ΕΙΧΑΝ τη…συμπάθειά μας οι πολύτεκνοι, είχαν και την κρατική φροντίδα. Κατά τις «δημογραφικές» παροτρύνσεις και την κινδυνολογία της Πολιτείας «κάνετε παιδιά-φθίνουμε αριθμητικά-κινδυνεύουμε ως λαός». Ήρθε η ώρα της κρίσης, ήρθε και η αποκάλυψη. «Τιμωρούμε τον πολύτεκνο»! Ο θόρυβος τους αναστάτωσε, ο νόμος «σιάχνεται» και περιμένουμε την άρση της αδικίας.
ΚΑΙ, βέβαια, η «λειψή» και πρόχειρη σκέψη (πριν γίνει νόμος), έχει και τη λογική της. Και την εμπειρία απ’ το παρελθόν. Και απ’ το απώτερο παρελθόν (επί παχέων αγελάδων). Αν, για παράδειγμα, ο «κουτσονόμος» (1988) ευνόησε τον Κοσκωτά, ευνόησε και τους «έχοντες». Βολεύτηκαν στο δημόσιο γυναίκες-σύζυγοι ευπόρων κι ήταν να…γελάς.
ΤΑ χρόνια πέρασαν, ξέσπασε η κρίση και ψαχνόμαστε ζυγιάζοντας τα δεδομένα. Μην αδικηθεί ο πολύτεκνος, μη πέσουμε έξω ως εθνική οικονομία. Εμείς κάτι άλλο να θυμηθούμε. Το επίδομα τέκνων που βοήθησε απόρους, εξασφάλισε και π.χ. την κα Μενεγάκη (ως πολύτεκνη), βελτιώνοντας τα οικονομικά της. Ο νόμος ήταν «τυφλός» όσο κι εκείνοι που τον όρισαν.
ΓΕΝΙΚΕΥΟΝΤΑΣ, να θυμηθούμε τη δημόσια…γκρίνια. «Τυφλή» και μονοκόμματη, ενίοτε κομματική και μόνιμα αντιπολιτευτική. Για όσα αντιδράσαμε προκαταβολικά προτάσσοντας την άρνηση και τον υπερβολικό σκεπτικισμού για το αυτονόητο και συμφέρον. Είμαστε οι ίδιοι που μιλούσαμε για την πληγή της φοροδιαφυγής κι όταν είδαμε φοροκλέφτη με χειροπέδες, βάλαμε τα…κλάματα. Κι όταν μας πρότειναν Γερμανοί την τεχνογνωσία τους για σύλληψη της φορολογητέας ύλης στην Ελλάδα, κάποιοι ξεσηκώθηκαν και απείλησαν πως θα τους δείρουν (αν μας έρθουν). Ποιοι; Οι έχοντες και μεγαλοφοροφυγάδες; Όχι. Κάποιοι λέτσοι, και άρα συνεχίζουμε επί τα αυτά.
ΔΕΝ είναι ό,τι καλύτερο από νομοθέτες μας οι πολιτικοί, δεν είναι η καλύτερη η τριμερής (συν)κυβέρνησή μας. Γι αυτό και δεν αναλάβαμε την υπεράσπισή τους και ο λόγος μας είναι υπερκομματικός. Έχει να κάνει με τις παραξενιές της βάσης. Ως λαού, με τη μαζική του αντίδραση σε πάγια και χρόνια αιτήματα. Σύντομα, λοιπόν, και σταχυολογώντας, να να θυμηθούμε.
ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και αντέδρασε η πλειοψηφία των γιατρών. Μαζί τους και μερίδα πελατών τους, επιμένοντας στην πολυφαρμακία και στο δόγμα «δεν μου’ γραψε πολλά φάρμακα-δεν είναι καλός γιατρός». Να πάμε στους…ιδεολόγους του «δεν πληρώνω»; Δεν πληρώνεις, αλλά συγχρόνως απεργείς για τις αυξήσεις σε μισθούς και επιδόματα εργαζομένων. Κραυγάζεις για αξιοκρατία στο δημόσιο, αλλά νιώθεις ευτυχής όταν παραβιάζεται το ΑΣΕΠ.
ΔΕΝ ομονοήσαμε στα μείζονα και δεν βγαίνει άκρη. Αντιδρούμε στα ίδια που διεκδικούσαμε κι είναι αντιφατικό, περίεργο και απολύτως…ελληνικό.
