Η εποχή Steinbrück δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για τον ίδιο και το SPD. Από τον βολικό γι’ αυτόν ρόλο του επικριτή της νυν καγκελαρίου και πρώην προϊσταμένου του, αναγκάστηκε γρήγορα να περάσει σε θέση άμυνας, αντιμετωπίζοντας το πρώτο «σκάνδαλο» της θητείας του. Αιτία της σφοδρής κριτικής που δέχεται αποτελούν οι πλουσιοπάροχες χορηγίες από ιδιώτες, τις οποίες λάμβανε ο Steinbrück ως παράλληλη με την βουλευτική αποζημίωση αμοιβή για τις πολυάριθμες διαλέξεις του ανά την χώρα. Εισοδήματα που ξεπερνούν πιθανότατα το 1 εκ. ευρώ και αφήνουν υπόνοιες για πιθανή εξάρτησή του από ιδιωτικά συμφέροντα.
Όμως, ο Steinbrück, δεινός ρήτορας (για τα γερμανικά γούστα) και με επιθετική τακτική (υποσχέθηκε να ανακοινώσει πλήρη στοιχεία των χορηγιών του), φαίνεται να ξεπερνάει την κριτική και να οδηγεί το SPD στα καλύτερα δημοσκοπικά του αποτελέσματα εδώ και χρόνια.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το πιθανώς ευκαιριακό κεντρικό εύρημα των δημοσκοπήσεων που δείχνουν το SPD να μειώνει αισθητά την διαφορά του από την κορυφή και να πιάνει μετά από καιρό το όριο του 30%, παρουσιάζουν τα επιμέρους στοιχεία τους. Ενώ η Merkel εξακολουθεί να θεωρείται καταλληλότερη καγκελάριος και να παραμένει πολύ δημοφιλής, ο Steinbrück, στον οποίο πιστώνεται η εξαιρετικά πετυχημένη θητεία του ως υπουργός οικονομικών του μεγάλου συνασπισμού υπό την νυν αντίπαλό του και μάλιστα κατά την περίοδο που ξέσπασε η κρίση, υπερέχει σε μια σειρά από οικονομικούς τομείς, όπως και στον τομέα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ισοδύναμοι κρίνονται οι δύο μονομάχοι για την καγκελαρία, όσον αφορά την ικανότητά τους να τερματίσουν την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη.
Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό, πως, ενόψει των επερχόμενων εκλογών, η πορεία της Ελλάδας και κατ’ επέκταση της ευρωζώνης αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για το πολιτικό μέλλον της Merkel. Αν η καγκελάριος καταφέρει να θέσει το ελληνικό πρόβλημα υπό έλεγχο και να διατηρήσει την σχετική ευημερία των Γερμανών αλώβητη από επιπλέον ευρωπαϊκούς κραδασμούς, τότε το πιθανότερο είναι να στείλει τον Peer Steinbrück, που απορρίπτει κάθε ενδεχόμενο νέας υπουργοποίησής του υπ’ αυτή, στην πολιτική σύνταξη. Αν όμως, η κρίση χρέους στον ευρωπαϊκό νότο λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και το μεγάλο ατού της Merkel, δηλ. η ηγετική της ικανότητα, τεθεί υπό αμφισβήτηση, υπάρχει πλέον ένας ιδιαίτερα υπολογίσιμος αντίπαλος που την περιμένει στην γωνία…
