετα Εθνική Τράπεζα και EFG Eurobank, κύριοι πυλώνες του δημοσίου η μια και του ιδιωτικού η άλλη κεφαλαίου προτίμησαν την σιωπή, την συγκατάβαση και αντί για αντίδραση πρόκριναν την συγχώνευση ως μέσο άμυνας και περιχαράκωσης των συμφερόντων τους.
Ο τρίτος σκοπός είναι να καταστήσουν την περιουσία των Ελλήνων δύσκολη στην διατήρηση και ακριβή. Για τον λόγο αυτό ειδικά η ακίνητη περιουσία έχει επιβαρυνθεί με υπέρμετρους φόρους που στις περισσότερες περιπτώσεις έως το τέλος του 2012 θα καθιστούν ασύμφορη , αν όχι αδύνατη , την διατήρηση της από ιδιώτες.
σχόλια ξένων πολιτικών και ειδησεογραφικών πρακτορείων σχετικά με την πτώχευση της Ελλάδας και την έξοδο από το ευρώ και τις παράλληλες κατηγορηματικές διαψεύσεις από την πλευρά της Ελλάδας που δηλώνει ότι θα κάνει ότι είναι ανθρωπίνως για να αποφύγει την πτώχευση.
Να αποφύγει την πτώχευση.
Όταν όμως στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν τα στοιχειώδη υλικά όπως συλλογές αιμοκάθαρσης και γάντια πως μπορούμε να μιλάμε για ένα κράτος που δεν έχει πτωχεύσει?
Όταν στην αγορά δεν υπάρχουν ή τουλάχιστον δεν διατίθενται φάρμακα για τους καρκινοπαθείς πως γίνεται να μιλάμε για ένα κράτος που δεν είναι σε πτώχευση?
Όταν σε κεντρικές οδικές αρτηρίες ή ακόμα και στις εθνικές οδούς ο φωτισμός λειτουργεί εκ περιτροπής μεταξύ των σημείων για λόγους οικονομίας πως γίνεται να μιλάμε για ένα κράτος που δεν τελεί υπό πτώχευση?
Όταν καθημερινά ακούμε για αυτοκτονίες απλών πολιτών με νούμερα που ξεπερνούν πια τις 2.000 στο σύνολο πως γίνεται να μην μιλάμε για ένα κράτος υπό πτώχευση?
Όταν οι μηνιαίες αποδοχές των εργαζομένων έχουν μειωθεί από την έναρξη της κρίσης σε ποσοστό άνω του 30% πως γίνεται να μην μιλάμε για πτώχευση?
Όταν τα λουκέτα διαδέχονται το ένα το άλλο και καταστήματα ακόμα και σε κεντρικούς εμπορικούς δρόμους παραμένουν κλειστά πως γίνεται να μην μιλάμε για κατεστραμμένη οικονομία?
Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει προ πολλού αλλά αρνούμαστε να το πούμε.
Σαν την κοπέλα της παλιάς εποχής που έχασε την παρθενιά της και ντρέπεται να το πει.
Για την ακρίβεια, βολεύει όλους να μην το παραδεχόμαστε.
Βολεύει καταρχήν την κυβέρνηση να μην παραδέχεται την πτώχευση. Γιατί υπό καθεστώς πτώχευσης δεν θα μπορούσε να νομιμοποιήσει ηθικά την υπερφορολόγηση των πάντων.
Στην Ελλάδα πλέον, όλα φορολογούνται. Και για την συνέπεια του λόγου υπερφορολογούνται. Ακίνητα, ενοίκια, εισοδήματα, ακόμα και τεκμαρτά, μη πραγματικά, εισοδήματα φορολογούνται και αυτά.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση αναγνώριζε την πτώχευση ως πραγματικότητα πως θα φορολογούσε όλα αυτά υπέρμετρα?
Για τον λόγο αυτό σφυρίζει αδιάφορα για το καθεστώς ασφυξίας που υπάρχει στην αγορά και ετσιθελικά έχει προχωρήσει σε στάση πληρωμών στο εσωτερικό. Επιστροφή Φ.Π.Α, συμψηφισμός απαιτήσεων, πληρωμή προμηθευτών είναι δίκαιες πράξεις οι οποίες στην Ελλάδα απλά δεν γίνονται.
