του Ευάγγελου Ραφτόπουλου
της οικουμένες συναγωνίζονται στην λήψη σκληρών και επώδυνων μέτρων σε βάρος των λαών τους.
Λαός που οι ίδιοι έχουν ορκιστεί ότι θα υπηρετούν με αφοσίωση, θα καθιστούν εύκολη την επιβίωση του, και θα κάνουν ευχάριστη την καθημερινότητα του.
Ασφαλώς η αναλγησία που τους διακατέχει, δεν τους δίνει την δυνατότητα να διαπιστώσουν, πολλώ δε μάλλον να θεραπεύσουν ή ακόμη και να παρηγορήσουν τους τρομοκρατημένους πολίτες τους.
Έτσι σαν ουράνιο τόξο, μετά από σφοδρή καταιγίδα, δέχτηκε ο κόσμος την παραίτηση της Κυβέρνησης της γείτονος Βουλγαρίας, που μη μπορώντας και η ίδια να αντέξει τα δυσβάστακτα μέτρα σε βάρος του λαού της αναγκάστηκε να τραπεί σε άτακτο φυγή.
Μια πράξη ύψιστης συνειδητοποίησης των καταστάσεων και των συνθηκών που βιώνουν οι λαοί, ένα παράδειγμα βέβαιης συμφοράς των ηγετίσκων τυραννίσκων όλου του κόσμου που η ηδονή που νοιώθουν από τα επαχθή μέτρα εναντίον των πολιτών τους απογειώνεται στο ζενίθ.
Οι επιλογές που πρέπει να έχουν οι πολιτικοί σε σχέση με τον λαό τους είναι μόνο δύο:.
Η πρώτη είναι η επιτυχία ύπαρξης δικαιοσύνης, ισότητας, ελευθερίας στους πολίτες, η ικανοποίηση στοιχειωδών αναγκών τους και η συνεχής βελτίωση του βιοτικού επιπέδου τους.
Η δεύτερη –σε περίπτωση αποτυχίας της πρώτης- είναι η θαρραλέα παραίτηση με ειλικρινή δήλωση περί αδυναμίας εξασφάλισης της ευημερίας του λαού.
Στην Ελλάδα εφαρμόζεται δυστυχώς ένα ημικαπιταλιστικό σοσιαλιστικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, με συνεχή μέτρα που παίρνονται σε βάρος όλων μας – των Κυβερνόντων όμως συντετριμμένων-, των δε αμφισβητήσεων εγειρομένων από τους δύο, έναν ή ακόμη και τρείς της αναποτελεσματικής και πρωτότυπης τριανδρίας.
Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα αναζητείται ελπίς
Ας συναισθανθούν οι πολιτικοί-πράγμα δύσκολο- τις συνέπειες της πολιτικής τους και ας μας εγκαταλείψουν ένδοξα, αφήνοντας μας με την πικρή ανάμνηση τους.
