Αν είναι το Facebook μία μικρή κοινωνία; Φυσικά και είναι. Το Facebook είμαστε εμείς, ακόμα και όταν δείχνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε, πάλι εμείς είμαστε. Αφού αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα...
ο οποίος δεν αντέχει αυτό που κατόρθωσε να είναι ή να τον κάνουν κι έτσι προσπαθεί για κάτι καλύτερο που συνήθως φέρνει κάτι χειρότερο.
Στο συγκεκριμένο χρονογράφημα, θα καταθέσω διάφορους συλλογισμούς τους οποίους κάνω καθημερινά σε τακτά χρονικά διαστήματα και θέλω να ξεκινήσω από το ανούσιο «σκούντηγμα» που σίγουρα κάποιες φορές, είναι αρκετά επικίνδυνο!
Θυμάμαι πως από μικρός όταν με σκουντούσαν στο σχολείο ακόμα και για πλάκα, μου έβγαινε μια ξαφνική επιθετικότητα! Άσε που ο άλλος καλά κάνει και με σκουντάει διότι μπορεί να είναι οπαδός της αφής, αλλά που ξέρω τι έχεις πιάσει πριν ρε κύριε; Ξέρω 'γω κυρία μου αν μυρίζουν τα χέρια σου κρεμμυδίλα; Άσε που μπορεί να φορώ καινούρια ρουχαλάκια και να μου τα λερώσουν. Φαντάσου τώρα κάτι άλλο. Να σου έχουν κάνει την εξής πρόταση: Ή να δουλεύεις 8ωρο 7 μέρες την εβδομάδα με 400 ευρώ μισθό μηνιαίως ή να δουλεύεις 15ωρο 4 φορές την εβδομάδα με 400 ευρώ μηνιαίως. Προφανώς, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και έρχεται ο άλλος και σε σκουντάει! Υπάρχουν και πιο σοβαρά όμως, όπως η κατάσταση που ακολουθεί. Status της Ελλάδας: Σας παρακαλώ πολύ, επειδή βρίσκομαι στο χείλος της χρεοκοπίας, όχι σκουντήγματα!
Να συνεχίζω με το περιβόητο Like που έχει κλέψει καρδιές και δεν έχει σκοπό να τις επιστρέψει! Κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα, είναι να κοινοποιώ μία νέα δημιουργία μου, παραδείγματον χάριν ένα Video art 8 λεπτών και ο άλλος να πατάει Like χωρίς να έχει περάσει ούτε ένα δευτερόλεπτο από τη δημοσίευση. Ρε φίλε το είδες και πάτησες Like; Ή όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί;
Πάντως το να πατάς Like σε κάτι που ο ίδιος έχεις αναρτήσει, μοιάζει:
1. Σα να πηγαίνεις τουαλέτα για την ανάγκη σου και αντί να πατάς στο τέλος «το αυτονόητο» που λέγεται καζανάκι, εσύ να χειροκροτείς και να αποχωρείς. Έτσι αφήνεις τη δυσωδία στον επόμενο και οι επόμενοι είμαστε εμείς..
2. Σα να είσαι ο ψυχολόγος όπου κλείνεις ραντεβού στον ίδιο σου τον εαυτό και όταν έρθει εκείνη η ώρα, σε καλησπερίζεις και κάθεσαι στην καρέκλα. Λες κάτι ως ασθενής και πετάγεσαι σαν flashman στη καρέκλα του γιατρού. Δίνεις τη συμβουλή σου ως γιατρός (φυσικά αυτήν που θέλεις να ακούσεις) και ξανακάθεσαι αστραπιαία στην καρέκλα του ασθενή. Και πάρ' το πάλι απ' την αρχή. Στη συγκεκριμένη ιστορία βέβαια, μην ταυτιστείς με τον Γιατρό!
Σίγουρα αν τα Like ήταν ένσημα, θα βγαίναμε ανήλικοι στη σύνταξη!
Έχω δώσει και μεγάλη σημασία στο Φαινόμενο «Άλλα ντ' άλλων». Μιλώ γι' αυτούς που εμφανίζονται εντελώς ξαφνικά να σχολιάσουν, λες και πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου! Θα δώσω και μερικά παραδείγματα.
1. Status μου: Βρίσκομαι στην Ερμούπολη, παρέα με τις Κυριακάτικες εφημερίδες και απολαμβάνω τον καφέ μου. Σχόλιο Άλλα ντ' άλλων: Βαγγέλη χτες επιτέλους πήρα το πτυχίο μου. Χρωστούσα 2 μαθήματα.
2. Δημοσιεύω το τραγούδι «Αύγουστος» του Νίκου Παπάζογλου. Σχόλιο Άλλα ντ' άλλων: Έχεις ακούσει τον καινούριο δίσκο του Ιούλιου Καίσαρα;
3. Πρωινό Status μου: Παιδιά μήπως ξέρει κανείς καλά το Photoshop; Σχόλιο Άλλα ντ' άλλων: Καλησπέρα Βαγγέλη. Φτιάχνω τυρόπιτα με τυρί από τη Λάρισα.
Άσε που έρχονται κάποιοι και σχολιάζουν δίνοντας τροφή για κουτσομπολιό! Σε δίνουν στεγνά! Έχεις δηλώσει πως είσαι π.χ στην Αθήνα για επαγγελματικές υποχρεώσεις και ξαφνικά βλέπεις ένα σχόλιο του τύπου «Βαγγέλη ήσουν υπέροχος στις βουτιές που έκανες στην Ψαρού! Άσε που σου πήγαινε πολύ το ροζ μαγιουδάκι». Δε θέλω ρε παιδί μου να βγάζουν άλλοι τα άπλυτά μου (μαγιό) στη φόρα! Μπορώ και μόνος μου.
www.vaeva.gr
Συνεχίζεται..