Σε περίπτωση πτώχευσης θα δικαιώνονταν ηθικά και οι πολίτες που θα προχωρούσαν σε στάση ή άρνηση πληρωμών των υποχρεώσεων προς το δημόσιο, και αυτό η κυβέρνηση δεν θέλει ούτε να το σκέφτεται. Για αυτόν τον λόγο αντιμετώπισε και με νόμο το κίνημα «δεν πληρώνω». Δεν θέλει επ’ ουδενί να γίνει στάση των πολιτών αυτό.
Για τον λόγο αυτό όσο και αν είναι μια πικρή πραγματικότητα, το δημόσιο μόνο την ύστατη στιγμή θα παραδεχτεί την πτώχευση.
Αυτή είναι η εξήγηση για το γεγονός ότι ακόμα και ακραία γεγονότα όπως είναι οι αυτοκτονίες , είναι γεγονότα τα οποία στο σύνολό τους η πολιτική σκηνή τα αντιμετωπίζει σαν να μην υπάρχουν. Οι πολιτικοί δεν κάνουν ούτε μια δήλωση για αυτές σαν να μην έγιναν ποτέ.
Γιατί ακόμα και μια δήλωση θα ήταν έμμεση παραδοχή, όχι μόνο των ευθυνών αλλά και της πτώχευσης ως γεγονός υπαρκτό.
Η μη παραδοχή της πτώχευσης βολεύει και τους δανειστές.
Είναι οξύμωρο πώς άνθρωποι με τεράστιες γνώσεις οικονομικών οι οποίοι αναλύουν ολόκληρο το κύκλωμα της Ελληνικής οικονομίας, να μην οδηγούνται από την λογιστική απεικόνιση στο συμπέρασμα της πτώχευσης.
Καταρχήν πώς πιέζουν την Ελληνική κυβέρνηση για μεγαλύτερα έσοδα όταν σύμφωνα με όλες τις γνωστές παραδεκτές μεθόδους είναι πλέον αναγνωρισμένη η ύφεση που βιώνει η Ελλάδα.
Πως είναι δυνατόν σε ένα κράτος που το παραγόμενο εισόδημα μειώνεται (αυτό σημαίνει ύφεση) να ζητάς να αυξηθούν τα έσοδα από φόρους.
Πως είναι δυνατόν σε ένα κράτος που η ανεργία ξεπερνά το 23% ως ποσοστό να ζητάς καθολική αύξηση των φόρων ασχέτως πραγματικού εισοδήματος. Γιατί στην Ελλάδα δεν έχει αυξηθεί μόνο ο Φ.Π.Α που βαρύνει την κατανάλωση ή ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών που βαρύνει τα εισοδήματα αλλά όλοι οι φόροι. Ακόμα και κλειστά ακίνητα ή ακίνητα ιδιοκατοίκησης που δεν παράγουν εισόδημα φορολογούνται.
Επιπλέον πως γίνεται να αυξηθούν οι φόροι όταν με δική σου παρέμβαση (της Τρόικας) οι μισθοί έχουν μειωθεί άνω του 30% μειώνοντας την φοροδοτική ικανότητα των πολιτών.
Πως γίνεται να παραγνωρίζεις το γεγονός ότι οι δικές σου πρακτικές και υποδείξεις έχουν αυξήσει τις αυτοκτονίες , τους άστεγους, τα συσσίτια και έχουν διαλύσει την μεσαία τάξη.
Υπάρχει σκοπός όμως για όλα αυτά.
Ο πρώτος σκοπός είναι υπό καθεστώς πανικού να πάρουν οι δανειστές ότι μπορούν να μαζέψουν, να προλάβουν
Όπως έκαναν δηλαδή και οι Ελληνικές τράπεζες κατά την έναρξη της κρίσης. Έκλεισαν όλες τις γραμμές πίστωσης καθιστώντας άμεσα απαιτητά τα περισσότερα δάνεια ώστε να προλάβουν να πάρουν τα περισσότερα χρήματα των πολιτών πριν αυτά «εξατμιστούν».
