απέναντι μεγάλη πολιτική και ιδεολογική οικογένεια της χώρας, αυτή της Κεντροδεξιάς.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Κώστας Σημίτης χόρεψαν τις τελευταίες ώρες τον χορό της αποστασιοποίησης. Ο ένας από τις επιλογές και τις θέσεις του άλλου, και οι δυο μαζί από το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και της Κεντροαριστεράς. Κι αν ο σημερινός πρόεδρος του Κινήματος εκ των πραγμάτων έχει… έννομο συμφέρον να ενδιαφέρεται για το τι περιλαμβάνει το σενάριο του μέλλοντος για το ΠΑΣΟΚ, ο επί οκταετία αρχηγός του και για αντίστοιχο χρονικό διάστημα πρωθυπουργός, έχει επίσης το δικό του μερίδιο ανησυχίας.
Πολύ πρόσφατα άλλωστε, με εκμυστηρεύσεις του στον Γιώργο Παπαχρήστο των “Νέων”, ο Κώστας Σημίτης εμφανίστηκε “παρών”, δια της απουσίας του από τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ και από το Συνέδριο. Προτείνοντας ουσιαστικά να τεθεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος υπό κηδεμονία, και μετά από δυο χρόνια να παραδώσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στους… κηδεμόνες του.
Η απουσία Σημίτη από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ έχει τη σημασία της. Που μεγιστοποιείται από τη “θεατρικότητα” της άρνησης και τη συναισθηματική φόρτιση που τη συνοδεύει. Μέχρι εκεί όμως. Γιατί επί της ουσίας ο πρώην πρωθυπουργός είναι παρών και μετέχων στο ΠΑΣΟΚ του… μέλλοντός τους, που θα έλεγε και ο Κώστας Λαλιώτης.
Η σχέση του Ευάγγελου Βενιζέλου με τον Κώστα Σημίτη… δεν ταίριαζε ποτέ. Ο σημερινός πρόεδρος του Κινήματος έμπαινε (προερχόμενος από τη… νιότη των ετών του ΚΟΔΗΣΟ) στην τότε Χαριλάου Τρικούπη στο “δύσκολο” 1989, για να σταθεί στο πλευρό του Ανδρέα Παπανδρέου. Την ίδια περίοδο, ο Κώστας Σημίτης ανήκε σε εκείνους που θα ήθελαν να δουν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ να αποχωρεί, υπό το βάρος του σκανδάλου Κοσκωτά. Δοκίμασε άλλωστε τις δυνάμεις του στο “Πεντελικό”, με την εκλογή Γραμματέα, εκεί όπου ο Άκης (του Ανδρέα) κέρδισε τον Σημίτη, τον Γεννηματά… όλους.
Στις κυβερνήσεις Παπανδρέου μετά το 1993, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κυβερνητικός εκπρόσωπος μεταξύ άλλων, ήταν πολύ κοντά στον τότε πρωθυπουργό. Ο Σημίτης… πολύ μακριά. Φάνηκε αυτό με την αποπομπή του από την κυβέρνηση, αλλά και με την ξεκάθαρη σύγκρουση παρασκηνίου, που διεκόπη λόγω της ασθένειας του Ανδρέα Παπανδρέου.
Μετά την… άφιξη των “εκσυγχρονιστών”, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε ορατή δυσκολία να βρει κοινό βηματισμό με τον Κώστα Σημίτη. Κάτι που φαινόταν και από τη συνεργασία τους εντός της κυβέρνησης, αλλά και από την αδυναμία τους να “τα βρουν” πολιτικά.
Ποιός θα ξεχάσει στις εκλογές του 2000, τον Ευάγγελο Βενιζέλο να είναι από τους πρώτους, αν όχι ο μόνος τόσο προβεβλημένος που “πυροβόλησε” τον Κώστα Σημίτη, όταν τα exit polls έδειξαν ότι η Νέα Δημοκρατία κέρδιζε τις εκλογές; Εκείνο το ιστορικά και δημοκρατικά “περίεργο” βράδυ.
Ποιός θα ξεχάσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο να δυσκολεύεται να συγκρατήσει την (πολιτική) οργή του για την… απευθείας ανάθεση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου τον Ιανουάριο του 2004, χωρίς μάχη και χωρίς αντιπάλους; Μια διαδικασία βέβαια που, επειδή η Ιστορία… έχει χιούμορ, επαναλήφθηκε το 2012 με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να διαδέχεται τον Γιώργο Παπανδρέου, επίσης με… απευθείας ανάθεση. Χωρίς αντιπάλους.
Ποιός θα ξεχάσει τέλος, πόσο μοιραία ήταν για τον Ευάγγελο Βενιζέλο η τάυτισή του με τον Κώστα Σημίτη και την ομάδα των “εκσυγχρονιστών” στη μάχη ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ μετά τις χαμένες εκλογές του 2007; Τότε που το “οικόσημο” των Παπανδρέου… πάτησε και σε αυτή την παράμετρο, για να απευθυνθεί στο θυμικό της βάσης του Κινήματος, και ταυτίζοντας τον Ευάγγελο Βενιζέλο με τον Κώστα Σημίτη, να καταφέρει μια ανέλπιστη επανεκλογή.
Με τέτοια… διαδρομή ζωής, προφανώς και η σχέση Βενιζέλου-Σημίτη εξακολουθεί να απασχολεί, να ενδιαφέρει, να επηρεάζει. Μόνο που οι εποχές έχουν αλλάξει. Και το διακύβευμα δεν είναι “ο άλλος πόλος εξουσίας” στην Ελλάδα. Αλλά ένα… κακέκτυπο ή μάλλον μια μακρινή ανάμνησή του.
http://ysterografa.gr
