«Οι ΟΤΑ έχουν τεκμήριο αρμοδιότητας επί των τοπικών υποθέσεων, το οποίο θεμελιώνεται απευθείας στο Σύνταγμα… Περαιτέρω, η οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ προσδιορίζεται τόσο υπό λειτουργική όσο και υπό οργανική άποψη. Η οργανική οικονομική αυτοτέλεια έχει την έννοια ότι οι ΟΤΑ έχουν ίδια αποφασιστικά όργανα επί των οικονομικών τοπικών υποθέσεων», σημειώνεται στην Έκθεση.
Μάλιστα, το Επιστημονικό Συμβούλιο εκφράζει καθαρά και έναν άλλον προβληματισμό: την κατάργηση της κατοχυρωμένης από το Σύνταγμα αυτοτέλειας των ΟΤΑ. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Το ως άνω πλέγμα παρεμβάσεων (σ.σ. το Παρατηρητήριο ΟΤΑ και τα μέτρα που μπορεί να επιβάλλει) που θεσμοθετείται με την προτεινόμενη ρύθμιση εγείρει προβληματισμό ως προς το εάν οδηγεί σε περιορισμό ή κάμψη της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας του ΟΤΑ, οι οποίες εμπίπτουν στο προστατευτικό πεδίο του άρθρου 102 παρ. 2 εδ. α ́ του Συντάγματος. Η διοικητική αυτοτέλεια των ΟΤΑ έναντι της κρατικής διοίκησης περιλαμβάνει την κατοχύρωση του διοικητικού τους έργου, δηλαδή την εξουσία των ΟΤΑ να αποφασίζουν αποκλειστικώς επί των τοπικών υποθέσεων αρμοδιότητάς τους, με δικά τους όργανα, εντός των πλαισίων των γενικών κανόνων που διέπουν την οργάνωση και λειτουργία τους, καθώς και την κατοχύρωση των διοικούντων οργάνων τους (ΣτΕ 4077-4080/2009)».
Επιπροσθέτως, επικαλούμενο το άρθρο 102 παρ. 5 εδ. α” του Συντάγματος, υπογραμμίζει αναφερόμενο στην αυτοτέλεια, διοικητική και οικονομική των ΟΤΑ: «Το Κράτος λαμβάνει τα
νομοθετικά, κανονιστικά και δημοσιονομικά μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των πόρων που είναι αναγκαίοι για την εκπλήρωση της αποστολής και την άσκηση των αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με ταυτόχρονη διασφάλιση της διαφάνειας κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών».
Μάλιστα, το Επιστημονικό Συμβούλιο εκφράζει καθαρά και έναν άλλον προβληματισμό: την κατάργηση της κατοχυρωμένης από το Σύνταγμα αυτοτέλειας των ΟΤΑ. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Το ως άνω πλέγμα παρεμβάσεων (σ.σ. το Παρατηρητήριο ΟΤΑ και τα μέτρα που μπορεί να επιβάλλει) που θεσμοθετείται με την προτεινόμενη ρύθμιση εγείρει προβληματισμό ως προς το εάν οδηγεί σε περιορισμό ή κάμψη της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας του ΟΤΑ, οι οποίες εμπίπτουν στο προστατευτικό πεδίο του άρθρου 102 παρ. 2 εδ. α ́ του Συντάγματος. Η διοικητική αυτοτέλεια των ΟΤΑ έναντι της κρατικής διοίκησης περιλαμβάνει την κατοχύρωση του διοικητικού τους έργου, δηλαδή την εξουσία των ΟΤΑ να αποφασίζουν αποκλειστικώς επί των τοπικών υποθέσεων αρμοδιότητάς τους, με δικά τους όργανα, εντός των πλαισίων των γενικών κανόνων που διέπουν την οργάνωση και λειτουργία τους, καθώς και την κατοχύρωση των διοικούντων οργάνων τους (ΣτΕ 4077-4080/2009)».
Επιπροσθέτως, επικαλούμενο το άρθρο 102 παρ. 5 εδ. α” του Συντάγματος, υπογραμμίζει αναφερόμενο στην αυτοτέλεια, διοικητική και οικονομική των ΟΤΑ: «Το Κράτος λαμβάνει τα
νομοθετικά, κανονιστικά και δημοσιονομικά μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των πόρων που είναι αναγκαίοι για την εκπλήρωση της αποστολής και την άσκηση των αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με ταυτόχρονη διασφάλιση της διαφάνειας κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών».