Ο δεύτερος σκοπός είναι να μπει χέρι στις αποταμιεύσεις των Ελλήνων πολιτών.
Έτσι όταν τα εισοδήματα των πολιτών δεν φτάνουν για να εξυπηρετήσουν τις φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις, αναγκαστικά να καταφύγουν στην χρησιμοποίηση των αποταμιεύσεων προκειμένου να τις τακτοποιήσουν.
Και για να μην αντιδράσουν και οι Ελληνικές τράπεζες που βλέπουν τις καταθέσεις σε αυτές να μειώνονται τις εξαναγκάζουν σε συγχωνεύσεις, σε αυξήσεις κεφαλαίου και τους πετούν και το τυράκι της αναχρηματοδότησης από την Ε.Κ.Τ.
Ίσως η πρώτη από τις τράπεζες που το κατάλαβε αυτό το σπιράλ στο οποίο έχει παγιδευτεί το Ελληνικό οικονομικό σύστημα είναι η τράπεζα ALPHA BANK, η οποία με αλλεπάλληλες εκθέσεις και δημοσιεύσεις ασκεί κριτική στις επιταγές της Τρόικας επισημαίνοντας ότι οι περισσότεροι στόχοι έχουν επιτευχθεί.
Αντίθετα Εθνική Τράπεζα και EFG Eurobank, κύριοι πυλώνες του δημοσίου η μια και του ιδιωτικού η άλλη κεφαλαίου προτίμησαν την σιωπή, την συγκατάβαση και αντί για αντίδραση πρόκριναν την συγχώνευση ως μέσο άμυνας και περιχαράκωσης των συμφερόντων τους.
Ο τρίτος σκοπός είναι να καταστήσουν την περιουσία των Ελλήνων δύσκολη στην διατήρηση και ακριβή. Για τον λόγο αυτό ειδικά η ακίνητη περιουσία έχει επιβαρυνθεί με υπέρμετρους φόρους που στις περισσότερες περιπτώσεις έως το τέλος του 2012 θα καθιστούν ασύμφορη , αν όχι αδύνατη , την διατήρηση της από ιδιώτες.
Έτσι θα αναγκαστούν να διαθέσουν τα ακίνητα προς πώληση και σύμφωνα με τον πολύ παλιό νόμο της προσφοράς και ζήτησης , αυτό θα το κάνουν σε τιμές χαμηλότερες από τις τιμές κτήσης , δηλαδή με ζημία.
Και επειδή σε καθεστώς ύφεσης κεφάλαια για αγορές ακινήτων θα μπορούν να διαθέσουν μόνο ξένοι, αυτό θα ονομαστεί «καταιγίδα ξένων επενδυτών», οι οποίοι στην ουσία θα αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές όπως ακριβώς πρόκειται να γίνει με τις τιμές των υπό αποκρατικοποίηση δημοσίων οργανισμών.
Ένας άλλος φορέας, ο μοναδικός πλην των ξένων επενδυτών, ο οποίος θα έχει την δυνατότητα να αγοράσει ακίνητα θα είναι τα τραπεζικά ιδρύματα. Οι Ελληνικές τράπεζες, οι οποίες όμως θα είναι δεσμευμένες και κατ’ ουσία εξαγορασμένες από τις συνεχείς ενέσεις ρευστότητας της ΕΚΤ και τα ακίνητα σε αυτήν την περίπτωση έστω και έμμεσα θα περιέλθουν στους ξένους επενδυτές.
Η μη αναγνωρισμένη πτώχευση εξυπηρετεί και τους γεωπολιτικούς αντιπάλους και ανταγωνιστές της Ελλάδας.
Χώρες οι οποίες είτε φανερά και απερίφραστα όπως είναι η Τουρκία , είτε έμμεσα όπως τα Σκόπια και η Αλβανία λειτουργούν ανταγωνιστικά ή ακόμα και εχθρικά προς την Ελλάδα, εξυπηρετούνται αφάνταστα από την δεινή κατάσταση της Ελλάδας.
