Το γεγονός ότι ένας αδίστακτος πολιτικός αριβίστας, με τον νομιμοφανή μανδύα του «επιστήμονα», πρωτοστατεί στον «αγώνα» για... την «εκπαραθύρωση» της Χρυσής Αυγής από το πολιτικό σύστημα, αποδεικνύει την αδυναμία του ίδιου του σαθρού κατεστημένου έναντι του Εθνικιστικού κινήματος που επελαύνει όχι μόνο δημοσκοπικά αλλά και κοινωνικά. Η αμετροέπεια και ο αλαζονικός βερμπαλισμός του ευτραφούς σπουδαρχίδη, δεν είναι από μόνα τους πλέον ικανά στοιχεία για να αναιρέσουν την συμπαγή αντίληψη που έχει διαμορφώσει ο λαός για τους υπαίτιους της εξαθλίωσής του, οικονομικής, κοινωνικής, αλλά πρωτίστως ηθικής.
Η επιλεκτική εφαρμογή του θεμελιώδους νόμου του κράτους, δηλαδή του Συντάγματος, στην οποία ο ίδιος και οι σύντροφοί του διέπρεψαν τα χρόνια της ηγεμονίας τους, δεν τους αρκεί πλέον ώστε να μην φαίνονται γυμνοί στα μάτια του μέσου Έλληνα, την αξιοπρέπεια του οποίου ποδοπάτησαν με τις άθλιες επιλογές τους και τη στάση ζωής τους. Κανείς και για κανέναν λόγο, δεν μπορεί, υπό το παρόν νομικό καθεστώς, να ισχυριστεί σοβαρά ότι έχει την ευχέρεια να θέσει «εκτός νόμου» ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, το οποίο πληροί – αντίθετα με άλλα που βρίσκονται στο απυρόβλητο- όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις που απαιτούνται. Πρώτον, νομικά, γιατί η Χρυσή Αυγή δεν είναι νέο κόμμα αλλά έχει κατέλθει σε πλείστες όσες εκλογικές αναμετρήσεις με την ίδια ακριβώς δήλωση στον Άρειο Πάγο και με φανερή ιδεολογία οπότε γιατί δεν ετέθη ζήτημα «νομιμότητας» στην πρώτη κιόλας εκλογική του κάθοδο. Δεύτερον , πολιτικά, επειδή μια τέτοια απόπειρα θα απεδείκνυε περίτρανα σε όλους ότι το περίφημο «σύστημα» είναι αδύναμο να αντιμετωπίσει με όρους πολιτικής ισότητας ένα λαϊκό κίνημα και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω ενδυνάμωσή του. Ελλείψει συνταγματικού δικαστηρίου, παγίου αιτήματος του νομικού κόσμου τις τελευταίες δεκαετίες ή αντίστοιχου θεσμού, μια τέτοια κίνηση θα συνιστούσε συνταγματική εκτροπή και θα ενεργοποιούσε αυτόματα τη διάταξη του άρθρου 120 παρ. 4 Σ. , με απρόβλεπτες πολιτικές συνέπειες.
Η επιλεκτική εφαρμογή του θεμελιώδους νόμου του κράτους, δηλαδή του Συντάγματος, στην οποία ο ίδιος και οι σύντροφοί του διέπρεψαν τα χρόνια της ηγεμονίας τους, δεν τους αρκεί πλέον ώστε να μην φαίνονται γυμνοί στα μάτια του μέσου Έλληνα, την αξιοπρέπεια του οποίου ποδοπάτησαν με τις άθλιες επιλογές τους και τη στάση ζωής τους. Κανείς και για κανέναν λόγο, δεν μπορεί, υπό το παρόν νομικό καθεστώς, να ισχυριστεί σοβαρά ότι έχει την ευχέρεια να θέσει «εκτός νόμου» ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, το οποίο πληροί – αντίθετα με άλλα που βρίσκονται στο απυρόβλητο- όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις που απαιτούνται. Πρώτον, νομικά, γιατί η Χρυσή Αυγή δεν είναι νέο κόμμα αλλά έχει κατέλθει σε πλείστες όσες εκλογικές αναμετρήσεις με την ίδια ακριβώς δήλωση στον Άρειο Πάγο και με φανερή ιδεολογία οπότε γιατί δεν ετέθη ζήτημα «νομιμότητας» στην πρώτη κιόλας εκλογική του κάθοδο. Δεύτερον , πολιτικά, επειδή μια τέτοια απόπειρα θα απεδείκνυε περίτρανα σε όλους ότι το περίφημο «σύστημα» είναι αδύναμο να αντιμετωπίσει με όρους πολιτικής ισότητας ένα λαϊκό κίνημα και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω ενδυνάμωσή του. Ελλείψει συνταγματικού δικαστηρίου, παγίου αιτήματος του νομικού κόσμου τις τελευταίες δεκαετίες ή αντίστοιχου θεσμού, μια τέτοια κίνηση θα συνιστούσε συνταγματική εκτροπή και θα ενεργοποιούσε αυτόματα τη διάταξη του άρθρου 120 παρ. 4 Σ. , με απρόβλεπτες πολιτικές συνέπειες.
Οι περισπούδαστες αρλούμπες του ευφάνταστου ρέκτη, δεν πρόκειται να τον γλιτώσουν από τις συσσωρευμένες ευθύνες που φέρει θεσμικά για την κατάντια της χώρας. Ας αναλογιστεί, στο πέρας της πολιτικής του καριέρας, από ποιο σημείο επιθυμεί να παρακολουθήσει την αποκαθήλωση του συστήματος που αυτός και οι όμοιοί του έχτισαν. Από το ελικόπτερο ή από το κελί.
