Το μνημείο θα ανεγερθεί στη βόρεια είσοδο της σήραγγας Λόιμπλ στον ορεινό όγκο Καραβάνκεν, η οποία αποτελεί στο σημείο εκείνο τη διάβαση από την Αυστρία προς τη Σλοβενία και στην οποία υπάρχει μέχρι σήμερα μόνον μια απλή αναμνηστική πλάκα.
Για τη διάνοιξη μιας σήραγγας, που θα τους επέτρεπε την ευκολότερη πρόσβαση στην Αδριατική, οι Γερμανοί ναζιστές είχαν μεταφέρει τον Ιούνιο του 1943 στο Λόιμπλ τους πρώτους κρατούμενους από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν της Ανω Αυστρίας, δημιουργώντας εκεί ένα είδος παραρτήματος από το οποίο οι κρατούμενοι, κάτω από φρικιαστικά απάνθρωπες συνθήκες, χρησιμοποιούνταν, μέχρι την απελευθέρωση το Μάιο του 1945, στα καταναγκαστικά έργα της σήραγγας.
Πάνω από 1.800 κρατούμενοι από 16 χώρες, γνώρισαν στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Λόιμπ και στα καταναγκαστικά έργα της σήραγγας, ότι πιο απάνθρωπο μπορεί να διανοηθεί ο ανθρώπινος νους, αφήνοντας, πολλές δεκάδες από αυτούς, την τελευταία τους πνοή εκεί.
Ο διαβόητος γιατρός του στρατοπέδου, Ζίγκμπερτ Ράμσαουερ, που θανάτωνε τους αδύναμους κρατούμενους-εργάτες με ένεση βενζόλης στην καρδιά, είχε καταδικαστεί ισόβια, μετά τον πόλεμο, για να αποφυλακιστεί το 1956 και να ζήσει ανενόχλητος ως γιατρός στην Κλάγκενφουρτ μέχρι το θάνατό του.
Σε αντίθεση με τη νότια πλευρά της σήραγγας σε σλοβενικό έδαφος -- όπου, από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την άνοδο στην εξουσία στη Γιουγκοσλαβία του στρατάρχη Τίτο, υπάρχει μνημείο για τα θύματα του ναζιστικού στρατοπέδου Λόιμπλ -- στη βόρεια είσοδό του σε αυστριακό έδαφος, οι εκάστοτε ηγεσίες του αυστριακού ομόσπονδου κρατιδίου της Καρινθίας, που υπήρξε προπύργιο του, στο μεταξύ εκλιπόντα, πρώην ηγέτη της Ακροδεξιάς, Γιεργκ Χάιντερ, δεν είχαν προχωρήσει, μέχρι τώρα στην ανέγερση μνημείου.
Απούσα ήταν η προερχόμενη από το ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων, ηγεσία του κρατιδίου της Καρινθίας και από τις εκδηλώσεις μνήμης των τελευταίων χρόνων για τα θύματα των ναζιστών στο Λόιμπλ, στις οποίες καταφτάνουν οι τελευταίοι επιζώντες του από διάφορες χώρες της Ευρώπης, κυρίως από τη Γαλλία, καθώς οι περισσότεροι από τους τότε κρατούμενους ήταν Γάλλοι.
Με την τωρινή ανέγερση του μνημείου «επιβραβεύονται» οι πολύχρονοι αγώνες του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Κλάγκενφουρτ (πρωτεύουσας της Καρινθίας), Πέτερ Γκστέτνερ, κατά της πολιτικά κατευθυνόμενης λήθης, της «ξεχασμένης ντροπής της Καρινθίας», όπως την αποκαλεί .