Η Τουρκία καταρχήν εξυπηρετείται πολλαπλά. Κυρίως ως μια χώρα η οποία εκτός από την γεωστρατηγική της θέση πάντα χρησιμοποιούσε και την δύναμη των όπλων ως εργαλείο πειθούς και μοχλό πίεσης. Μέχρι πριν λίγα χρόνια η στρατιωτική αυτή ισχύς εξουδετερώνονταν από την αντίστοιχη Ελληνική στρατιωτική ισχύ η οποία αποτελούμε έναν άξιο αντίπαλο και λειτουργούσε αποτρεπτικά.
Στις σημερινές συνθήκες οι ένοπλες δυνάμεις έχουν αποδυναμωθεί και ως υλικά και ως υποδομές.
Εκτός του γεγονότος ότι είναι ένας τομέας στον οποίο η Τρόικα πάτησε πόδι ανεπίτρεπτα υποδεικνύοντας μειώσεις λειτουργικών δαπανών και κεφαλαίων για εξοπλισμούς, έφτασε στο εξωπραγματικό σημείο να υποδεικνύει, στην ουσία να διατάσσει, την απόσυρση οπλικών συστημάτων , όπως έγινε πρόσφατα με τα μαχητικά αεροσκάφη F4.
Έτσι κατόπιν απαίτησης της τρόικας θα μειωθεί κατά 50 τουλάχιστον μονάδες, ο στόλος της πολεμικής αεροπορίας χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα αναπλήρωσης των παλιών αλλά αξιόμαχων F4 μέσω της αγοράς καινούργιων, ενώ ταυτόχρονα η Τουρκία βρίσκεται σε εξοπλιστικό παροξυσμό.
Ένας άλλος παράγοντας σε σχέση με την Τουρκία είναι ο χειρισμός και ο έλεγχος της συνείδησης των μειονοτήτων.
Στους ευαίσθητους νομούς της Ξάνθης , Ροδόπης και Θράκης , η Τουρκία εκμεταλλεύεται την ανυπαρξία του Ελληνικού κράτους, και ως υποδομές και ως πρόνοια και ως παροχές και ως εθνικής παιδείας.
Έτσι το Τουρκικό προξενείο αλωνίζει με προπαγάνδα μίσους, με επικοινωνιακά τρικ όπως είναι η μεταφορά ασθενών στην Τουρκία και με ζεστό χρήμα που διαθέτει στους μειονοτικούς ζητώντας ως αντάλλαγμα την απόκτηση τουρκικής συνείδησης.
Και επειδή ακριβώς η μειονότητα βιώνει όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες την εγκατάλειψη εκ μέρους της πολιτείας , είναι πολύ εύκολο για την Τουρκία να ελέγξει τις συνειδήσεις των μειονοτικών.
Τέλος η Τουρκία έχει μπει σε έναν ιδιότυπο πόλεμο φθοράς καθώς αναγκάζει τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις σε σπατάλη μέσων και πόρων προκειμένου να αναχαιτίζει τις αλλεπάλληλες εναέριες και θαλάσσιες παραβιάσεις των συνόρων εκ μέρους της Τουρκίας.
Και ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα που σύμφωνα με τους πολιτικούς της δεν έχει πτωχεύσει, με παρέμβαση Ιδιωτών δεν σταμάτησε η τροφοδοσία της πολεμικής αεροπορίας με καύσιμα, και ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το πολεμικό ναυτικό αναγκάζεται να μεταγγίζει λάδια μηχανής από το ένα σκάφος στο άλλο προκειμένου να μπορούν να ταξιδεύουν και να χρησιμοποιεί μεταχειρισμένα και ληγμένα ανταλλακτικά όπως στα ουκρανικά αερόστρωμνα που διαθέτει.
Παράλληλα η Ελλάδα έχει χάσει οποιοδήποτε ειδικό βάρος που είχε σε διπλωματικό επίπεδο για τις διενέξεις ή διαφωνίες με τα γειτονικά κράτη.
