Σήμερα η διστακτικότητα αυτών των ατόμων, να ψάξουν στους κάδους, αθόρυβα και χωρίς να τους δουν, μέσα στο σκοτεινό πέπλο της νύχτας υποχώρησε. Η αυξανόμενη ανάγκη έδιωξε τις αναστολές και πλέον κανείς τους δεν διστάζει να ψάχνει στους κάδους, ακόμη και τη μέρα, χωρίς να υπολογίζει αν τον δουν και ποιος θα τον δει.
Όσο γι’ αυτούς που αδειάζουν τους κάδους ανακυκλώσιμων, έχουν αυξηθεί. Κινούνται με άνεση και χωρίς φόβο, κυλώντας τα καροτσάκια τους (πιθανόν να τα έχουν «πάρει» από κάποιο σούπερ- μάρκετ) σε κάθε γωνιά της πόλης, αδιάφορα και θρασύτατα, σαν να κάνουν μια καθημερινή συνηθισμένη ενασχόληση.
Κάνουν στάση σε κάθε μπλε κάδο, ανακατεύουν τα σκουπίδια του, αναζητώντας μάλιστα συγκεκριμένα ανακυκλώσιμα υλικά, μετάλλων. Μέσα σε αυτούς γυναίκες παιδιά και αλλοδαποί, πολλοί εκ των οποίων έχουν κατασκευάσει αυτοσχέδια καρότσια για τη μεταφορά των ανακυκλώσιμων, πράγμα που σημαίνει ότι είναι μια τακτική δουλειά τους και ένας τρόπος που επέλεξαν για να βγάζουν χρήματα για την επιβίωσή τους.
Η δράση τους; Ανεξέλεγκτη. Έλεγχος; Κανένας. Παρόλα αυτά ο Κανονισμός Καθαριότητας του Δήμου Λαρισαίων, αναφέρει: Η αφαίρεση ανακυκλώσιμων υλικών από μέσα κοινόχρηστης φύλαξης (κάδους), έχει πρόστιμο 500 ευρώ, με διπλασιασμό του σε περίπτωση υποτροπής.
Αυτό όμως μόνο στα χαρτιά, διότι το θέμα είναι ποιος θα συλλάβει τους δράστες για να επιβληθεί και το πρόστιμο; Από την άλλη πάλι, ακόμη κι αν υπάρξει κάποιος που θα τους συλλάβει, θα έχουν αυτοί να πληρώσουν το ποσό των 500 ευρώ;
Καθότι αν το είχαν, δεν θα γύριζαν τη Λάρισα με καροτσάκια για να μαζέψουν ανακυκλώσιμα και να τα πουλήσουν έναντι κάποιου ποσού, (πιθανόν ζυγίζοντας με το κιλό τον όγκο που συνέλεξαν) για να βγάλουν τα προς το ζην.
