Είναι αρκετές οι φορές που θέλω να πω πολλά για ακόμη περισσότερα πράγματα, να γράψω ολόκληρα άρθρα, με παραδείγματα, αναλύσεις, προεκτάσεις...
Συχνά όμως προτιμώ να εκφράζομαι (όπως έχετε καταλάβει όσοι με διαβάζετε σε τούτο το μπλογκ) μ'έναν, ας πούμε, ποιητικό -και άρα πιο περιεκτικό, μεστό και άμεσο-τρόπο. Το αν τα καταφέρνω ή όχι το αφήνω στη δική σας κρίση...
Οπότε πάμε, για άλλη μια φορά (και σίγουρα όχι τελευταία):
Λόγια των ανέμων
Απόψε οι άνεμοι
διχάζονται ανάμεσα σε κραυγές και ψιθύρους
που πιότερο θα'λεγες μοιάζουν με θρήνους.
Κι όσοι είναι μαθημένοι ν'ακούν
μαζί τους στροβιλίζονται στα πέρατα των κόσμων
και πότε άγρια σφυρίζουν
πότε αποκαμωμένοι θρηνούν:
Για τους ζητιάνους που θα'θελαν να'ναι άρχοντες.
Για τους άρχοντες που θα΄θελαν να'ναι θεοί.
Για τους θνητούς που τη θνητότητά τους ξεχνούν.
Για τα παιδιά που σκέφτονται σαν τους μεγάλους.
Για τους μεγάλους που την παιδικότητά τους λησμονούν.
Για τους τυχερούς που την τύχη τους προσβάλλουν.
Για άτυχους που με την ατυχία τους ηδονίζονται.
Για τους ανώριμους που πείθονται να ωριμάσουν.
Για τους ώριμους που πείθονται να λιμνάσουν.
Για κερδισμένους που τρέμουν μήπως χάσουν.
Για ηττημένους που εγκαταλείπουν την προσπάθεια.
Για τους οπαδούς που παραχωρούν φθηνά την ανασφάλειά τους.
Για τους αρχηγούς που δηλητηριάζουν τους οπαδούς.
Για τους ανήσυχους που εξαναγκάζονται να ησυχάσουν.
Για τους ναυαγούς που σώνει και καλά θέλουν να περισυλλεχθούν.
Για κοσμογυρισμένους απάτριδες που κουράστηκαν
και να ξεμπαρκάρουν γυρεύουν στη βολή μιας πατρίδας.
Για νοικοκύρηδες που την πόρτα κλείνουν στους ξένους.
Για τους ξένους που διαφημίζουν την ιδιότητά τους.
Για τους γονείς που κατηχούν τα παιδιά τους.
Για τα παιδιά που μεγαλώνοντας γίνονται σαν τους γονείς.
Για τις ιερές αιώνιες χαρές που δολοφονούνται στυγνά
από μισθοφόρους διανοητές κι επαγγελματίες ιερείς.
Για το Φόβο που έσωθεν κι έξωθεν υψώνει φυλακές.
Για τα σχολεία που δαιμονοποιούν και σταυρώνουν ιδέες.
Για τους αγγέλους που δε συμφιλιώνονται ποτέ με δαιμόνους.
Για όνειρα που διαγράφουν πάντα τις ίδιες τροχές...