Έτσι δεν διαθέτει κανένα μέσο για να προωθήσει τα δίκαια και τα επιχειρήματά της στην διένεξη με τα Σκόπια σχετικά με το όνομα του μικρού αυτού κράτους. Έτσι ενώ τα Σκόπια έχουν μετατρέψει την χώρα τους σε μια απέραντη κακόγουστη Disneyland Μακεδονίας, η Ελλάδα είναι ανίκανη και σε επικοινωνιακό έστω επίπεδο να αναδείξει την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι την επόμενη φορά που θα θελήσει να ασκήσει βέτο για την είσοδο των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία, αυτό (το βέτο) δεν θα συνδεθεί με την εκταμίευση μιας επόμενης δόσης.
Ακόμα και στον αλυτρωτισμό των Εθνικιστών Αλβανών που έχουν αρχίσει πλέον ανοιχτά να μιλούν για Τσαμουρία η Ελλάδα δεν έχει δείξει το παραμικρό αντανακλαστικό. Και μπορεί μέχρι τώρα αυτό να ήταν σημαία των εθνικιστών του UCC που είναι η μετεξέλιξη των σφαγέων του UCK , αλλά πλέον έστω και για εσωτερική κατανάλωση χρησιμοποιείται και από πολιτικούς της γειτονικής χώρας όπως ο υπουργός εξωτερικών ο οποίος σε πολύ πρόσφατες δηλώσεις ανακίνησε το θέμα.
Αλλά η Ελλάδα παραμένει παράλυτη και δεν υπάρχει καμία σοβαρή αντίδραση σε αυτές τις απαιτήσεις. Έτσιde facto το θέμα θα ανοίξει και θα αποτελέσει άλλη μια γκρίζα ζώνη η οποία θα ακολουθεί την Ελλάδα για πολλά χρόνια.
Αυτή η ιδιότυπη μη αναγνωρισμένη πτώχευση εξυπηρετεί και την ριζοσπαστική αν όχι απολυταρχική αντιπολίτευση.
Έτσι κόμματα με αιρετικές και φασιστικές απόψεις όπως η Χρυσή Αυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούν αυτή την παρακμή για να προωθήσουν τις θέσεις τους. Εκμεταλλεύονται την απόγνωση και την απελπισία στην οποία έχουν περιέλθει οι Έλληνες πολίτες και προωθούν φασιστικές ή ανθελληνικές θέσεις.
Άλλοι κυνηγούν αδιάκριτα μετανάστες λες και αυτοί κυβερνούσαν την Ελλάδα τόσα χρόνια και την οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση και άλλοι προωθούν την ισοπέδωση των Ελληνικών αξιών και αντιμετωπίζουν με μίσος οτιδήποτε Ελληνικό λες και εκλέγονται στην Ρουάντα ή το Πακιστάν.
Στην ουσία λοιπόν η κρίση αυτή, ή πτώχευση για την ακρίβεια έχει προεκτάσεις οι οποίες δεν μπορούν να λυθούν με την μέθοδο της ύφεσης ή του αποπληθωρισμού.
Για να λυθούν όλα αυτά , ή τουλάχιστον το σημείο εκκίνησης για να λυθούν όλα αυτά είναι η αλλαγή νομίσματος.
Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να επανέλθει σε εθνικό νόμισμα ώστε να δει πάλι την οικονομία της να ανταποκρίνεται σε οποιοδήποτε οικονομικό μέτρο.
Η θέσπιση εθνικού νομίσματος σε συνδυασμό με την θέσπιση δασμών στα εισαγόμενα προϊόντα είναι μονόδρομος ώστε έστω και με το ζόρι να αναπτυχθεί η εσωτερική παραγωγή και το εθνικό εισόδημα.
Όλα τα μέτρα που έχουν θεσπιστεί τα τελευταία έτη δεν βάζουν στην μαθηματική πράξη τα έσοδα και την ανάπτυξη αυτών. Όταν λοιπόν δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για αύξηση του εθνικού προϊόντος , τα μέτρα θα οδηγούν σε αστοχία. Γιατί απλά τα ευρώ που ζητά η τρόικα από την Ελλάδα και το κράτος από τους Έλληνες δεν παράγονται για να δοθούν.
Και έτσι νομοτελειακά θα έρθει η πτώχευση.
Αλλά θα έρθει όταν θα έχουν εξαντληθεί όλες οι άμυνες και της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Και τότε θα είναι χειρότερα.
