Οι διαβόητοι οίκοι αξιολόγησης, τρείς οι πλέον "έγκυροι" εξ' αυτών, συναποτελούν την καρδιά των παγκόσμιων κεφαλαιαγορών.
Συναπαρτίζουν το μεγάλο πλανητικό ολιγοπώλιο και καρτέλ, σήμα κατατεθέν του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και της παγκόσμιας (ακόμα!) επικυριαρχίας του!
Οι οίκοι αυτοί, οι οποίοι, εξ' αιτίας της "απάθειας" των λαών, κυριαρχούν στο παγκόσμιο προσκήνιο, βύθισαν, ως γνωστόν, από τις αρχές του 2010, με τις συνεχείς αρνητικές αξιολογήσεις τους την Ελλάδα στα τάρταρα και στη μνημονιακή υποδούλωση.
Στις 18 Δεκέμβρη, όμως, ο Οίκος Standard and Poor's επιφύλαξε για το ελληνικό μνημονιακό κατεστημένο μια ευχάριστη "έκπληξη".
Συγκεκριμένα ο Standard and Poor's αναβάθμισε τη μακροπρόθεσμη πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας από «SD» (selective default) σε «Β-». Παράλληλα, αναβάθμισε και την βραχυπρόθεσμη αξιολόγηση της χώρας σε «B» από «SD». Το outlook παραμένει σταθερό.
Σύμφωνα με τον οίκο, η αξιολόγηση αυτή αντανακλά την ολοκλήρωση της επαναγοράς ελληνικών ομολόγων σε συνδυασμό με την έγκριση από το Eurogroup της εκταμίευσης της δόσης του δανείου προς την Ελλάδα. Παράλληλα ο Standard & Poor's αναφέρεται στην υποτιθέμενη αποφασιστικότητα των κρατών μελών της Ευρωζώνης για να αποκαταστήσουν τη σταθερότητα στην ελληνική οικονομία και να διατηρήσουν τη χώρα στην Ευρωζώνη.
Ως αποτέλεσμα αυτής της αναβάθμισης της χώρας κατά 6 βαθμίδες, το Χρηματιστήριο Αθηνών την Πέμπτη (19/12/12) πραγματοποίησε ανοδικό ράλλυ +4,81%, ενώ τα spreads των ελληνικών ομολόγων (διαφορά επιτοκίων με τα γερμανικά δεκαετή ομόλογα) έπεσαν προς στιγμήν και κάτω από τις 1000 μονάδες βάσης (10%).
Την ίδια ώρα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ανακοίνωσε, ότι εγκαινιάζει ξανά την αποδοχή των ομολόγων, που εκδίδει ή εγγυάται το ελληνικό δημόσιο, ως εχέγγυα για την παροχή ρευστότητας.
Οι εξελίξεις αυτές προκάλεσαν ρίγη ενθουσιασμού στους μνημονιακούς συνεταίρους και έγιναν αφορμή να ξεσπάσει ένα προπαγανδιστικό κύμα ευφορίας για άμεσα θετικές οικονομικές προοπτικές, ενώ οι πιο "αισιόδοξοι" έφτασαν στο σημείο να αναγγέλουν και την επικείμενη επιστροφή της χώρας στις αγορές.
Δεν χρειάζεται και μεγάλη σοφία για να καταστεί αντιληπτή η ενορχηστρωμένη επιχείρηση "τεχνητών ονείρων", που έχει εξαπολυθεί συνδυασμένα από εξωτερικό και εσωτερικό και η οποίαέχει ως στόχο να στηρίξει με νύχια και με δόντια την παραπαίουσα συγκυβέρνηση και να "γλυκάνει για τον ελληνικό λαό" το δηλητηριώδες διπλό χάπι της εισοδηματικής και φορολογικής λεηλασίας, που θα λάβει, μάλιστα, πρωτοφανή εφιαλτικά χαρακτηριστικά εντός του 2013.
Η επιχείρηση "τεχνητές ελπίδες" και "κατασκευασμένου χαμόγελου" δεν έχει καμμιά απολύτως βάση, αφού όλα τα δεδομένα καταδεικνύουν αδιάψευστα, πως η χώρα εισέρχεται στο 2013 με καλπάζουσα ύφεση και ογκούμενη ανεργία, οι οποίες μάλλον θα σπάσουν σε διάρκεια και σε ύψος παγκόσμιο ρεκόρ!!
Οι μόνες, ίσως, εξελίξεις οι οποίες μπορεί να ικανοποιούν ταυτόχρονα ΕΚΤ και αγορές, είναι από τη μια η "αποφασιστικότητα" της Γερμανίας να κρατήσει "πάση θυσία" την Ελλάδα στο ευρώ και από την άλλη η αδίστακτη αποφασιστικότητα της κυβέρνησης Σαμαρά και των τριών συνεταίρων να εφαρμόσουν "πάση θυσία" και μέχρι τέλους τη μνημονιακή λεηλασία.
Αν, όμως και τα δύο αυτά δεδομένα συνιστούν εξαίρετες ειδήσεις για διεθνείς τράπεζες και αγορές, αποτελούν τραγωδία για τη χώρα, τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό.
Όσο η Ελλάδα παραμένει στο ευρώ και χώνεται όλο και πιο βαθιά στο "μνημονιακό πειθαρχείο", η χώρα δεν μπορεί να βγει από την κρίση και η κοινωνική καταστροφή θα κλιμακώνεται.
Τα "χαμόγελα" του ευρωπαϊκού και εγχώριου μνημονιακού κατεστημένου είναι τεχνητά και προσωρινά, ενώ όσο πλαταίνουν τόσο αποκαλύπτουν τα άγρια δόντια τους.
Τα φάρμακα της λιτότητας και της ανεργίας που προσφέρουν στην Ελλάδα σε όλο και μεγαλύτερες δόσεις, πολύ γρήγορα θα μετατρέψουν τις "τεχνητές ανάσες" αισιοδοξίας σε ασφυξία για το ίδιο το χρηματιστικό κεφάλαιο και το κατεστημένο της ΕΕ.
Αρκεί, οι δυνάμεις της Αριστεράς να αντιληφθούν (επιτέλους) ότι υπάρχουν τρία ανίκητα όπλα που πρέπει να αξιοποιήσουν: Τη συμπαράταξή τους, τη δύναμη των ενωτικών κοινωνικών αγώνων και την επεξεργασία μιας σύγχρονης, εναλλακτικής, ριζοσπαστικής και προοδευτικής προγραμματικής πρότασης με σοσιαλιστικό ορίζοντα.
Αν η Αριστερά δεν παίξει τον δικό της ρόλο, τότε το "εμπόριο ελπίδων" των κυρίαρχων δυνάμεων, αντί να πέσει στο κενό, μπορεί να γίνει μοχλός για την ανασυγκρότηση του αστικού μπλόκ μέσα σε συνθήκες κοινωνικής ζούγκλας ή ακόμα χειρότερα για ακραία αυταρχικές και ακροδεξιές λύσεις.
