Σύμφωνα με την έρευνα, παιδιά έως εννέα και δέκα ετών, που με μέσο όρο ή ανώτερο δείκτη νοημοσύνης τα οποία διαφέρουν μόνο σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, εμφανίζουν ανιχνεύσιμες -με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα- διαφορές στις αντιδράσεις του προμετωπιαίου φλοιού, του τμήματος δηλαδή του εγκεφάλου που είναι κρίσιμο για την επίλυση των προβλημάτων και τη δημιουργικότητα.
«Τα παιδιά από κατώτερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα δείχνουν μοτίβα εγκεφαλικής φυσιολογίας παρόμοια με κάποιον ενήλικο που έχει υποστεί βλάβη στον προμετωπιαίο φλοιό του από εγκεφαλικό επεισόδιο», εξηγεί ο καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ, Ρόμπερτ Νάιτ.
«Ανακαλύψαμε ότι τα παιδιά με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν βραδύτερες εγκεφαλικές αντιδράσεις, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε φτωχό παιδί θα εμφανίσει τέτοια υπο-λειτουργία».
Είχαν προηγηθεί άλλες μελέτες, που είχαν χαρακτηρίσει πιθανή τη σύνδεση στη λειτουργία του προμετωπιαίου φλοιού και τις διαφορές της συμπεριφοράς μεταξύ φτωχών και πλούσιων παιδιών.
Η νέα μελέτη είναι η πρώτη που ισχυρίζεται ότι διαπίστωσε άμεσα αυτές τις αποκλίσεις της εγκεφαλικής δραστηριότητας, καθώς και τη μικρότερη αποτελεσματικότητα στις αντιδράσεις του προμετωπιαίου φλοιού των φτωχών παιδιών.
Σύμφωνα με τον παιδίατρο και εξελικτικό ψυχοβιολόγο και επίτιμο καθηγητή του Μπέρκλεϊ κ. Τόμας Μπόις, τα μειονεκτήματα που συνεπάγεται η ανάπτυξη ενός παιδιού σε δύσκολες και φτωχικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, μεταβάλλουν τη βασική ανάπτυξη των εγκεφαλικών του νευρώνων, κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Ο Νάιτ χαρακτήρισε «καμπανάκι κινδύνου» την έρευνα, εξηγόντας πως «δεν φθάνει που τα φτωχά παιδιά είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα υγείας, μπορεί να μην έχουν καν πλήρη εγκεφαλική ανάπτυξη, λόγω του στρεσογόνου και φτωχικού περιβάλλοντός τους και ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς ερεθισμάτων: λιγότερα βιβλία, λιγότερο διάβασμα, λιγότερα παιγνίδια, λιγότερες επισκέψεις σε μουσεία κ.ά.».
Μια προηγούμενη έρευνα είχε εκτιμήσει ότι τα παιδιά από φτωχές οικογένειες ακούνε συνολικά, κατά μέσο όρο, 30 εκατ. λιγότερες λέξεις σε σχέση με τα παιδιά της μεσαίας τάξης, μέχρι να γίνουν τεσσάρων ετών.
«Οι έρευνες έχουν δείξει ότι κάτι τόσο απλό, όσο το μιλά κανείς στο παιδί του, μπορεί να βελτιώσει τις λειτουργίες του προμετωπιαίου φλοιού του», δήλωσε ο Μπόις, προσθέτοντας πως «ασφαλώς δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τις φτωχές οικογένειες που δεν μιλάνε στα παιδιά τους - υπάρχουν άπειροι λόγοι που μπορεί να συμβαίνει αυτό».
Οι ερευνητές δεν θεωρούν πάντως ότι αυτές οι εγκεφαλικές διαφορές είναι καταδικαστικές εφ' όρου ζωής και πιστεύουν ότι μπορούν να εξαλειφθούν με την κατάλληλη εκπαίδευση των φτωχότερων παιδιών.
Σε κάθε περίπτωση όμως, «είναι λίγο τρομακτικό που καταδεικνύεται πως οι περιβαλλοντικές συνθήκες έχουν τέτοια ισχυρή επίπτωση στην ανάπτυξη του εγκεφάλου», σχολίασε η Σίλβια Μπούνγκε, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Μπέρκλεϊ.
tanea.gr
