Οι κατηγορούμενοι, απολογούμενοι, αρνήθηκαν ότι κατέλαβαν το κτίριο Διοίκησης του ΑΠΘ, υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για συλλογική διαμαρτυρία. Τόνισαν ότι η Πρυτανεία ήταν χώρος συγκέντρωσης κι ότι εκεί αντάλλασσαν απόψεις για την πορεία και το μέλλον των κινητοποιήσεών τους.
Ωστόσο το δικαστήριο δεν δέχθηκε τον ισχυρισμό τους και τους καταδίκασε για το αδίκημα της διατάραξης κοινής ειρήνης. Την ενοχή τους είχε προτείνει νωρίτερα και η εισαγγελέας της έδρας, η οποία κατά την αγόρευσή της, επικαλέστηκε -μεταξύ άλλων- την επιστολή που απέστειλαν προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης οι 44 πανεπιστημιακοί, μεταξύ αυτών οι πρυτανικές αρχές, καθηγητές και κοσμήτορες του Ιδρύματος, με την οποία ζητούσαν την παρέμβαση της Δικαιοσύνης προκειμένου να λήξει η πολυήμερη «κατάληψη» του κτιρίου Διοίκησης.
Μετά το πέρας της ακροαματικής διαδικασίας, οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι. Στο πλευρό τους βρέθηκαν από νωρίς συνάδελφοί τους και φοιτητές του ΑΠΘ, που συγκεντρώθηκαν έξω από τα δικαστήρια σε ένδειξη συμπαράστασης.
