διάστημα μια σειρά από ζητήματα εποπτικού ελέγχου, που δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας.
Πρώτο και βασικό ζήτημα για τις εταιρίες και κύρια αυτές που δεν έχουν πολυεθνική ή τραπεζική στήριξη είναι η κάλυψη όλων των εκκρεμοτήτων ως προς τις κεφαλαιακές καλύψεις που απαιτούνται για την κεφαλαιακή τους φερεγγυότητα.
Αν και οι μεγάλες εταιρίες ( πολυεθνικών και τραπεζικών ομίλων ) έχουν ήδη καλύψει ή καλύπτουν με αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου ένα μεγάλο κομμάτι των κεφαλαίων αυτών σε σχέση με το PSI + , υπάρχουν ανοικτές υποχρεώσεις που πρέπει να κλείσουν μέσα στο επόμενο διάστημα.
Ένα δεύτερο ζήτημα, πού επίσης τίθεται και από την πλευρά της εποπτικής αρχής και στην συνέχεια από τις εταιρίες προς τους διαμεσολαβούντες, είναι τα ανείσπρακτα ασφάλιστρα .
Στο θέμα αυτό παρεμβάλλεται και ο περιβόητος ασφαλιστικός «Τειρεσίας» , που συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο διαβουλεύσεων και αντιπαράθεσης μεταξύ εταιριών , ασφαλιστών και εποπτικής αρχής. Οι ασφαλιστικές εταιρίες κάνουν λόγο για 900 εκατ ευρώ εκκρεμότητες , ποσό που οι διαμεσολαβούντες αμφισβητούν .
Ωστόσο, φέρεται ότι από την πλευρά της Εποπτικής Αρχής ( ΔΙΕΑ) να έχει διαμηνυθεί στην αγορά ότι θα τηρηθεί αυστηρά το τρίμηνο ως προς την αναγραφή των ανείσπρακτων ασφαλίστρων, έναντι στις τοποθετήσεις κεφαλαίων σε αποθέματα.
Επίσης η εποπτική αρχή φέρεται να ανησυχεί και ως προς τις συνθήκες ανταγωνισμού στην αγορά με την μείωση των ασφαλίστρων στο κλάδο αυτοκινήτου. Αν και οι εταιρίες απαντούν ότι αυτή η μείωση είναι αποτέλεσμα της μείωσης των ατυχημάτων και κατά συνέπεια των αποζημιώσεων.
Όμως και η αγορά έχει τις δικές της απαιτήσεις και ασκεί πιέσεις τόσο προς την εποπτική αρχή όσο και προς την κυβέρνηση. Σε πρώτη προτεραιότητα οι ασφαλιστικές έχουν θέσει το θέμα των ανασφάλιστων αυτοκινήτων και ζητούν άμεση εφαρμογή των μέτρων, σχετικά με τον εντοπισμό τους αφού όλα τα στοιχεία κάνουν λόγο για αριθμό που είναι πάνω από το ένα εκατομμύριο.
Επιπλέον πιέζουν να ψηφιστεί και χωρίς παρεκκλίσεις η τροπολογία σχετικά με τις αποζημιώσεις από το Επικουρικό Κεφάλαιο , καθώς όλα δείχνουν ότι αν δεν υπάρξει ρύθμιση κινδυνεύει με κατάρρευση.
Παράλληλα ανοικτό θέμα για τις ασφαλιστικές και κύρια αυτές που δραστηριοποιούνται στα συνταξιοδοτικά προγράμματα παραμένει το θέμα της συμμετοχής τους στην δημιουργία επαγγελματικών ταμείων και στην ανάπτυξη του θεσμού της επαγγελματικής ασφάλισης.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι εταιρίες , ενδέχεται ,να αντιμετωπίσουν ένα επιπλέον πρόβλημα στον τομέα των υφιστάμενων ασφαλίσεων ζωής και συντάξεων , που παρουσιάζει και την μεγαλύτερη ύφεση , σε σχέση με την φημολογούμενη κατάργηση των όλων των φοροαπαλλαγών, μεταξύ των οποίων είναι και οι δαπάνες για ασφάλειες ζωής .
